Brautin - 23.11.1957, Blaðsíða 2

2
BRAUTIN
BRAUTIN
ÍJtgefandi Alþýðuflokksfélag
Vestmannaeyja. — Ábyrgðar-
maður: Jngólfur Arnarson.
Prentsmiðjan Eyrun h. f.
Kapphlaup
á helvegi
Austrið býður vestrinu upp
á skotkeppni með eldflaugar.
Uafið er eitt kappfilaupið enn
milli stórveldanna utn fram-
leiðslu drápstækja, og nú er
jafnvel talið, að landvinningar
á öðrum Iniöttum komi senn til
sögunnar. Gervitunglin valda
merkilegum tímamótum. Vís-
indaleg tækni er komin á svo
liátt stig, að mannshugann svim-
ar. Og enn sem fyrr er rnegin-
tilgangur hennar yfirráðin á
jörðinni. — Austrið og vestrið
deila um, hvort sé máttugra, en
ölluni liggur í augum uppi, að
veröldin er að verða. eins og
leikfang í barnsh^ndi. Maður-
inn ræður við hana og þarf ekki
annað cn skipta skapi til að
þeyta lienni citthvað út t him-
ingeiminn og yfir í það ástand
sem hingað til hefur kallazt ei-
lífð.
Þetta er kaupphlaup á hel-
vegí. Og vissulega hlýtur öll-
um að blöskra, hvað' það
kostar mikla fjárnunú, mik-
ið hugvit og tnikla vinnu að
koma vísindunum og tækn
inni á það slig, að sLórveldin
skjálfi hvert tyrir öðru í
gagnkvatnum ótla. Væru
ekki önnur og farsælli verk-
efni nærtækari? Saunarlega
Mannkynið á við ýmsa
hættulcga sjúkdóma að
stríða. Milljónir hverfa úr
tölu lifenda í blóma lífsins
af því að læknarnir, sjúkra-
húsin og lyfin megna ekki að
reisa rönd við dauðanum,
þrátt fyrir allar framfarirnar,
sem orðið hafa í hcilbrigðis-
málum og skylt er að veg-
sama og jrakka. F.n ef pening-
unum, hugvitinu og vinn-
unni, sem lagt er af mörkum
kapphlaupsins um gervi-
tunglin og eldflaugarnar,
særi varið í baráttuna gegn
sjúkdómunum og dauðanum,
]rá myndi skjótra og stórra
sigra að vænta. Stórveldin
bera hins vegar ckki g;efu til
jieirrar samkeppni. Lækrra-
vfsindin fylgja í kjölfar ann-
arrar vísindalegrar tækni.
I’au spretta upp úr hernaði,
þegar rík ástæða jrykir til að
spara líf hinna vopnfæru. Ln
á friðariínuuii þykja þau
skipta mun minna rnáli en
undirbúningur næstu slyrj-
aldar. Og sama gegnir um
fátæktina. Þúsundir, jafnvel
milljónir, svelta lieilu og
hálfu lutngri víðs vegar um
hciinsbyggðina á sama líma
og forustumenn stórveldanna
ætlast til jress af vísinda-
mönnunum, að þcir brúi
djúpið milli liiminhnattanna
og geti sprengt jörðina í loft
upp, ef einhverjum „leiðtog-
anum“ býður svo við að
horfa. Slíkt og Jrvílíkt er
kaupphlaupið á helveginum
Maðurinn er í lífshættu af
menningu sjálfs sín. Og sá,
sem ætlar til tunglsins á
morgun, deyr í dag úr
krabbameini eða berklaveiki,
cf hann ferst jrá ekki í um-
ferðarslysi á næsta götuhorni.
Tæknin er mikils virði, e£
hún er lálin þjóna jákvæðum
og göfugum tilgangi. Væri
henni stefnt gegn sjúkdómun-
um og fátæktinni. þá yrði
mannlífið fegurra og hamingju-
samara. Þá myndi innan
skannns ástaðulaust að láta
stritið buga einstaklingiun í við-
leitninni að sjá fyrir sér og sín-
um. Þá væri hægt að stytta
\ iiinutJinaun og láta dtautn Jó-
hanns heitins Sigurjónssotiar
um framtíðarríkið rætast. — En
ti! þess þurfa niennitnir að ger-
ast svo forsjálir að lifa í sátt
og samlyndi og einbeíta starfs-
kröfium sínum að verðugum
viðfangsefnum í stað jress að
leggja alla stund á að ryðjast
livcr fram úr öðrutn á helvcgi.
Snuiþjúðirnar me.ga sin mih-
ils i alheimssanitökum nútím-
avs, rf þcer bera grefu lil að
snúa bökum saman í peirri við-
lcilni að hafa vit fyrir stórveld-
unum. Og það verður að gerast,
ef kaþþhlauþið á helveginum á
ekki að cnda með ósköpum. Á-
skoruninni urn skotkeþþni rneð
eldflaugar á að svara með þcirri
kröfu. að Ueknin og vísindin
verði. tekin i þjónustu lifsins og
frarntíðarinnar með þvi að lála
fjárrnunina, hugvilið og vinn-
una rríða úrslilum i bardttunni
við sjúkdómana og fátrcklina.
A þvi sviði mega allar þjóðir
kepþa, því að sú þolraun er ftcð-
ingarhriðir þess, að fegurstu
draumar rnannanna rœtist á
jörðinni.
