Hlynur - 15.03.1956, Qupperneq 6

Tíðasti flugfarþeginn
Nokkrir sjóklædd-
ir, — veðurb tnir
menn standa
fremst á bryggju-
sporðinum og
virða fyrir sér
olíugeyminn, sem
verið er að reisa
skammt frá bryggj
-unni. Hamrarnir
skella á hörðum
stálplötunum og
rjúfa hna djúpu
kyrrð, sem vanalega ríkir í litla sjávar-
þorpinu. Bláir blossar rafsuðutækjanna
skera loftið, snarkið og suðan í þeim
blandast hamarshöggunum og hrópum
smiðanna. Allt lætur þetta í eyrum
sjómannanna sem h’n fegursta tónhst.
Geymirinn hækkar óðfluga. Það bætist
plata við plötu, hringur á hring ofan.
Leiðsla frá geyminum teyg’r sig fram á
bryggjuna. Brátt þurfa þe’.r aðe’ns að
opna fyrir krana, þá mun olían fossa í
stríðum straumum í bátsgeymana. Já,
það er brátt af, sem áður var, þegar
þeir þurftu að velta þungum tunnum
fram malarkambinn og út á bryggjuna.
Þar var slöngu stungið í þær og til að
fá rennsli á olíuna varð að sjúga skítug-
an slönguendann. Margur maðurinn
hafði þá orðið að kyngja vænum gúl-
sopa v’ð þau tækifæri.
Það kom maður með flugvélinni að
sunnan í gær, til að fvlgjast með fram-
kvæmdunum. Jámsmiðirnir ægja, að
hann hafi verið austur á fjörðum dag-
inn áður og muni ætla e tthvað vestur
á bóginn innan skamms. Einhver sagði
að hann héti Guðmundur Ágústsson og
hefði umsjón með verklegum fram-
kvæmdum hjá Olíufélaginu h.f. Annar
sagðist hafa heyrt flugmann’nn segja,
að Guðmundur þessi væri tíðasti far-
þegi með íslenzku flugvélunum á innan-
landsleiðunum. Það er ævintýralegur
ljómi yfir slíku starfi og þegar maður-
inn að sunnan — hár og beinvaxinn,
hvatur í hreyf'ngum, Ijós yfirlitum og
fjörlegur — leggur leið sína í áttina 11
þeirra, finnst þeim bera vel í veiði að
inna hann fregna.
Guðmundur réðist t’l Olíufélags’ns
1949 og hef r hann umsjón með bygg-
ingu, viðgerðum og brevtingum á olíu-
birgðastöðvum fyrir félagið. Starfið
krefst að vonum mik lla ferðalaga, og
er flugvél n hans helzti farkostur. Hann
kann vel við sig uppi í loftinu og á
ýmsar skemmtilegar minningar úr h’n-
um fjölmörgu flugferðum sínum. Oft
er allt hulið skýjum og ekkert að sjá,
oft er líka hið fegursta víðsýn’. Eitt
sinn, er hann var á leið til Reykjavíkur
að norðan, hafði hann fimm jckla sýn.
I annað sinn hefir hann séð norður- og
austurhluta landsins baðaðan sólskini.
en regnhjúp l'ggja yfir suður- og vest-
urhlutanum, gráan og myglulegan.
Einn förunaut á Guðmundur, sem
hann vill sízt án vera í nokkurri ferð,
en það er myndavélin hans. Hann hef-
ir komið sér upp myndspjaldskrá, sem
oft kemur sér vel að fletta upp í, leiki
„Frank er lasinn svo ég verð sjálf að
afgreiða“.
Guðmundur
6