Heimsmynd - 01.11.1987, Qupperneq 46

ur en þá var ekki hægt að reiða sig á op-
inbera sjóði eða styrki. Hann var með
skrifstofu á Vesturgötu 3 þar sem Hlað-
varpinn hús kvenna er nú. Ég man vel
þegar Bretarnir komu til landsins vorið
1940. Því þá fylltist holtið af bröggum og
hermönnum.
Lífið í Reykjavík á stríðsárunum var
fábrotið í samanburði við nútímann.
Klæðnaður og fleira var af skornum
skammti. Krakkar gengu í koti en ungl-
ingsstúlkur f sokkaböndum og maga-
belti. Þegar ég var í Verslunarskólanum
átti maður eitthvað til skiptanna, skóla-
föt og kannski sunnudagsklæðnað. Ef
það spurðist út að skór fengjust í ein-
hverri tiltekinni verslun þyrptist fólk í
biðröð fyrir utan.“
Hún var við nám í Verslunarskólanum
þegar hún hitti Alfreð Elíasson fyrst árið
1941. Skólabróðir Millu hafði boðið
þremur bekkjarsystrum sínum í ökuferð
í bfl pabba síns. Hann ku hafa verið
skotinn í einni þeirra en bauð hinum
með til að vekja ekki grunsemdir. Ungi
maðurinn hafði ekki heppnina með sér
því bfllinn bilaði og þurfti hann að
hringja á leigubfl til að fá hann í lag.
Leigubflstjórinn sem kom á vettvang var
Alfreð Elíasson, þá tuttugu og eins árs
gamall. Hann hefur lýst því að það hafi
verið ást við fyrstu sýn þegar hann sá
Millu. Hún var fimmtán ára gömul en
með þeim tókst kunningsskapur og þeg-
ar Milla fór til Bandaríkjanna þremur ár-
um síðar skrifuðust þau á.
Alfreð hafði í millitíðinni farið til Kan-
ada til að læra að fljúga og tók einkaflug-
mannspróf. Árið 1942 útskrifaðist hann
sem atvinnuflugmaður og réðst að því
loknu til starfa hjá kanadíska flughern-
um. Árið 1943 afréð hann ásamt félögum
sínum Kristni Olsen og Sigurði Ólafssyni
að festa kaup á flugvél, sem var sjóflug-
vél af gerðinni Stinson Reliant CF-AZX.
Hugðust þeir í fyrstu bjóða Flugfélaginu
vélina til kaups gegn því að fá þar starf.
Atvikin höguðu því hins vegar þannig til
að þeir lögðu grunninn að stofnun nýs
flugfélags, Loftleiða hf., í mars 1944.
Eftir að Milla lauk verslunarprófi árið
1943 starfaði hún í eitt ár í Búnaðarbank-
anum. Hún fór til Bandaríkjanna árið
1944 „með Gullfossi í skipalest sem tók
þrjár vikur“. Hún dvaldi fyrst um sinn í
Minneapolis í Minnisota þar sem elsti
bróðir hennar var við nám í verkfræði.
Því næst fór hún til Rochester í New
York-fylki þar sem hún gekk í kaþólskan
háskóla. „Það var árið 1946 að Alfreð
kom til New York til að festa kaup á
Heklu, DC-4 flugvél, fyrir Loftleiðir.
Við höfðum verið í bréfasambandi og ég
bauð honum á skóladansleik.“
Hann kom, sá og sigraði. „Jú, mér
fannst hann myndarlegur. Hár og grann-
ur, hugmyndaríkur og framtakssamur.
Hann var spennandi,“ segir hún með ör-
litlu brosi og kýs ekki að ræða það frek-
ar. „Það var búið að skjóta báða Fossana
niður og því erfitt fyrir íslendinga að
Stjórn Fluglelða elns og
hun er sklpuð nú ásamt
forstjóra félagsins. Sltj-
andl frá vlnstrl: Páll Þor-
steinsson, Kristjana Mllla
Thorstelnsson, Hörður
Sigurgestsson, Slgurður
Helgason stjórnarfor-
maour, E. Krlstinn Olsen,
Grétar Br. Krlstjánsson.
Standandi frá vlnstri:
Rúnar Pálsson, Ólafur
Johnson, Slgurður
Helgason forstjórl, Jó-
hannes Markússon, Arnl
Vllhjálmsson og Elnar
Árnason. Á myndlna
vantar Halldór H. Jóns-
son.
komast aftur heim frá Bandaríkjunum.
Það var bið á því að þeir fengju Heklu
afhenta til að fljúga heim og því var af-
ráðið að taka leiguflugvél fyrir íslend-
inga heim.“
Alfreð var áfram úti en þau hittust aft-
ur í Reykjavík þegar hann kom til baka
haustið 1946. Þau gengu í hjónaband í
febrúar 1947 og bjuggu til að byrja með á
heimili foreldra Alfreðs á Vífilsgötunni.
Fyrsta barn þeirra, Geir Alfreð, fæddist í
september það sama ár.
Kristjana Milla starfaði um skeið áður
en hún gifti sig hjá Eimskip og var kjörin
í varastjórn Verslunarmannafélags
Reykjavíkur þá. Hún hætti hins vegar
störfum áður en fyrsta barnið fæddist.
Geir Alfreð litli dó tæplega þriggja ára
gamall. „Ég fór með hann til Stokk-
hólms í aðgerð í janúar 1950. Það er ekki
vitað hvaða sjúkdóm hann var með en
honum var ekki bjargað.“ Auðvitað fékk
þetta mikið á hana, segir hún. „Ég var
ófrísk þá og tveimur mánuðum síðar
fæddist Áslaug dóttir okkar. Það hjálp-
aði okkur í sorginni. Auðvitað leitar
maður til Guðs á svona stundum þótt ég
hafi aldrei verið sérstaklega trúrækin."
Næstu sautján árin stóð Kristjana
Milla í barneignum. Áslaug, Haukur,
Ragnheiður, Katrín og Geirþrúður
fæddust öll á sjötta áratugnum en Elías
yngsti sonurinn árið 1967. Fjölskyldan
var orðin stór og þau stækkuðu við sig
húsnæðið, fluttu í parhús í Mjóuhlíð úr
íbúð í Eskihlíðinni. Milla helgaði sig
heimilinu en fylgdist grannt með störfum
manns síns, erfiðleikum fyrirtækisins og
síðar uppgangi.
Hún minnist þess þegar flugvélin
Geysir týndist 14. september 1950. Vélin
hrapaði á Bárðarbungu á Vatnajökli
með sex manna áhöfn, sem öll komst lífs
af eins og frægt er orðið. Þetta var ein
tveggja millilandaflugvéla Loftleiða. Hin
vélin, Hekla, brann í Róm tveimur árum
síðar. „Þessi áföll og fleiri, eins og þegar
Loftleiðir neyddust til að hætta innan-
landsflugi árið 1952, settu mark sitt á fyr-
irtækið í upphafi sjötta áratugar. Loft-
leiðamenn höfðu lagt grunninn að innan-
landsflugi til Vestmannaeyja og Vest-
fjarða en Flugfélag íslands hafði starfað
lengur og Flugfélagsmenn voru frum-
kvöðlar í Akureyrar- og Austfjarðaflugi.
Samkeppni flugfélaganna tveggja á inn-
anlandsleiðunum hafði verið hörð og
stjórnvöld ákváðu að úthluta sérleyfum á
Kristjana Milla með frumburði sínum, Geir Alfreð, sem dó tæplega þriggja ára gam-
all.
46 HEIMSMYND