Um daginn og veginn
Handrið þau, scrrt sett hafá I
verið upp á nokkrum stöðum
i bæmnn, eiu lún þarfasta
framkvæmd og munu mjög
clraga úr slysahættu á jteim stöð-
um, sem þau eru. Vonandi er
Jtetta aðcins fyrsta sporið til
Jtess að draga úr slysahættu í
sambandi við umfcrðina á göt-
unum, farartækjum fjölgar hér
mjög ört, og það má ekki drag-
ast öliu lengur að gcra ýiusar
fraxnkvæmdir til úrbóta og ör-
yggis. Það er t. d. mjög nauð-
synlegt að setja hringlaga steina
50—öo cm í jtvermál á öll gatna-
mót, það má oft sjá bifreiðar
aka á hægri vegarbrún fyrir
horn, en það er algert brot á
umferðarreglum og veldur nrik-
illi slysahættu. Ef þessir steinar
væru komnir, yrðu bifreiðarn-
ar að krækja fyrir steininn og
]>ar með halda sig á réttum veg-
arhelmingi. Á torgum ætti að
liafa jrennan hring miklu stærri.
A Jjcssu er mikil þövf, og niargt
lleira mætti henda á, cn skal
ekki gert að sinni. Ég vil með I
þcssum líniun reyna að vekja
umræður og umhugsun um
jíetta vandamál, því að það er
orðin brýn nauðsyn að snúa
sér að J)ví mcð alvöru og festu.
Það hefur ofi verið rætt og
ritað og oftast að ég liygg ómak-
Icga. um ósæmilega hegðun
unglinga, bæði í sambandi við
skemmtanir og skennndarvcrk.
Ailir vita. að unglingar eiga oft
ekkert til að snúa sér að í frí-
stunclum sínmn, æði fátt er gert
úl að vekja áliuga [>cirra og
liugsun á einhverju viðfangs-
efui. Það væri áreiðanlega æsku
Jiessa bæjar kærkoniið, ef kom-
ið v;eri upp tómstimcla-heimili
fyrir unglinga. Þar gætu jjeir
komið og stytt sér stundir við
ýrnis boll viðfangscfni, má }>ar
til nefna tafl. Ég er Jjcss fullviss,
að margir af okkar áhugasömu
skákmönnum mundu með á-
nægju koma á tómstunda-heim-
ilið og kenna unglingunum
mannganginn, svo mætti liafa
]>ar skákmót unglinga.
Það er vitað, að margir ung-
lingar hafa áhuga á frímerkja-
söfnun, jrarna gætu þeir hitzt og
skipzt á merkjum og fengið
leiðbeiningar sér fróðari manna
um ýmislegt í sambandi við
slíka söfnim. l yr ir stúlkur væru
svo samnaklúbbar. Margt fleira
mætti nefna, hér væru óþrjót-
andi verkefni til að hafa holl og
göfgandi áhrif á æskuna.
Fyrír þá drengi, sern áhuga
hefðu á sjómennsku, ætti að
hafa góðan bát yfir suniarið og
lara með þá á handfæraveiðar
og fengju þeir lilut afla í kaup.
Gæti það orðið góður skóli fyr-
ii upprennandi sjómenn.
Það er sannarlega leiðinlegt
að sjá þessa stóru byggingu, sem
kölluð er Bindindishöll við
Heiðarveg, standa auða og ófull-
gerða ár eftir ár. Ég held, að
bærinn ætti að eignast þetta
Itús, j>ar gæti byggðasafnið feng-
ið gott framtíðar-húsnæði svo
og bókasafnið, og j>ar væri gott
að hafa tómstundaheimili ung-
linga. Ef til vill gæti bærinn
haft J>ar sínar skrifstofur og
haldið jjar bæjarstjórnarfundi,
og jryvfti þá bvergi að leigja
liúsnæði.
Ég beld, að j>aö séu fáir, sem
halda því frarn í fullri alvöru,
að drykkjuskapur hafi rninnk-
að sem nokkru nemi, ]>ótt út-
sölu áfengisverzlunarinnar væri
lokað. Orsökin er auglj(’>s. Allir
geta uáð sér í áfengi eftir sem
áður, fengið }>að sent í pósti.
Afleiðing lokunarinuar er því í
launinni aðeins sú, að bæjar-
sjóður missir töluverðar tekjur,
sem hann annars hefð'i fengið af
j útsölmmi. Bæjarsjóð'i veilir víst
I ekki af [>eim tckjmn, seni hann
gelur fcngið, og fyrst það cr.og
virðist ciga að vcra, að allir geti
fengið sent. áfengi í pósti, þótt
útsölu sé lokað, vil ég beina
þeirri tillögu til bæjarstjórnar,
að luin samhliða ba'jarstjórnar-
kósningunum í janúar næst-
komandi, láti fara fratu at-
kvæðagreiðslu um, hvort opna
skuli áfengisútsölu hér aftur.
Jón Stefánsson.
Samvinnumenn aðhyllast
ekki...
Framhaíd af r. síðu.
Því má svo heldur aldrei
gleynra, að stefnan ein skilar
ekki nema spöl að marki. Fratn-
kvœmd stefnunnar skiþtir drjúg-
an rnáli, og svo að vilji alþjóð
ar fylgi eftir.
Samhæfing góðrar stefnu,
skynsatnlegrar framkvæmdar
hennar og orku jijóðarviljans er
vegurinn í bjarta framtíð'.
(Grein þcssi birtist fyrir
skömmu í Aljyýðumann-
inum.)