Heimsmynd - 01.12.1990, Blaðsíða 20

annar maður, nú
óþekktur á
Vesturlöndum, láta til
sín taka I
Sovétríkjunum.
Kohl kanslari færist mjög í
aukana og mun gegna æ
veigameira hlutverki í
Efnahagsbandalaginu og
málefnum Austur-Evrópu.
Tortryggnin í garð Þýskalands í
Evrópubandalaginu mun aukast.
úrslitin
arólinu a» Mónakó tekst ekki að fa
áta til að breyta um atstoðu.
Alþingi. Kosningabaráttan verður grimm og
í ýmsu óvænt. Völvunni finnst ríkisstjórn
Sjálfstæðis- og Alþýðuflokks líklegust.
Þegar þar að kemur sest hann ekki í helgan stein. Hans bíður
ákveðið hlutverk.
Júlí verður mjög tvísýnn mánuður og á þeim tíma ræðst
framtíð okkar þjóðfélags að miklu leyti. Ákvarðanir teknar í
júlí munu ráða úrslitum um hvort efnahagslífið fer úr böndun-
um hér, kreppan dýpkar og óðaverðbólga heldur innreið sína
með þar af leiðandi efnahagshruni. Vaxandi verðbólgu gætir
strax á vormánuðum. Ef skynsemin ræður ferðinni í júlí getur
sá tími einnig markað upphaf kraftmikilla athafna, fram-
kvæmda og þenslu í atvinnu- 'og efnahagslífi.
Nokkrar væringar verða í sambandi við forsetaembættið
næsta haust. Frú Vigdís Finnbogadóttir mun varast að láta
nokkuð uppi um fyrirætlanir sínar þar til í árslok en þá mun
hún gera heyrinkunna þá ósk sína að sitja til ársins 1996.
Framundan er ekki tími fyrir skapandi athafnafólk. Kerfis-
öflum vex fiskur um hrygg. Áhugi á dulspeki dvínar og gerist
það meðal annars í sambandi við hneyksli, fjármálalegs og
kynferðislegs eðlis, sem tengjast ákveðnum einstaklingum
sem hafa verið áberandi og auglýst sig sem frammámenn í
andlegum efnum. Trúaráhugi beinist nokkuð í átt að kaþólsku
kirkjunni en henni mun aukast ásmegin á alþjóðavettvangi. Þá
er vaxandi áhugi á málefnum barna og tíminn leiðir í ljós að
þar er þörfin brýn.
Árferði verður gott. Hinir snjóþungu vetur undanfarinna
ára eru liðin tíð en sumarið verður ekki eins gott og í fyrra. Ég
skynja jarðhræringar, jafnvel eldgos. En það er eins og þau
verði undir jökli eða á hafsbotni, jarðskjálftar verða óvenju
tíðir og sterkir, en ég sé ekki stóra Suðurlandsskjálftann og
ekki neitt manntjón við þessi umbrot náttúrunnar.
EFTIRSJÁ AÐ THATCHER
ósamlyndis gætir í vestrænum ríkjum um afstöðuna til Austur-
Evrópu yfirleitt. Hlutverk hins sameinaða Þýskalands í þess-
um málum vekur athygli, jafnvel ótta.
Ég sé dökkar þyrpingar af fólki á mikilli hreyfingu. Mögu-
lega er hungursneyð í vændum og fólk flýr heimkynni sín í
stórum stíl. Það er mikill vilji til hjálpar en samgöngukerfið er
óvirkt. Gorbatsjev mun eiga mjög í vök að verjast, það er
mikið leynimakk, þaulhugsuð plön, gæti komið til valdaráns-
tilraunar, sem eykur á ringulreiðina og óskapnaðinn.
Ég sé Kohl kanslara færast mjög í aukana á næsta ári og
gegna veigameira hlutverki bæði í Evrópubandalaginu og í
málefnum Austur-Evrópu. Á sama tíma hnignar Bretaveldi.
