Heimsmynd - 01.06.1990, Blaðsíða 45

sem numið höfðu áhrif end-
urreisnarinnar í Róm, Otto
van Veen. Um aldamótin
sextán hundruð lagði Rubens
sjálfur land undir fót ásamt
Deodatus del Monte nem-
anda sínum og héldu þeir til
Rómar. Þar fékk hann starf
hjá Vincenzo I. Gonzaga
greifa af Mantua sem fól
honum að mála efirmyndir í
Róm undir verndarvæng
Montalto kardínála. Fyrir
hans tilstuðlan fékk Rubens
tækifæri til að mála sjálfur
altarismyndir. Hann varð fyr-
ir miklum áhrifum af list-
málaranum Annibale Carraci
í notkun ljóss og lausrar
áferðar málningarinnar.
_Árið 1603 fól greifinn Ru-
bens að fara í opinberum er-
indum til færa Filippusi III
og hirð hans á Spáni rándýr-
ar gjafir. Þessi ferð hans til
Madrid varð til þess að hann
fékk tækifæri til að skoða hin
miklu málverkasöfn kon-
ungsins. Svo vel tókst Ru-
bens upp í þessari sendiför
að honum voru falin fleiri
slík störf.
Hann lauk þremur mál-
verkum fyrir greifann sem
komið var upp í jesúítakirkj-
Hélena Fourment á málverki eftir
Rubens.
unni í Trinita og öðru fyrir
jesúítakirkjuna í Genóva. Þá
pantaði Mantua einnig and-
litsmyndir af fegurðardísum
við hirðina fyrir Gonzaga
listasafnið.
Rubens fékk leyfi til að
halda áfram listnámi sínu
með hléum í Rómaborg þar
sem hann deildi húsnæði með
bróður sínum Filipusi. Sum-
FÓLK
arið 1607 fór hann með
Gonzaga hirðinni til sumar-
dvalar við ströndina í San
Pier d’Arena og málaði þar
myndir af aðalsfólki. Hann
var orðinn þreyttur á því að
vinna eingöngu fyrir greifann
og hafði áhuga á að koma
undir sig fótunum með öðr-
um hætti. Hann þáði stuðn-
ing frá bankastjóra í Genóva
sem kom honum í sambönd
við páfadæmið þar sem hon-
um var úthlutað verkefnum
við kirkjuskreytingar.
Rubens sneri til Antwerp-
en þegar móðir hans lést árið
1608 og réðst í þjónustu
spænsku Habsborgar land-
stjóranna í Flæmingjalandi.
Hann reisti sér stórkostlegt
hús í Antwerpen og skreytti
það með listaverkum og fögr-
um munum frá ítalska endur-
reisnartímanum. Hann hafði
geysilegan áhuga á arkitektúr
og var aðalhönnuður hinnar
fögru jesúítakirkju í Ant-
werpen ásamt Pieter Huys-
sens. Rubens sá jafnframt
um loftskreytingar í kirkj-
unni.
Stefanía prinsessa af Mónakó er nýtrúlofuð og heitir
sá lukkulegi Jean-Yves Le Fur. Fréttir herma að
þau muni ganga í hjónaband í lok júní í Monte-
Carlo. Parið hélt mikla veislu á veitingastaðnum Télégrap-
he í París nýverið og buðu til sínum vinum og vandamönn-
um. Faðir prinsessunnar, Rainier fursti, var þó hvergi sjá-
anlegur en systirin Karólína og bróðirinn Albert samfögn-
uðu henni.
Síðastliðin ár hefur Stefanía vakið athygli fyrir villt líf-
erni sitt og ótal ástarsambönd. Hún lenti í bílslysinu með
móður sinni. Grace Kelly, þegar hún lést í september 1982
og er sagt að Stefanía hafi vart borið sitt barr síðan eða þar
til Jean-Yves kom til sögunnar.
í viðtali við franska tímaritið París Match eftir trúlofun
sína, sagði Stefanía að hún væri þess viss að hún hefði loks
fundið hamingjuna. Aðspurð um þessa miklu trúlofunar-
veislu sem haldin var, svaraði prinsessan því til að þetta
væri í fyrsta sinn sem einhver hefði beðið sín og því verið
full ástæða til að halda upp á það. Hún vildi ekki segja
blaðinu hvenær Jean-Yves hefði fallið á kné en að sjálf-
sögðu hefði hann að góðum sið beðið föður hennar um
hönd prinsessunnar. Faðirinn var samþykkur ráðahagnum
og glaður fyrir hönd yngri dóttur sinnar. Hún sagðist hafa
boðið pabba gamla til veislunnar en hann hefði viljað að
krakkarnir væru ein með vinum sínum, síðar stæði til að
foreldrar Jean-Yves borðuðu með furstanum og parinu
nýtrúlofaða. Ánægðust var prinsessan þegar bróðir hennar
Albert reis úr sæti í veislunni og skálaði fyrir hamingju
hennar og kærastans. Albert segir hún að sé mun meira en
bara bróðir því hann er einnig trúnaðarvinur hennar.
Á döfinni er útkoma nýrrar hljómplötu frá Stefaníu en
hún hefur samið meirihluta laganna sjálf að sögn. Platan
hefur verið í undirbúningi í tvö og hálft ár og segir hún að-
dáendur sína eiga von á alveg nýrri hlið á sér. Hún segir að
rödd sín hafi breyst og ekki spilli fyrir að Jean-Yves sé
kominn til sögunnar. Fyrir vikið sé hún agaðri og öruggari
eins og komi fram í söng hennar og túlkun. Hamingjusamt
fólk vinnur betur, segir prinsessan.
Rubens kvæntist árið
1609 Isabellu
Brandt og var þá
orðinn helsti málari í land-
inu. Kirkjumyndir hans í bar-
okkstíl gerðu hann víðfrægan
og eftirsóttan fyrir nema í
myndlist. Á árunum 1621 til
1630 var Rubens fenginn til
að gegna störfum diplómats
fyrir spænsku landstjórana
þar sem hann var í góðum
tengslum við leiðandi stjórn-
málamenn og menningarvita
Evrópu. Hann hafði siðfág-
aða íramkomu og gat notað
sambönd sín sem listmálari
til að skýla raunverulegum
erindagjörðum sínum.
Árið 1622 kallaði Marie de
Médicis Rubens á sinn fund í
París en hún var ekkja Hin-
riks IV og móðir Loðvíks XI-
II konungs Frakka. Rubens
hafði málað fjölda málverka
sem héngu í höll hennar,
Luxembúrgarhöllinni, auk
tuttugu og einnar myndar úr
lífi hennar sem héngu í
Louvre. Hún fól honum fleiri
verkefni sem hann vann að í
tvö ár eftir heimkomuna til
Antwerpen. Þegar Rubens
hafði lokið því verki og sneri
aftur til Parísar var allt
breytt. Richelieu kardínáli,
helsti ráðgjafi hins unga kon-
ungs, grunaði Rubens um að
vera njósnara en Frakkar
HEIMSMYND 45