Hlynur - 15.10.1966, Blaðsíða 14

en hann brast ekki kjark og barðist
hetjulega eins og hans var von og
vísa.
Giftur er Ásgrímur hinni ágætustu
konu, Guðrúnu Adolfsdóttur. Hún
hefur búið honum gott og fagurt
heimili. Þau hjón eiga þrjú börn.
Adólf, rafvirkjameistara, Stefán, sem
er við tannlækinganám í Berlín og
Ásrúnu í unglingaskóla á Akureyri.
Að lokum, kæri Ásgrímur, innileg-
ar hamingjuóskir þér og fjölskyldu
þinni til handa og ég vona og óska
að Samvinnufélögin megi enn um
mörg ókomin ár njóta þinna ágætu
starfskrafta. H.F.
Finnur
Framhald af bls. 3.
eyrar frá 1. jan. 1939 til 1. júní 1953.
Þá gerðist hann kaupfélagsstjóri
Kaupfélags Þingeyinga á Húsavík og
hefur gegnt því starfi síðan. Þannig
hefur hann verið kaupfélagsstjóri í
27 ár af þeim 50, sem hann hefur nú
lagt að baki sér.
Auk þess að vera kaupfélagsstjóri
hefur han haft með höndum fjölda
annarra félagsstarfa, enda er hann
félagshyggjumaður af eðli sínu, upp-
eldi, menntun og lífsreynzlu. í stjórn
Sambands íslenzkra samvinnufélaga
hefur hann átt sæti síðan 1980.
Kona Finns Kristjánssonar er Hjör-
dís Tryggvadóttir Kvarans, prests að
Mælifelli. Þau eiga þrjú börn.
P.H.J.
Eitt bros
Framhald af bls. 2.
„Hattar í misgripum“, „Nei-ið“ og
„Ævintýri á gönguför". Það vill einn-
ig svo til, að ég kem nokkuð oft á
skrifstofur. Það gerir sveitastúss og
svo þessar svo kölluðu framkvæmdir,
sem ég hefi verið að atast í alla mina
ævi, eins og svo margir aðrir. Um
daginn kom ég til Reykjavíkur vegna
smáerindis og þurfti á sex skrifstofur
áður en ég gat lokið því, og hefði
þó Jón heitinn í Seli, hreppstjóri,
oddviti og sparisjóðshaldari afgreitt
það á fimmtán mínútum, hefði hann
lifað og erindið heyrt undir hann.
En þegar allt kom til alls hafði ég
raunar gaman af þessu. Það var eins
og að fara sex sinnum í leikhús til
þess að sjá „Hreppstjórann á Hraun-
harnri" eða eitthvað svoleiðis. Og þó
ég svo að lokum færi bónleiður íil
búðar, þá gerði það ekki svo mikið
til, því ég fer bara aftur og þá fæ ég
nýja leikhúsferð — kannski sex eða
jafnvel átta, því ég læt mig ekki.
Það er nú einu sinni mitt eðli.
En það er þetta með menntunina
og skólana. Það er nokkuð, sem ég
er ekki á móti. Þið megið sannarlega
mennta fólkið fyrir mér alveg eins
og þið möguiega getið, hjálpa því til
að læra til verka, ef það vill og getur
eitthvað lært, þótt skólarnir verði
f ldrei annað en hjálp til að læra —
eins konar hjálp í viðlögum. En
hvernig sem því nú er farið, þá hefi
ég tekið eftir því á öllum þessum
flækingi mínum í búðir og á skrif-
stofur, hvað fólkið er afskaplega mis-
jafnt og kann misjafnt til verka. Og
ég er alveg viss um það, að þessi
munur fer engan veginn alltaf eftir
því hvort það hefur verið á skóla
eða ekki. Ég tek til dæmis strákinn
hann Jóa í Bjarnabúð, sem ég veit
fyrir víst að hefur sama og ekkert
verið í skóla. Það er blátt áfram ekki
hægt annað en kaupa eitthvað hjá
stráknum. Hann er svoleiðis. Það er
nú til dæmis þetta fallega bros hans
(og nú er þetta strákur, þið gætuð
hugsað ykkur, ef hann væri af hinni
sortinni). Hann er alltaf glaður og
hress og allur eins og á hjólum og ég
hefi það á tilfinningunni að ég sé
alltif að gera honum greiða með því
að kaupa af honum eitthvert skítti,
eða jafnvel bara spyrja hvað það
14 HLYNUR