Heimsmynd - 01.06.1990, Blaðsíða 15

einhverjum fyrirtækjum þegar tækifæri
byðust. Nú rak eitt slíkt tækifæri á fjör-
ur, þar sem var SÝN hf., sem í septem-
ber 1989 hafði fengið úthlutað sjónvarps-
leyfi og rásum til sjónvarpsútsendinga.
Sjónvarpsstöðin Sýn var á sinn hátt
óskilgetið afkvæmi Jóns Óttars og Stöðv-
ar 2. Fyrirtækið var upphaflega myndað
af nokkrum auglýsingastofum til gerðar
auglýsingamynda fyrir sjónvarp. Pegar
Jón Óttar ákvað að Stöðin skyldi sjálf
fara út í gerð auglýsinga með stórfelldum
undirboðum bæði að verði og gæðum, að
mati Sýnarmanna, sátu þeir uppi með
dýran tækjakost vannýttan og fóru að
velta fyrir sér möguleikum til að hasla
sér völl á öðrum vettvangi, þar á meðal
að fara út í sjónvarpsútsendingar. Sýn og
auglýsingastofurnar sem að henni stæðu
ættu fyrir flest sem þyrfti til slíks rekst-
urs, stúdíó, tökuvélar, klippivélar, sér-
hæfðan mannskap og þyrftu ekki að
bæta við nema tiltölulega einföldum og
ódýrum útsendingarækjum til að fara í
loftið.
Flestir töldu að þeir væru með þessu
fyrst og fremst að ógna Stöðinni til að
Iáta af eigin auglýsingagerð og viðskipta-
háttum í sambandi við hana enda mun
Jóni Óttari hvað eftir annað hafa verið
boðið upp á samninga, en Jón Óttar tók
þá ógnun lengi vel ekki alvarlega. Flon-
um láðist að taka með í reikninginn að
einn forystumanna Sýnar var Gísli B.
Björnsson, kenndur við samnefnda aug-
lýsingastofu, um-
svifamaður um stofn-
un Reiðhallar og
rekstur Gallerí Borg-
ar og gamalgróinn
flokksjaxl í Alþýðu-
bandalaginu. Og nú
höfðu pólitískar til-
viljanir hagað því svo
að Steingrímur Sig-
fússon var orðinn
samgönguráðherra
með vald til að út-
hluta hinum eftir-
sóknarverðu rásum
ljósvakans. í septem-
ber fengu Sýnar-
menn sína rás og nú
voru það þeir sem
reyndust tregir til
samninga við Jón
Óttar. Sýnarmenn
létu mikið að sér
kveða um haustið og
kváðust stefna að
ódýru afþreyingar-
sjónvarpi, sem senda
mundi út um helgar
og byggja að mestu á
erlendu efni en hafa
takmarkaða inn-
lenda dagskrárgerð.
Skoðanakönnun,
sem þeir létu gera.
gaf til kynna að
áhugi gæti orðið
mikill á slíku
helgarsjónvarpi
og það höggvið
skarð í áskrif-
endahóp Stöðv-
ar 2.
I janúar var
svo komið að
Sýn var að
komast í þrot
með að greiða af tækjum sem það hafði
aflað sér erlendis frá á kaupleigusamn-
ingum. Hér var því kjörið tækifæri fyrir
djarfa fjármálamenn að hasla sér völl í
samkeppninni um skjái landsmanna.
