Hlynur - 15.12.1986, Page 60

Stefán
Vílhjálmsson
rím og flím
Mér verður fyrst fyrir að vitna tíl bréfs hæstvírts
rítstjóra, þegar hann sendí undirrítuðum til baka
vísur, sem ekkí fengu rúm í síðasta þætti:
Of mikið þú yrkir nú,
andinn reiðubúínn.
1jólablaðí brátt mátt þú
bremsa vísnastúfmn.
Tílvitnun lýkur, og sannast á yrkingum Guð-
mundar R., að það læra börnin sem fyrír þeim er
haft.
(Stefán! Þú nýtur þess að ég næ ekki tíl þín. rítstj.)
Hér kemur mannlýsing, ættuð af Iðnaðar-
deíldínní, sem margur sveínninn vildi geta tekið
til sín:
Jón iðkar sprækur sport,
spílar, teílir, raular,
gíljar konur, getur ort.
Gerið betur, staular!
Og önnur um mann er safnaði skeggí, sem þótti
ekki tíl bóta:
Tennur hverfa, týníst vör,
tapast nautnasvipur.
Þína mætti skerða skör
skæratæknír lípur.
Næsta vísa er ort í hópvinnu á eínum vinnustað
„Kaupfélagsins okkar" hér á Akureyri:
Mínnisfrumum fækkar ótt,
ferþví mjög að vonum,
að ellimarka elnar sótt
hjá okkar samstarfskonum.
Á Mokkadeíld Skinnaíðnaðar Sambandsins lagar
Alda Krístjánsdóttir kaffi. Hún lagði fram skýringu
er einhverjum þóttí kaffið þunnt:
Aldargömul er sú sögn,
okkar viti svífur hærra,
við að standa agnarögn
ætíð verður kaffið tærra.
Við upphaf sumarleyfis í júlí 86 kom starfsfólk á
„Mokka" saman tíl garðveíslu hjá Ingólfi Ólafs-
syni. Þar þótti Öldu hlýtt og notalegt í meira lagi:
Hjá Ingólfi gott er að una,
hjá Ingólfi er friður og skjól,
hjá Ingólfí fmn ég þann funa
sem firrir míg blússu og kjól.
í síðasta þættí birtist fýrriparturinn hugljúfi:
Fremurlitla Guð mérgaf
gáfu tíl að ríma.
Fékk ég víð hann tvo botna. Þann fýrri kvað Ing-
ólfur Gunnarsson, Akureyri, af ínnsæí í heimílis-
lífið hér á bæ:
Helst á meðan Helga svaf
hafðí ég nógan tíma.
Hinn botnínn fær þó gullið, en höfundur lét ekkí
nafns getið. Vísan öll verður þá þannig:
Fremur lítla Guð mérgaf
gáfu til að ríma,
því er oft við stuðlastaf
ströng og erfíð glíma.
Eitt af því sem skipar Hlyní í hóp menningartím-
arita er að sjálfsögðu bridsþátturinn. Mig langar
að rifja upp frumlögmál bridsins fýrir lesendum
mínum:
/ bridsínu byijar oft senna,
efí blindni í sjóinn menn renna.
Víð lýsum því öllu
með lögmáli snjölu:
„Það sem místekst ermakker að kenna. “
Óráðsíðumaður nokkur úr hópí KEA-starfs-
manna (eínn af fáum!) gaukaði eftírfarandí að
Bragajóhannssyní, forstöðumanni Lífeyrissjóðs
KEA:
Sæll og glaður ég sem við Braga,
svo með lánið ég aftur sný
og skeyti hvorki um skuldadaga
né skömm og heíður — ég sóa því.
Margt var rætt á formannsfundí LÍS 20 sept. sl.
m. a. að koma upp Iýsingu á orlofshúsasvæðinu
á Bífröst. Þá var kveðið:
Við því mönnum hugurhrýs
oghafa vissarþrautir,
að kveikja eigi Ijós hjá LÍS
og lýsa upp ástarbrautir.
Hún er furðuleg þessí árátta að þurfa að koma
allri hugsun í ferskeytlur. Magnús Steinarsson á
lokavísuna:
Ókunn þörf í sálu sefur
sem ég ekki skil.
Af meíri vilja en viti hefur
vísa orðið til.
Með ósk um gleðíleg og andrík jól og áramót.
Stefán Vilhjálmsson
Oddeyrargötu 15,
600 Akureyrí
60 HLYNUR