Hlynur - 15.12.1986, Blaðsíða 27

ínn getur notað eða komið f
verð.
Hverníg brýst
þjófurínn ínn?
Það er lýgilega auðvelt að kom-
ast inn í flest hús á íslandi. Fyrír
nú utan það að stundum
gleymist hreínlega að læsa og
loka gluggum, þá eru læsíngar
og hurðaumbúnaður oft léleg-
ur. Sjaldan eða aldreí er skipt
um „cylíndra" þanníg að týndir
Iyklar og lyklar í höndum þeirra
sem löngu eru hættír störfum,
ganga að öflum hurðum. Auð-
velt er að fá lykla smíðaða
þanníg að starfsmaður sem
hættír — eða er rekinn — og skílar
lyklí sínum, gæti hæglega átt
annan heíma.
Stundum felur þjófur sig inní
og fer síðan á kreík þegar fýrir-
tækíð lokar. Eínnig kemur það
fýrir að þjófur kemst inn með
því að brjótast fýrst inn í aðlíggj-
andí húsnæði og síðan gegnum
vegg eða um sameigínlegt rými
s. s. gang, kyndiklefa eða um
snyrtíherbergi sem eru nýtt af
mörgum fýrírtækjum í sama
húsinu. Þetta sýnir að ekki er
alltafnóg að ganga tryggílega frá
útihurðum og gluggum.
Mísjafnt er hversu vel þjófur-
inn - eða þjófarnir - eru undír-
búnir. Mörg ínnbrot virðast al-
gerlega óundirbúin. Þjófurínn
sér tækífæri og grípur það um-
svífalaust. í öðrum tílfeflum er
unníð yfirvegað: Þjófurinn fýlg-
íst með víðkomandí fýrírtækí,
lærír að þekkja starfsfólkíð í
sjón, athugar hvar auðveldast er
að komast ínn og hvort undan-
komuleiðír eru tryggðar. Hann
reynír að sjá hvenær mest er af
peníngum á staðnum, hvort
þær vörur sem hann sækist eftír
séu til o. s. frv. Dæmi er tíl um
bíræfinn þjóf, reyndar stúlku,
sem lagðí Ieíð sína til gullsmíðs
og skoðaðí gullhrínga. Hún
sagðí að nokkrar vinkonur ætl-
uðu að kaupa hring til að gefa
saman. Hún valdí eínn — rán-
dýran — en óskaði eftír að hann
yrði settur út í glugga svo vín-
þjófavarnir
Ráðgjöf og
margvísleg tækní
stendur
ábYrgðarmönnum
fyrirtækja tíl boða.
konur sínar gætu skoðað hann
eftír lokun því þær væru bundn-
ar í vínnu. Sagðíst stúlkan
myndu koma daginn eftír og
kaupa hringínn ef samstaða
næðíst. Gullsmíðurinn taldí
sjálfsagt að vera víð þessu.
Um nóttina var gluggínn brot-
inn og hringurinn tekínn — ann-
að ekkí!
Þeir sem bijótast inn á heímili
fýlgjast með umferð þar og þeg-
ar þeír láta tíl skarar skríða
hringja þeír fyrst í símann á
staðnum. Ef eínhver svarar
leggja þeir á eða þykjast hafa
fengíð skakkt númer. Ef ekki er
svarað ráðast þjófarnir tíl inn-
göngu.
Mótleíkír
Heímíli, fYiirtækí og stofnanír
geta sem betur fer gert ýmsar
ráðstafanir gegn þjófum. Ef
nægur vílji er til staðar má í raun
koma í veg fýrir ínnbrot, þjófn-
aðí og skemmdír að langmestu
leiti. Nokkru fé þarf einníg að
ráðstafa í varnírnar, mísmíkið
þó eftir aðstæðum og áhættu.
Reynslan sýnír að þó að mörg
fyrirtæki líti með réttu á þjófa-
varnir sem fjárfestingu em þau
þó fleirí sem draga fram-
kvæmdír þar tíl skaðínn er skeð-
ur — því míður.
Einföldustu ráðstafanír varða
umgengní og eínfaldar reglun
Læsa hurðum, loka gluggum,
hafa eins fáa lykla og hægt er í
umferð. Nota læsíngar sem erf-
itt er að fá lykla smíðaða fyrír og
skípta reglulega um cylindra, t.
d. árlega, og alltaf ef starfsmað-
ur með lyklavöld er rekinn eða
hættir „í íllu". Lögregla og trygg-
íngafélög mæla með því að í
stað snerils að ínnan þurfi lykíl tíl
að komast út. Þetta eykur líkur á
að þjófurinn náist því hann
kemst þá ekki með hraðí út um
aðra hurð en þá sem hann
braust inn um. Sumstaðar kann
slíkur frágangur þó að stangast
á víð fýrírmælí eldvarnaeftirlíts
um undankomuleíðír í elds-
HLYNUR 27