Heimsmynd - 01.11.1987, Qupperneq 64

Dowling er fjallað um
togstreitu kvenna í nú-
tímaþjóðfélagi. Togstreitu
sem að sögn Dowling
stafar meðal annars af
innri ótta við eigið sjálf-
stæði og það að þora ekki
að takast á við vandamál.
Dowling heldur því
fram að þegar konur
kjósa að vera heima sé
það uppgjöf af þeirra
hálfu og að börnin séu
gjarnan notuð sem
skálkaskjól. Á þessi kenn-
ing sér einhverja stoð í
raunveruleikanum?
Treysta konur sér ekki til
að leggja út í þann frum-
skóg sem atvinnulífið er?
Vilja þær einfaldlega vera
heima? Eða er það ef til
vill fyrst og fremst dag-
vistarvandinn sem veldur
þar mestu um hér á landi?
Á það ber að líta að
giftar mæður eiga mun
erfiðara um vik að fá inni
á dagvistarstofnunum fyr-
ir börn sín en einstæðar
mæður og gerir það þeim
mæðrum erfiðara fyrir en
ella að vera útivinnandi.
Vissulega má ekki
gleyma því að börn eru
besta fólk, og þó svo að
stöðuhœkkanir séu ekki
fyrir hendi í foreldrastarf-
inu þá fylgir því ómæld
ánægja, jú og erfiði, að
vera í fullu starfi sem
heimavinnandi foreldri.
Því er oft fleygt að
hraðinn í þjóðfélaginu sé
stöðugt að aukast og að
fólki finnist það sífellt
vera að missa af lestinni.
Efnishyggjan virðist
stundum ráða ferðinni og
veraldleg gæði tekin fram
yfir andleg.
Lóa segir að þó að hún
hafi ákveðið að sleppa
framapotinu í bili, þá sé
ekki þar með sagt að ekki
sé hægt að vinna úti þegar
börnin eldast og þurfa
KRISTlN STEINARSDÓTTIR
„PETTA ER
ÚTI HÁLF
BARNINU H
SAMEINAÐ
64 HEIMSMYND