Skessuhorn - 19.12.2018, Blaðsíða 91

MIÐVIKUDAGUR 19. DESEMBER 2018 91
ar,“ segir hún full sjálfstrausts. „Ég
held við getum alveg leyft okkur
að hafa gott sjálfstraust. Það eru
önnur mjög góð lið í deildinni, en
ég trúi því að enginn geti komið í
veg fyrir að við vinnum nema við
sjálfar,“ segir hún. Kristen veit vel
hvað hún syngur í þessum efnum,
er reyndur atvinnumaður og hefur
áður unnið Íslandsmeistaratitilinn
með Snæfelli. „Það var ógleym-
anlegt að vinna titilinn þegar við
sópuðum Keflavík í úrslitunum og
urðum Íslandsmeistarar á heima-
velli. Ég man eftir öllu, hverju
augnabliki,“ segir hún og bros-
ir sínu breiðasta við endurminn-
inguna. „Persónulegt markmið hjá
mér er að hjálpa liðinu að verða
bikarmeistari. Snæfell hefur orð-
ið bikarmeisatri en ég hef aldrei
unnið bikarinn. Síðan væri gaman
að bæta nokkrum bikurum í safnið
hérna í herberginu. Þeir eru marg-
ir fyrir en það er alltaf hægt að búa
til pláss fyrir fleiri,“ segir hún létt
í bragði.
Í Kaliforníu um jólin
Þegar þessi orð eru rituð er Snæ-
fell í öðru sæti deildarinnar með
jafn mörg stig og topplið Kefla-
víkur og KR í þriðja stæti. Lið-
ið leikur síðasta leikinn fyrir ára-
mót í kvöld, 19. desember. Eftir
það tekur við smá jólafrí. Kristen
ætlar að verja jólunum með fjöl-
skyldu sinni í Kaliforníu. „Ég fer á
föstudaginn og kem aftur 30. des-
ember. Ég verð hjá fjölskyldunni
í rúma viku og það verður nota-
legt,“ segir hún. „Við borðum yfir-
leitt steik og humar á jólunum, en
af því ég er ekki mikið heima þá
spyr mamma mig oftast hvað mig
langar að hafa í jólamatinn. Hún
fer yfirleitt eftir mínum óskum,“
segir Kristen og brosir. Hún segir
að jólahaldið sé með töluvert öðru
sniði í Bandaríkjunum en á Íslandi,
þar sem það er jafnan bara nánasta
fjölskylda sem ver jólunum sam-
an. „Ég og bróðir minn förum til
pabba á aðfangadagskvöld og erum
þar yfir nóttina. Um hádegisbilið
á jóladag förum við til mömmu.
Stórfjölskyldan mín kemur þang-
að, frændur og frænkur og við för-
um í leiki, spjöllum saman, horf-
um á körfubolta og njótum þess að
vera saman,“ segir hún. „Ég hlakka
til að fara til Kaliforníu um jólin.
Ég á lítil frændsystkini sem verð-
ur gaman að hitta. Eini gallinn við
að vera svona langt í burtu er að
missa af hlutum sem þessum. En
þannig er lífið sem atvinnumaður.
Maður getur ekki fengið allt,“ seg-
ir Kristen.
Dreymir um að spila
með landsliðinu
Auk þessa að hlakka til jólanna
með fjölskyldunni vonast Kristen
eftir góðum fréttum áður en hátíð-
in gengur í garð. „Ég sótti um ís-
lenskan ríkisborgararétt í október
og vona að Jesú gefi mér bestu jóla-
gjöf allra tíma. Það yrði frábært.
En ef ekki þá reyni ég bara aftur og
sæki um þangað til þau verða þreytt
á mér,“ segir hún. Af hverju sótti
hún um ríkisborgararétt? „Mig hef-
ur lengi langað að gera það þannig
að ég ákvað að láta verð af því. Ég
elska Ísland og finnst frábært að vera
hérna. Fyrst þegar ég kom heillað-
ist ég af landinu og Ísland á alltaf
sinn stað í hjarta mínu. Hér hef ég
eignast góða vini sem eru mér sem
fjölskylda,“ segir hún. „Mig dreym-
ir um að spila fyrir íslenska lands-
liðið og til þess þarf ég að vera rík-
isborgari. Það væri rosalega gaman
að fá tækifæri til þess einhvern dag-
inn. En hvort sem það gengur eftir
eða ekki þá vil ég gjarnan að Ísland
verði, með einhverjum hætti, hluti
af lífi mínu alla tíð,“ segir hún og
bætir því við að landið sé orðið að
minnsta kosti hennar annað heim-
ili. „Undanfarin ár hef ég varið mun
meiri tíma hér heldur en í Banda-
ríkjunum. Þannig að Ísland er hik-
laust mitt annað ef ekki bara fyrsta
heimili. Ég er alltaf boðin velkom-
in heim í Stykkishólm þegar ég fer
eitthvað. Hólmarar gera tilkall til
mín og ég leyfi þeim það fúslega,“
segir Kristen og brosir. Sér hún
þá fyrir sér að setjast að á Íslandi
til frambúðar? „Allavega núna um
sinn. Ég nýt mín vel hérna og kann
að meta þetta samheldna samfélag
þar sem allir þekkja alla,“ segir hún.
