Hlynur - 15.01.1956, Blaðsíða 13

i'íkt, og margt getur skeð á langri leið.
Talið berst að ýmsum hlutum. Það
kemur upp úr kafinu, að um borð er
mikill spenningur vegna skákkeppni,
sem á sér stað milli sumra fellanna.
Kalla þeir það Radíó-skák, og eru Dís-
arfell og Helgafell einmitt í miðri
keppni. Leikar geta því aðeins farið
fram að bæði skipin séu á sjó úti.
Tæki þeirra, sem í höfn liggja má ekki
hreyfa. 011 samvinnuskipin hafa þann
sið að kalla hvert annað upp tvisvar á
dag. Miðla ])au þá hvert öðru fréttum
og nauðsynlegum upplýsingum. Þannig
fá þau fellanna, sem fjærst eru Islandi,
°ft fréttir að heiman með tilstyrk
þeirra, sem nær eru. Það er oft ótrú-
leguatu vegalcngdir á milli skipanna, er
1‘uu hafa samband sín á milli. Þegar
Dísarfell var statt á Norðursjó í síð-
ustu ferð sinni, kvaðst Agnar Ingólfs-
son, loftskeytamaður, hafa haft sam-
band við Helgafell. Það átti þá eftir 12
tíma siglingu til Genúa á Italíu. Þá
voru tefldir nokkrir leikir. Arnarfell var
Pá skammt undan Nýfundnalandi og
tefldi einnig við Helgafell. Loftskeyta-
maður á Helgafelli er Ingólfur Viktors-
son. Jón Ingvarsson, 1. vélstjóri á Dísar-
felli, er aðalstjórnandi keppninnar þar
um borð, en á Helgafelli Einar Eggerts-
son, 3. stýrimaður. En auðvitað taka
allir þátt í þessu. Staðan er rædd manna
a milli og ákvarðanir teknar sameigin-
lega fyrir hvern leik.
I fleiru er snúizt en skákinni. Agnar
kvað mikinn áhuga vera fyrir því, að
skipverjar eignuðust segulbandstæki.
Lað myndi auka á fjölbreytni hins dag-
lega lífs. Þá yrði hægt að taka upp
dagskrárþætti í útvarpinu, og h'usta svo
á þá þegar tími gæfist beztur til. Einnig
gætu skipin miðlað hvert öðru því sama.
Hlaðinn allri þessari vitneskju þakka
ég fyrir mig og fer nú yfir í Ilelgafell.
Þar er nú orðið heldur rólegra um borð.
Eg fæ þar hinar beztu viðtökur, en
staldra ekki nema stutt við. Aðeins til
að fá gleggri hugmynd um þátt Helga-
fells í skákkeppninni. Skipverjar hafa
þar engu við að bæta, en segjast standa
í fleiru en því. Þeir hafi til dæmis
keppt í knattspyrnu, norðanlands og
austan. A Akureyri kepptu þeir við lið
úr félagi gamalla knattspyrnumanna,
sem kalla sig „Gamla Nóa“. Þar urðu
jafntefli, 3 og 3. Á Norðfirði kepptu
þeir við lið úr íþróttafélagi staðarins.
Þar urðu úrslit þau sömu og á Akur-
eyri. Síðast kepptu þeir á Húsavík við
úrvalslið úr íþróttafélaginu „Völsung-
ar‘„ og töpuðu með 2 gegn 7, en hyggj-
ast jafna metin síðar.
Nú er ég orðinn svo birgur af fregn-
um af félagslífi á fellunum, að vel næg-
ir að sinni. Kveð ég því hina ágætu
sjómenn og þakka þeim viðtökurnar.
13