Alþýðublaðið - 20.04.1925, Síða 3
. AL&?8tí*LAÖIl3
‘...—.
Veggfóður
afaifjóibreytt úrval, Veörlð lægra
en aður, t. d. frá 45 auram
rúflan, enak atærð.
Málnlngavörur ailar leg.,
Fenslar og fleira.
flf rafmf.Hiti&Ljðs,
^augMTegi 20 B. 8imi 830.
'Wf
■ ■ÉsÉP'
tagapatacacagata
B ez t
nærfðt »* sokka
fyrlr konur, karla og bötn
selur
ftcwUdmjftmMon
Veggfóður, loftpappír, veggjapappa
og gólfpappa aelur Björn BjörnsBon
veggfóðrari, LaufáBvegi 41. Simi 1484.
Frá Alþýðubpandcegðlaisi,
N ormalbrauöin
margviðurkendu, úr ameríska lúgsigtimjölinu, fást í aðalbúðum
Alþýðubrauðgerðarinnar á Laugavegi 61 og Baidursgfttu 14.
Einnig fást þau í öllum útsölustöðum Alþýðubrauðgei ðarinnar.
Konur!
Blðjlð um Smára-
smlörlíkið, því að það
©r efnisbetra en alt
annað smjörlíki.
Yeggmyndfr, fallegar ogódýr-
ar, Freyjugötu 11. Iunrömmun á
sama stað.
Ef &ér hafið ekki
þ@gar reyut Hreins stanga-
sápu, þá fátíð það ekki hji
liða, þegar þér þvoið næst.
Hún hefir aiia sömu kosti
og bsztu erlendar stanga-
sápur og sr auk þess íslenzk.
Verkamaðorinn,
blað verklýðsfélaganna á Xorðurlandi,
flytur gleggstar fréttir að norðan.'
Kostar ö kr. árgangurinn.
Gerist kaupendur nú þegar. —
Askriftum veitt móttaka á afgreiðslu
Alþýðublaðsins.
anum, keyrðar áíram með gadda-
svipu skaÖabótanna eða murkaðar
niður í iromandi styijöldum,< og
«vo bætir hann við: >. . . ef ekki
v^tður tekið í taumana,< og þar
á höf. auðsjáanlega við byltingu
verkalýðsins.
Stefán Pétursson cand. phil.
skrifar ritgerð, ev hann nefnir:
>Byltingin í Pýzkalandú Fjallar
hún um verkalýðsbyltinguna, sem
gerð var í nóv. 1918. Segir hann
frá afstöðu hinua helztu verka-
lýðsflokka til byltingarinnar, og
hvernig þeir hafl staðið í stykkinu
siðan. — Tekur höf. þó aðallega
til tvo aðalverklýðsflokbana, lýð-
ræðis.jafnaðarnnenn og sameignar-
menn (social demokrata og kom-
munista) og afstöðu þeirra hvora
til annars og um leið ti) þýzka
verkalýðsins.
Næst kemur grein eftir ritstjór-
ann: >Baráttan um heimsyfirráð■
in*. Lýsir hann þar nokkuð stétta
baráttunni í ýmsum löndum og
sýnir fram á varúðarráðstafanir
•auðvaldsins gegn hinum vaxandi
frelaia- og róttlætis kröfum verka-
lýðsins.
Þar næst kemur lftið greina-
safn, sem heitir >Neistar*; et þar
rnafgt gott sagt, sem von er, eftir
svo góða höf. sem þar tala, sVo
sem Krapotkiin, Biihlle og 'hinn
alkunna mannvin Leo Tolstoy,
og allar fjalla þessar smágreinar
um mismuninn á auðvalds- og
jafnaðarstefnu4)jóðskipulagi. Siðast
kemur það bezta, sem ér greina-
safn, sem nefnt er >Deilt um jafn-
aðarstefnuna*. Deila þar íhalds-
auðvalds-þingmaður nokkur ame-
rískur, að nafni F. A. McNeal,
og hinn heimsfrægi rithöfundur og
Edgar Rice Burroughs: VSIti Tarzaiu
VIII. KAFLI.
Tarzan og stóru aparnir.
Tarzan dvaldi þriá daga i dalnum og kvildi sig. A
fjórða degi lagði hann af stað i rannsóknarferð; hann
skeytti ekki um timann; — honum var sama, hvort
hann náði vesturströndinni á mánuði, ári eða þremur
árum. Nógur var tíminn, og hann var i Afriku; hann
var frjáls, — siðasta taugin, er tengdi hann við menn-
inguna, var brostin; hann var einn, en þó eldci einmana.
Á þenuan hátt hafði hann eytt meginhluta æfi sinnar.
Þó enginn væri nálægt honum af kyni hans, voru
skógarbúarnir alls staðar, og margir þeirra voru vinir
hans.
Hann var skamt kominn áleiðis fyrsta daginn, er
þeffæri hans fundu mannaþef, — svertingjalykt. Margir
menn voru á ferð, og innan um þef þeirra blandaðigt
hvitra manna þefur — af kvenmanni.
Tarzan nálgabist eftir trjánum; hann fór gætilega, en
skeytti því engu, þótt vindurinn stæði af sér; menn
voru svo óskarpir að nota skilningarvitin; augu og
eyru voru þolanleg á stuttu færi, meira ekki.
Hann staðnæmdist i stóru tré. Fram hjá þvi fór all-
stór hópur svertingja. Sumir voru klæddir i þýzk
hermannaföt, aörir 1 treyju eða buxur af sama búningi,
en allmargir, voru klæddir sem Adam i Paradis, Margar
svertiigjakouur voru með þeim. Þær voru hlæjandi og
flissandi. Karlmennirnir voru allir með þýzkar hermanna-
byssur og skotfæri.
Enginn hvitur foringi v-ar með þeim, en Tarzan sá
þó, að þeir myndu vera úr liði Þjóðverja; hann gat
þess til, að þeir hefðu drepið yfirmenn sina og flúið í
skóginn með konum sinum eða rænt þeim i þorpum
á leiðinni. Það vár auðsóð, að þeir vildu komast sem
lengst frá ströndinni.