Það er forystulaust og reikult, tvístígur í málum Evrópu og
missir álit á alþjóðavettvangi. Innanlands fer fátækt vaxandi,
verðbólga og háir vextir grafa undan pundinu, áliti Lundúna-
borgar sem íjármálamiðstöðvar fer hrakandi. Framundan er
mikið óvissutímabil sem mun vara nokkur ár. Mikil eftirsjá
blossar upp vegna brotthvarfs Margrétar Thatcher af sjónar-
sviðinu og arftaki hennar veldur fólki miklum vonbrigðum.
Sá tími sem fer í hönd er óskemmtilegur fyrir Bandaríkin.
Það er gífurleg upplausn ríkjandi þar og ákveðið stjómmála-
legt vonleysi í kjölfar kosninganna í haust, sem aðeins þriðj-
ungur kjósenda tók þátt í. Peningaleg og jafnvel pólitísk ítök
Japana halda áfram að aukast. Ástandið versnar stöðugt í
stórborgunum. Fjármálalífið allt er á hverfanda hveli og ég sé
kauphallarhrun, eitthvað í líkingu við svarta mánudaginn fyrir
nokkrum árum. Það tekst þó einu sinni enn að afstýra því að
það leiði til heimskreppu. Bush og bandarísk stjómvöld verða
fyrir harðari árásum en gerst hefur síðan í Watergate og mál-
um Nixons. Það er eins og uppvíst verði að Bushstjórnin hafi
sýnt mikla einfeldni í alþjóðamálum og látið blekkjast. Ef til
vill af vinveittu ríki eins og Israel. Svo er eins og verði
snögg umskipti með vorinu, ef til vill í sambandi við
upphaf nýrrar kosningabaráttu og keppni demó-
krata um frambjóðanda gegn Bush. Það er
eins og hlaupi nýtt líf í allt. Tillögur eru
lagðar fram á þinginu sem miða að því að
ná tökum á eiturlyfjavandanum og ástand-
inu í stórborgunum. Mikilvægi Kyrrahafs-
ins er viðurkennt og Bandaríkin taka upp
jákvæðari afstöðu gagnvart Japan. Það er
eins og verði mannaskipti í utanríkismál-
unum, James Baker hverfi af þeim vett-
vangi. Bush mun leggja kapp á að styrkja
stöðu sína til endurkjörs í forsetaembættið,
snúa við blaði í sambandi við ijárlaga- og við-
skiptahallann og hækkun skatta.
Tortryggnin í garð Þýskalands innan Evrópu-
bandalagsins mun aukast og það er eins og
hægi á allri sameiningarþróuninni þar, meðal
annars í sambandi við mannaskipti í æðstu
stöðum í Brussel.
Þegar á heildina er litið verður árið 1991 ekki hagstætt ár
fyrir vestræn ríki. Þær miklu vonir sem á þessu ári voru
bundnar við endalok Kalda stríðsins munu enn ekki
rætast. Hvarvetna blasir við upplausn, sem menn
vita ekki hvernig á að bregðast við og koma á
böndum. Gorbatsjev er í mikilli hættu og
framtíð hans sem leiðtoga mjög tvísýn. Hann
á erfitt með að halda tökum á þróuninni.
Náið samband hans og Sjevardnadses utan-
ríkisráðherra byrjar að gliðna fljótlega upp
úr áramótum. Sovétríkin munu áfram trosna
upp á jöðrunum og leysast upp í innbyrðis
ósamþykk lýðveldi. Andstaðan við Gorbat-
sjev mun harðna og auk Boris Jeltsin sé ég
annan mann, sem nú er óþekktur á Vesturlönd
um, sem mun koma fram á sjónarsviðið og láta til
sín taka. Bandarísk stjórnvöld munu í lengstu lög
treysta á að Gorbatsjev nái yfirtökum og styrkja
hann í valdabaráttunni í óþökk annarra áhrifaafla
í Sovétríkjunum. Dauðsfall áhrifamikils manns
mun valda óvæntri breytingu á málum. Vaxandi
20 HEIMSMYND