Hlynur - 15.12.1986, Qupperneq 21

lækning
Krabbameín
Það þurfa ekkí að vera endaíokín
Mitt framlag til þjóðarátaks gegn
krabbameiíní, þín vegna.
Ég skrifa þetta þegar þrír
mánuðír eru liðnír síðan ég fór i
aðgerð vegna krabbameíns í
brjósti, og ef þetta ínniegg mitt
gæti hjálpað eínni konu væri ég
ánægð, en ef tvær eða fleírí
fengju smá hjálp værí það stór-
kostlegt. Ég er eín af þessum
konum sem er svo heppín að
hafa farið í skoðun á leítarstöð-
ína frá 1969 og fór alltaf á odda-
tölunní. Áríð 1983 finnst ekkert
athugavert en áríð 1985 þá
finnst þykkní í brjóstínu og ég
fór í brjóstamyndatöku og í
framhaldi af því í sýnístöku.
Sunnudaginn 15. des. hríngir
síminn svo um tvöleítið og þar
er læknír á sjúkrahúsínu. Hann
heilsar og spyr með sínní ljúfu
rödd „vína mín, ert þú búín að
baka smákökurnar þínar?“ Ég
svaraði að ég væri að taka út
síðustu plötuna. „Vína mín, víð
þurfum að gera aðgerð á brjóst-
ínu þínu, þetta er kannski erfið-
ur tímí og þetta má bíða fram á
míðvikudag". En mítt svar var
, jólín koma til mín eíns og allra,
ég get komið strax“. „En þá
verður þú að koma kl. 4 í dag".
„Ég kem“ sagðí ég. Nú verða að
vera snör handtök, pakka inn
jólagjöfum, skrífa nokkur jóla-
kort, hringja í bróður minn og
biðja hann að láta vínnuveítend-
an víta, afpantajólaklippínguna,
tala við systur mína, fara í bað
og taka tíl það sem ég þurftí á
sjúkrahúsið þar sem tekið var á
mótí mér af hjúkrunarfærðing
og aðstoðarlækni, teknar skýrsl-
ur og allskonar prufur. Þá finn
ég að ég stend ekkí ein, því ég er
umvafin af góðum læknum og
hjúkrunarfræðingum. Læknír-
inn sem á að gera aðgerðína tal-
ar víð míg og segir mér sann-
leíkann. Ég fær að víta að það
muni koma tíl mín hjúkrunar-
færðíngur sem gefur mér upp-
Iýsingar um hvað ég geti fengið
eftír aðgerð, hún sagðist gera
fýrstu skýrslu tíl Tryggíngar-
stofnunarinnar og gaf mér
margar góðar upplýsingar sem
mér voru ómetanlegar. Svæf-
ingarlæknírínn talaði víð mig, og
að Iokum kom Yfirlæknírínn og
gaf mér upplýsingar og góð orð,
svo ég var aldeilis ekki eín á bátí.
En um kvöldíð fýrir aðgerð var
erfitt að þurfa að segja eígín-
manní, syni og tengdadóttur að
ég væri með krabbamein í
brjósti, og að brjóstið verðí
tekíð. Að segja orðið krabba-
mein var stór bíti, en það var
míkill Iéttir þegar það var búið.
Aðgerðín gekk mjög vel, ég var
umvafin af öllu því góða fólkí
sem vínnur á sjúkrahúsinu. Ég
kom heím á sunnudag og þá sá
ég hvað ég áttí míkínn fjársjóð
að eíga góðan maka og fjöl-
skyldu sem var búín að gera
míkíð fýrír míg, allt var tilbúið
sem gera þurfti fýrir jólin, svo að
þessi jól voru eín bestu jól mín.
Þarf ég að fá högg til að opna
augu mín hvað guð hefur gefið
mér míkið, hugsaði ég. Og ekki
má gleyma hvað ég á góða víni,
það þakka ég af alhug. Þetta eru
hugrenningar mínar um reyn-
slu mína samfara þessari
aðgerð. Nú fer ég á göngudeíld
með sex vikna fresti og þá finnst
mér ég heilsa kærum víni þegar
ég kem inn tíl læknísins, hann
hefur gert míkíð fýrir míg og ég
trúí að ég sé heílbrigð og eígi
langa framtíð eftir. Ég fer á
Bergþóra Bergsdóttir á Akureyrí er samvínnustarfs-
mönnum að góðu kunn. Hún hefur unnið mikíð að
málefnum síns félags og verið fulltrúí á flestum Lands-
þíngum LÍS og jafnan tílbúin til starfa þegar tíl hennar
hefur veríð leítað.
Meðfylgjandí grein bírtist í Degí síðastlíðínn vetur og
brást höfundur vel við beíðníHlyns að fá greínína tilbírt-
ingar hér. Það mál sem hún skrifar um hefur verið í
brennidepli mörg undanfarín ár oghennar reynsla er sú
að margír gætu dregíð lærdóm af.
HLYNUR 21