Heimsmynd - 01.09.1990, Blaðsíða 32

Þegar Bush lofaði Bandaríkjamönnum því að engar
skattahækkanir yrðu í stjórnartíð sinni sagði hann til að
leggja áherslu á orð sín: Read my lips, mjög, mjög
hægt. Þjóðin og umheimurinn eru alltaf að lesa varir hans og
sérstaklega nú þegar heimurinn stendur á öndinni vegna
ástandsins við Persaflóa.
En hvað um það, menn lesa ekki bara varir forsetans því
nýverið birti bandaríska mánaðarritið Gentlemen’s Quarterly
grein undir fyrirsögninni Read my hips og fjallar hún um
mjaðmamál eða nánar tiltekið klæðaburð forsetans og nánustu
samstarfsmanna hans. Er ekki úr vegi að
vekja athygli á þessum hugleiðingum nú
þegar annatími stjórnmálanna fer í
hönd og íslenskir pólitíkusar í svörtum
sokkum vaða yfir þjóðina.
Ástæða þess að hið virta karlatímarit
gerir mjaðmir Bush að umtalsefni er
klæðnaður forsetans þegar hann tók á
móti Helmut Kohl, kanslara Vestur-
Þýskalands, á Camp David sveitasetrinu
síðastliðið vor. Sig Rogich, auglýsingamað-
ur og fjölmiðlaspekúlant forsetans frá Las
Vegas (sem er af íslenskum uppruna), varð æfur
þegar hann sá sinn mann á skjánum. I fyrsta lagi var
hann í brúnni skyrtu en sá litur kemur afar illa út í sjónvarpi
og auk þess var brúni liturinn táknrænn fyrir nasismann og því
ekki mjög kænt útspil að taka þannig á móti Kohl. Við þessa
skyrtu var Bush með bindi í háskólalitum og í tweedjakka sem
leit út fyrir að hafa verið keyptur á útsölu. Bush sá að sjálf-
sögðu ekkert athugavert við klæðnað sinn. Samsetningin var í
anda hans eigin lífsviðhorfa en maðurinn er sagður sambland
af miklum föðurlandssinna og kúreka.
Þegar Rogich mætti á staðinn sagði hann við Bush: „Smart.
Hvað gerðist? Fór rafmagnið af? Klæddirðu þig í myrkri?“
Bush tók þessum athugasemdum léttilega en hann er víst fljót-
astur að klæða sig af öllum í Washington. Það tekur hann tíu
mínútur að fara í sturtu og klæða sig. Enginn veit þó hvað
hann æfir varamálið lengi fyrir framan spegil.
Niðurstaða Rogich er að í Washington viti menn mikið um
völd en lítið um föt. Árum saman hefur sami einkennisbún-
ingurinn verið við lýði í höfuðborginni: Grá eða dökkblá ein-
hneppt jakkaföt með þremur tölum (neðstu tölunni á ekki að
hneppa), hvít hneppt skyrta og rautt bindi. Menn sem ganga í
fötum frá Armani, Flusser eða Boss eru álitnir gígólóar eða
auðþekktir sem verðbréfasalar frá New York. Þess vegna þora
afar fáir að klæða sig öðruvísi í háborg stjórnmálanna.
Einn þeirra sem ekki hika við að fylgja nýjustu tísku er
pólitískur ráðgjafi að nafni Roger Stone. I samtali við GQ
hafði hann þetta að segja um klæðaburð valdamannanna í
Washington: „Þeir eru í allt of þröngum buxum, þær eru allt
of þröngar í klofinu. Svörtu sokkarnir þeirra eru allt of stuttir
og það skín í bera kálfana. Svo eru jakkaermarnar allt of síð-
ar, ná niður fyrir úlnliði - stíll sem maður ímyndar sér að kín-
verskir ráðamenn liggi flatir fyrir."
Á heildina litið klæðast menn í Washington eftir hefð-
bundnum stíl sem einkennir háskólamenntaða íbúa austur-
strandarinnar. John F. Kennedy sagði eitt sinn að Washington
væri borg með sjarma Norðurríkjanna en kraft Suðurríkjanna.
(Þetta átti að vera brandari því almennt er talað um sjarma
Suðurríkjanna og kraft Norðurríkjanna.) Fyrir mörgum er
hinn táknræni þingmaður í Washington Suðurríkjamaður í
polyesterjakkafötum í jarðaberjableikum lit og með
stráhatt. Áhrifa Suðurríkjanna gætir einnig í
klæðaburði þeirra sem halda að þeir fylgi tíðar-
andanum en það eru þeir sem ganga í pressuðum
gallabuxum.
Bush hélt hann þyrfti nú síst af öllu að sæta gagnrýni fyrir
klæðaburð því í grein í tímariti sagði Alessandra Stanely að
32 HEIMSMYND