„Ég er að þjálfa 10. bekkinga núna,
þá sömu og ég þjálfaði þegar þeir
voru í 9. bekk í fyrra og líka krakk-
ana í 1. til 4 bekk. Að sjá krakkana
vaxa og dafna og taka framförum á
hverjum degi gefur mér mjög mik-
ið. Mig langar að setja mark mitt á
landið í framtíðinni, hvort sem það
verður með því að hjálpa krökkum
að verða betri í körfubolta eða eitt-
hvað annað,“ bætir hún við.
Annasamt líf
atvinnumannsins
Aðspurð segir hún að líf sitt sem
atvinnumaður í körfuknattleik
sé frekar annasamt. „Ég er al-
mennt frekar upptekin. Dagarn-
ir byrja á morgunæfingu í líkams-
ræktarsalnum. Síðan heldur þjálf-
un yngri flokkanna mér upptekinni
og á kvöldin er æfing með Snæ-
felli eða leikir og þeim fylgja stund-
um smá ferðalög. Á miðvikudög-
um og sunnudögum þjálfa ég ekki
og hef því aðeins meiri tíma fyrir
mig. Þann tíma reyni ég að nota til
að slaka á þangað til ég mæti á æf-
ingu eða í leik um kvöldið,“ segir
hún. „Þegar ég er ekki að æfa eða
þjálfa reyni ég að verja tíma með
vinum mínum hérna í Hólminum
eða slaka á. Ég á góða vini hérna
sem ég er einmitt að fara að hitta á
eftir, leika við börnin og svona. Ég
elska börn og ver miklum tíma með
börnunum þeirra. Síðan er ég mik-
ið með Gunnhildi [Gunnarsdóttur]
og litla stráknum hennar, sem er
nýorðinn eins árs. Mér finnst gam-
an að fylgjast með honum stækka,
hann er fyrsta manneskjan hér í
Stykkishólmi sem ég hef orðið svo
lánsöm að kynnast frá fyrsta degi.
Það er gaman að fylgjast með börn-
unum stækka og þroskast,“ seg-
ir hún. „Þetta er svona það sem ég
geri þegar ég er ekki að æfa. Það
er töluvert mikil vinna að vera at-
vinnumaður, þó ég vildi ekki gera
neitt annað í dag. Maður byrjar á að
fara í ræktina og lyfta á morgnana,
þjálfar á daginn og æfir með lið-
inu á kvöldin. Milli æfinga verður
maður að hugsa vel um líkamann,
teygja vel og lengi og fleira slíkt.
Þessi skrokkur er að verða gamall,“
segir hún og hlær við.
Ætlar að halda áfram
meðan ánægjan
er til staðar
En gamninu fylgir alvara. Þrátt
fyrir að Kristen sé ekki gömul þá
er ekki sjálfgefið að spila í mörg ár
í viðbót sem atvinnumaður. „Þegar
ég byrjaði sagðist ég alltaf ætla að
spila þangað til ég yrði svona þrí-
tug. En þrjátíu ára nálgast bara á
fullri ferð,“ segir hún létt í bragði.
„Eftir því sem maður eldist verð-
ur maður að hugsa betur og bet-
ur um líkamann. Ég er ekki jafn
fljót að ná mér eftir leiki og æf-
ingar og fyrir nokkrum árum síð-
an. En ég reyni að hugsa eins vel
um líkamann og ég get og nota til
þess öll úrræði sem mér standa til
boða, því mig langar að spila eins
lengi og ég mögulega get,“ bæt-
ir hún við. „Það er bara örstuttur
tími í lífi manns sem maður getur
nýtt til að spila sem atvinnumað-
ur. Jafnvel þó ég spili bara í fimm
ár í viðbót, þangað til ég verð 33
ára, þá væri það frekar langur at-
vinnumannaferill. Þegar honum
lýkur á maður nóg eftir af lífinu,“
segir hún. „En svo lengi sem mér
finnst ennþá gaman að spila körfu-
bolta og get enn lagt mitt af mörk-
um til að hjálpa liðinu að vinna þá
mun ég halda áfram,“ segir Krist-
en McCarthy að endingu.
kgk
Í leik með Snæfelli gegn KR í janúar 2015. Liðið vann deildina og hampaði Íslands-
meistaratitlinum um vorið. Ljósm. úr safni/ sá.
ÓSKUM STARFSMÖNNUM OG VESTLENDINGUM
GLEÐILEGRA JÓLA OG FARSÆLDAR Á KOMANDI ÁRI
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
8