Ingimundur í Heklu kaus þó að standa
utan við þennan leik og Sigurður Gísli
Pálmason var þegar tengdur Stöð 2, sem
stjórnarformaður Islenska útvarpsfélags-
ins (Bylgjan/Stjarnan) og samstarfsmað-
ur Jóns Ólafssonar, sem er stjórnarmað-
ur í báðum þessum loftmiðlum. Hinir
þrír, Árni Samúelsson, Lýður Friðjóns-
son í Kók og Þorgeir Baldursson í Odda,
tóku höndum saman við þá Jónas Kristj-
ánsson ritstjóra og Svein R. Eyjólfsson í
Frjálsri fjölmiðlun (DV) og gengu inn í
fyrirtækið með aukningu hlutafjár upp í
180 milljónir króna. Engin ástæða er til
að ætla að hefndarhugur einn hafi ráðið
þessari ákvörðun þremenninganna. Þeir
höfðu sannfærst um við skoðun fjárhags
Stöðvarinnar í samningaviðræðum að
BJARGVÆTTIRNIR"
Meðan allt lék í lyndi
Garðar
Haraldur
• Jóhann J. Ólafsson, formaður Verslunarráðs, Jóhann Ólafsson & Co
• Haraldur Haraldsson, formaður Félags íslenskra stórkaupmanna, (Andri
hf., Kort hf., Islenska íshafsútgerðarfélagið hf.)
• Guðjón Oddsson, formaður Kaupmannasamtakanna, Liturinn
• Jón Ólafsson, Skífunni
• Bolli Kristinsson, Sautján
• Víðir Finnbogason, Teppaland/Dúkaland
• Oddur Pétursson, Kókó, Kjallarinn
• Ólafur Njáll Sigurðsson, Alþjóða líftryggingarfélagið
• Skúli Jóhannsson, Tékk-kristall
• Garðar Siggeirsson, Herragarðurinn
• íslenska útvarpsfélagið hf., stjórnarformaður Sigurður Gísli Pálmason;
stærsti hluthafi Jón Olafsson
Þessi hópur er stundum líka kallaður „Kringluhópurinn" og saman stendur
annars vegar af hópi kaupmanna með sérverslanir í Kringlunni undir forystu
Jóns Ólafssonar og hins vegar af forystumönnum félaga kaupsýslumanna,
sem Haraldur Haraldsson hafði forystu fyrir. Formennirnir þrír gera tillögur
um skipan manna í stjórn Eignarhaldsfélags Verslunarbankans.
„Bjargvættirnir" keyptu 250 milljón króna hlut í Stöðinni í janúar.
á Stöðinni og kampavínið flæddi:
Fréttamennirnir Ólafur Friðriksson,
Ómar Valdimarsson, Adda Steina
Björnsdóttir, Þórir Guðmundsson.
hún var risi sem stóð á brauðfótum og
því gat samkeppni með stöð, sem var
nægilega fjárhagslega sterk í upphafi,
orðið auðveldur leikur gegn þrælskuld-
settri Stöð 2. Þeir höfðu því allar ástæð-
ur til að ætla að þeir bæru sigur af hólmi
í þessari viðureign og þá mundi hinn
stóri ávinningur, sem skynsamlega rekin
einkasjónvarpsstöð á að geta gefið af
sér, fallið þeim í skaut óskiptur. Hins
vegar má gera því skóna, að þeir hefðu
grátið þurrum tárum, þótt þeir aðilar,
sem gripu hnossið fyrir framan nefið á
þeim á gamlársdag, hefðu komið til með
að iðrast þeirrar glámskyggni sinnar og
forráðamenn Versl-
unarbankans að sjá
eftir framkomu sinni.
Hitt getur líka verið
að fyrir þeim hafi
vakað strax í upphafi
að skapa sér svo
sterka stöðu að Stöð
2 væri neydd til að
ganga til samninga
við þá fyrr en síðar.
Stjórn Sýnar lýsti
því strax yfir að hún
stefndi hærra en að
helgarsjónvarpi ein-
göngu, sem þangað
til hafði verið yfirlýst
markmið fyrirtækis-
ins, og mundi búa sig
undir að sjónvarpa
dagskrá á hverjum
degi.
Sýnarmenn létu
skammt stórra högga
á milli. Þeir notfærðu
sér það rækilega að
nýju hluthafarnir í
Stöð 2 gáfu sér lítinn
tíma frá karpinu um
fjármálin við stjórn
Eignarhaldsfélagsins
til að treysta innviði
Stöðvarinnar með
því að skapa þar
HEIMSMYND 15