Heimsmynd - 01.09.1990, Blaðsíða 59
að búa sér heimili er eins og
hver önnur sköpun, ein-
staklingsbundin og endur-
speglar þegar vel tekst til
persónuleika þeirra sem þar
búa. Ásta K. Ragnarsdóttir,
námsráðgjafi við Háskóla
Islands, hefur ásamt manni sínum Valgeiri
Guðjónssyni tónlistarmanni óg tveim sonum
þeirra búið sér sérstaklega lifandi og
skemmtilegt heimili við Ægisíðuna. Heimili
þeirra hefur sterkan persónulegan blæ og
hefur greinilega vaxið og þroskast með hús-
ráðendunum. Hver hlutur á sinn stað en
hefur jafnframt sín sérkenni og sjálfstæði í
heildinni.
Ásta á sinn eftirlætisstað í húsinu sem hún
nefnir kapelluna. „Hér finnst mér best að
hugsa. Jarðlitir eins og brúnt og grænt hafa
róandi áhrif á mig,“ segir hún. A veggnum
fyrir ofan Ástu hangir veggteppi, nokkurs
konar altaristafla þessa helgistaðar heimilis-
ins sem móðuramma hennar, Kristrún Hall-
grímsson, hannaði og vann. Úr teppinu,
sem minnir óneitanlega mjög á helgimynd,
má lesa lífssögu Kristr-
únar. „Þetta veggteppi
er sennilega einn dýr-
mætasti hluturinn sem
ég á og sá sem ég vildi
síst vera án,“ segir
Ásta. Heimili þeirra
Ástu og Valgeirs prýðir
urmull af skemmtileg-
um hlutum sem þau
hafa safnað að sér úr
öllum áttum. „Ég hef
aldrei fylgt neinum
ákveðnum tískustraumi
í vali á hlutum á heim-
ilið en ef hlutir eiga sér
sögu finnst mér það í
sjálfu sér skapa sam-
hengi. Heimili er eitt-
hvað sem verður til eft-
ir því sem tíminn líður
og maður þroskast.
Smám saman bætast
við hlutir og húsgögn og til verður heild.
Heimili mitt hefur breyst mikið frá því í
upphafi. Margt af því sem maður hafði hjá
sér í byrjun finnst mér hlægilegt í dag. ^á
var samanburðurinn við aðra líka að hrella
mann. Það gerðist stundum þegar ég kom
heim eftir að hafa verið í heimsókn hjá öðrum
að mér fannst allt óskaplega óstílhreint hjá
mér en þetta hefur breyst. Nú er ég mjög
sátt við heimili mitt og mér finnst samræmið
og heildin hafa komið með tímanum.“
Ásta segist fá útrás fyrir sköpunarþörf
sína með því að útbúa heimilið og segist
leggja áherslu á að halda þeim umráðarétti
enda ekki nema réttlátt í ljósi þess hversu
margt það er sem Valgeir skapar. Hún
bendir þó góðlátlega á að húsbóndinn sé
hæstánægður með þessa deildaskiptingu og
sé fyllilega sáttur við árangurinn. Ásta á
reyndar mikið verk fyrir höndum því fjöl-
skyldan hefur nýlega fest kaup á drauma-
húsinu sem er gamalt og mikið timburhús
við Þingholtsstræti sem gert hefur verið upp
að utan en er galtómt að innan. Ásta hefur
þegar mótað sér nokkuð ákveðna skoðun á
því hvernig nýja húsið á að verða. „Mér
finnst notalegt að hafa skiptingu í húsinu.
Ég hugsa mér efri hæðina sem svefnloft þar
sem jafnframt er setuaðstaða þar sem hægt á
að vera að láta fara vel um sig. Á neðri hæð-
inni verða síðan stofur og eldhús sem rúmar
borðstofuna þannig að þar verði hægt að
elda og spjalla í leiðinni við þá sem eru að
bíða eftir því að næsti réttur verði borinn
fram. Eldhúsið getur þannig orðið hjarta
heimilisins og ætti ekki síður en aðrar vistar-
verur að vera fallegt."
Ásta segist leggja mikla áherslu á að
skapa þægilegt heimili því það sé það at-
hvarf sem heimilisfólkið notar til að byggja
sig upp til að geta tekist á við verkefni úti í
þjóðfélaginu. Þau Valgeir leggja almennt
mikið upp úr heimilislífinu því þar eyða þau
miklu af tíma sínum. „Heimilið á að mínu
mati jafnframt að nýta sem stað þar sem
fólk hittist. Mér finnst til dæmis mun
skemmtilegra að bjóða fólki heim og fá að
fara inn á heimili annarra en að fara út að
borða.“ Ásta og Valgeir hafa komið sér upp
geysigóðri aðstöðu til
að halda matarboð.
Borðstofuborð þeirra er
með því stærsta sem
gerist, enda uppruna-
lega fundarborð Barna-
verndarráðs Islands.
Ásta sat í ráðinu þegar
ákveðið var að skipta
um borð þannig að hún
fékk þetta forláta hús-
gagn fyrir lítið.
Flestir hlutir á heimili
Ástu eiga sína sögu og
koma úr ólíkum áttum.
Ásta segir að Valgeir
hafi oft þótt ansi fyrir-
ferðarmikill á ferðalög-
um þegar hann var að
flytja heim hina ólíkleg-
ustu muni til heimilis-
ins. Hún verður þó
sposk á svip þegar hún
segir söguna af því hvernig tókst að koma
gríðarmiklum og skrautlegum trékrókódíl
yfir hálfan hnöttinn. „Ég kom auga á þenn-
an forláta krókódíl á ferðalagi um Kali-
forníu og hugsaði með mér að krókódílnum
þyrfti með einhverjum ráðum að koma til
Islands. Ég notaði því gömlu góðu aðferð-
ina og sagði við Valgeir að þessum krókódíl
kæmum við nú aldrei heim. Við þetta esp-
aðist Valgeir allur upp og varð staðráðinn í
að koma honum heim. Á leiðinni þurftum
við margsinnis að skipta um flugvélar og
alltaf fylgdi krókódíllinn sem ekki þoldi að
fara með öðrum farangri á færibandið. En
Valgeir dó ekki ráðalaus. Til að firra okkur
frekari vandræðum, því svona vesen er ekki
vel liðið á flugvöllum, tók hann það ráð að
segja að þetta væru stökkskíði eininkonunn-
ar. Starfsfólkið skildi þessar sérþarfir skíða-
drottningarinnar að sjálfsögðu og við kom-
umst á leiðarenda með krókódílinn fræga.
Mér var að sjálfsögðu innilega skemmt við
þetta uppátæki Valgeirs því ég hef aldrei á
skíði stigið."
Ásta erfði gamalt rúm en af hagkvæmum
ástæðum var ákveðið að nýta það á þennan
nýstárlega hátt.
HEIMSMYND 59