Hlynur - 15.06.1974, Blaðsíða 5

Leshringastarfsemi
við fyrirhugaðar breytingar á
starfsemi fræðsludeildar og vís-
ar í því sambandi til framsögu-
erindis framkvæmdastj. Skipu-
lags- og fræðsludeildar um
fræðslu- og félagsmálin. Telur
fundurinn, að fyrst um sinn beri
að leggja sérstaka áherzlu á eft-
irgreinda þætti þessara mála:
1- Unnið verði ötullega að út-
breiðslu Samvinnunnar í nýj-
um búningi félagsmanna-
blaðs.
2. Stefnt verði að því að efla
starfsemi Bréfaskóla SÍ8 &
ASÍ og lögð sérstök áherzla á
stuðning skólans við starf
leshringa og námshópa.
3- Unnið verði að stækkun og
eflingu Samvinnuskólans
innan þess ramma, sem sett-
ur mun í væntanlegum lög-
um um viðskiptamenntun á
framhaldsskólastigi".
Stjórnarkjör
í stjórn Sambandsins liöfðu
endað kjörtímabil sitt þeir Ey-
steinn Jónsson, Reykjavík, vara-
formaður, Þórarinn Sigurjóns-
son, Laugardælum, og Ragnar
Olafsson, Reykjavík. Voru þeir
allir endurkjörnir til þriggja
ára. Aðrir í stjórn eru þeir
Jakob Frimannsson, Akureyri,
formaður, Þórður Pálmason,
Borgarnesi, Finnur Kristjáns-
son, Húsavík, Guðröður Jónsson,
Norðfirði, Ólafur Þ. Kristjáns-
son, Hafnarfirði, og Ólafur E.
Ólafsson, Króksfjarðarnesi.
Varamenn voru endurkiörnir til
eins árs þeir Ingólfur Ólafsson,
Beykjavík, Ólafur Sverrisson,
Borgarnesi, og Sveinn Guð-
rnundsson, Sauðárkróki. Endur-
skoðandi til tveggja ára var
endurkjörinn Tómas Árnason,
en fyrir var Björn Stefánsson.
Auk þess var kosinn fulltriii í
stj órn Lífeyrissjóðs Sambauds-
ins, stjórn Menningarsjóðs
Sambandsins og ellefu fulltrúar
í fulltrúaráð Samvinnutrygginga
og Andvöku, ásamt sex vara-
niönnum. — e.
Eins og fram kemur í frá-
sögninni af aðalfundi Sam-
bandsins hér á undan, var þar
lögð fram ýtarleg greinargerð
um fræðslumálin. Þar ■— og
reyndar einnig í sérstöku dreifi-
bréfi, sem kaupfélögunum var
sent s.l. vetur ■— er m. a. fjallað
nokkuð rækilega um starfsemi
leshringa, sem allar horfur eru á
að verði í næstu framtíð eitt
öflugasta tækið í fræðslustarfi
samvinnuhreyfingarinnar. Við
greinum því hér á eftir nokkuö
frá því, sem þarna kom fram
um þennan þátt.
í skýrslunni er fyrst frá því
greint, að frændur okkar á
Norðurlöndum byggi félags- og
fræðslustarf samvinnusamtaka
sinna að verulegu leyti á starf-
semi leshringa og námshópa, og
síðan segir: „Þetta form fyrir
félags- og fræðslustarf er að
vísu mikið notað víðs vegar um
heim, en því er hér vísað til
Norðurlandanna sérstaklega, að
þau standa okkur íslendingum
nærri um marga hluti. Þar eru
kringumstæður líkastar því, sem
gerist hér á landi, og þangað á
okkur að vera tiltölulega auð-
velt að sækja fyrirmyndir.
Starfsemi leshringa er engin ný
bóia. í Sviþjóð t. d., þar sem
leshringastarfsemi stendur með
miklum blóma, hefur þetta
fræðslufyrirkomulag verið þekkt
og mikið notað í meira en hálfa
öld.“
Þess má geta hér, að með les-
hring er átt við lítinn hóp fólks,
oftast 5—10 manns, sem kemur
saman reglulega og fæst við og
ræðir tiltekin efni undir stjórn
sérstaks leiðbeinanda. í ,'kýrsl-
unni er það síðan rakið, að starf-
semi leshringa hafi allt fram á
þennan dag átt litlu gengi að
fagna hér á landi, og er sett
fram sú skoðun, að það stafi
einkum af þremur ástæðum. í
fyrsta lagi sé að telja þá stað-
reynd, að fólk hafi skort þekk-
ingu og þar með skilning á ágæti
þessa fræðslufyrirkomulags. í
öðru lagi hafi verið skortur á
reyndum og hæfum leiðbein-
endum, og í þriðja lagi hafi ver-
ið skortur á nægilega fjöl-
breyttu efni, er gert væri að-
gengilegt til meðferðar í les-
hring.
í þessu sambandi er bent sér-
staklega á það, að fyrir tveimur
árum var þýddur og gefinn út á
vegum Bréfaskólans norskur
bréfaflokkur, sem nefnist Les-
hringurinn. Er hann saminn af
Solveig Gran Andresen, skóla-
stjóra Folkets Brevskole í Noregi,
en þýðinguna gerðu Guðmund-
ur Sveinsson og fleiri. Um sama
leyti var síðan haldið námskeið
í Hamragörðum, þar sem þessi
bréfaflokkur var kvnntur sér-
staklega, svo og það af öðru
efni Bréfaskólans, er talið var
henta vel til meðferðar í les-
hring. Með nármkeiði þe«su var
skírskotað til þeirra starfs-
manna kaupfélaganna og Sam-
bandsins, er líklegastir þættu til
að hafa afskipti af leshnnga-
starfsemi. Námskeið betta sóttu
samvinnustarfsmenn víðs vegar
að af landinu, en ekki heíur
samt verið merkíanlegt, að það
hafi haft mikil áhvif í bá átt að
glæða þessa starfsemi úti í fé-
lögunum.
Varðandi leiðbeinendur í les-
hringum er bess getið, að þýð-
ingarmikið sé, að menn geri sér
ljóst, að þeir þurfi ekki að vera
sérfræðingar eða æfðir kennar-
ar. Hins vegar sé nauðsvnlegt,
að þeir hafi á valdi sínu þá
HLYNUR 5