Brautin - 23.12.1957, Blaðsíða 1

uflokksins
yið bæjarstjórnarkosningarnar 26,
1. Ingólfur Arnarson, vélvirkjanemi, Austurvegi 7
2. Þórður Elías Sigfússon, verkam, Hásteinsvegi 15A
3. Bergur Elías Guðjónsson, útgerðarm., Skólavegi 10
4. Margrét Sigurþórsdóttir, húsfrú, Sjómannasundi 5
5. Jón Stefánsson, verkamaður, Strandvegi 42
6. Sveinbjörn Hjartarson, skipstjóri, Brimhólabr. 4
7. Unnur Guðjónsdóttir, húsfrú, Hásteinsvegi 35
8. Vilhjálmur Árnason, verzlunarm. Vestmannabr. 65
9. Hallgrímur Þórðarson, netagerðarm., Heiðarv. 56
10. Einar Hjartarson, vélsmiður, Herjólfsgötu 2
11. Sigurður ólafsson, skipstjóri, Hólagötu 17
12. Sigurbergur Hávarðsson, útvarpsvirki, Faxast. 6A
13. Finnur Sigmundsson, verkamaður, Faxastíg 7
14. Jón Benónýsson, skipstjóri, Hásteinsvegi 12
15. Guðmundur Sigurðsson, heilbrigðisf. Hásteinsv. 2
16. Guðmundur Magnússon, trésmíðam., Flötum 12
17. Þórður H. Gíslason, netagerðarm., Urðarvegi 42
18. Páll Þorbjörnsson, skipstj., Heiðarvegi 44
Kvöldvaka
l.cik í e 1 ag Ves irnannaey j a
efndi til kvöidvöku í Samkomu-
luisinn föstudaginn 6. þ. m., og
var skemmtunin endurtekin
daginn eftir, laugardaginn 7. þ.
111.
Kvöldvakan hófst tneð því, að
ungfrú Ninna Breiðfjörð las
upp kvteðið „Nú veit ég —“ eft-
ir Davíð Stefánsson frá Fagra-
skógi. Var upplestur .ungfrúar-
innar einkar góður, blátt áfram
og látlaus og laus við alla. til-
gerð og leikaraskap, sem sumir
misþyrnta ljóðuni með. Hins
vegar hefði forleiknum að
þessu dagskráratriði gjarnan
mátt sleppa. Hann. átti naum-
ast við — þarna. Þetta kvasði
Davíðs þarf engrar skýringar
við.
Þá söng Jón Þorgiisson nokk-
ur lög. Jón er karlniannlegur
og þróttinikill og hefur góða
söngrödd, en hann var varla
nógu óþvingaður á sviðinu, og
liáði það honum. ---- Aftur á
móti var Sveinn Tómasson, er
kom nokkru seinna fram í gerví
negra, ágætur. Hann hefur góða
söngrödd og kann að Iteita
henni. En aðalstyrkur Sveins
liggur í framkomu hans á svið-
inu. Hann veit livað við á, er
frjáls og ójrvingaðnr og virðist
talsverðum leikhæfil eikurn
gæddur. Kom það enn betuv
fram í hlutverki því, er hann
lék seinna á kvöldvökunni.
Þeir Valdimar Ástgeirsson ög
Gunnar Sigurmundss. léku stutt
atriði úr gamanleiknum „Æv-
janúar n. k.:
intýri á gönguför." Var það
skcmmtifegt atriði, og fóru þeir
b;íðir prýðilega með hlutverk
sín.
Haraldur Guðnason las upp
sanna draugasögu. Var reynt að
auka á áhrifamátt sögunnar með
tæknibrögðum, en sagan var í
daufara lagi og varla nógu
mergjuð sem slík. Eru til marg-
ar áhrifatneiri íslenzkar drauga-
sögur en þessi.
Síðasta og veigamesta atriði
kvöklvökunnar var söngleikur-
inn „Upp til selja" eftir P. Riis.
Leikut þessi. sern gerist uppi
til selja í Noregi, er einkar létt-
ur og skemmtilegur, enda hef-
ur hann alls staðar orðið vin-
sæll, jiai sem liann hefur verið
sýndur. Efni leiksins er ekki
stórbrotið né áhrifamikið* þetta
er fyrst og frémst gámanleikur
og meginívafið söngur og dans.
Talið er að Þorsteinn Erlings-
son skáld hafi þýtt söngtexta
þessa, og er því ekki að undra,
þótt þeir séu þýðir og fari vel í
munni.
Þar eð gamanleikur þessi er
fyrst og fremst söng- og dans-
leikur, verður að gera þær kröf-
Framliald á 6. síðu.
«
Þar séni flest sjómannafélögin
við Faxaflóa, Breiðafjörð, á
V'estfjörðnm og í Vestmahna-
eyjum hafa nú sagt upp báta-
kiara- og fiskverðssamningum
sínum, yaknar sú spurning hjá
mörginn hvernig stendur á, að
þessi starfsstétt tekur sig út úr
og segir upp samningum, þegar
aðrar stéttir segja ekki upp og
ætla að tina við sitt.
Því er fljótsvarað. Sjómenn
segja upp vegna þess, að með
síminnkandi afla hafa. kjör
þeirra rýrnað svo, að ekki verð-
ur við unað.
Á s.I. vetrarvertíð var það svo
hér við Faxaffóa, að sjómenn
höfðu í flestum tilfellum að-
eins tryggingu, en hún er kr.
2 145.00 í grunn á tnánuði og
dregst. þar frá fæðiskostnaður,
sem á mörgum bátum er mjög
mikill. Þótt afli hafi minnkað,
er það síður en svo, að fram-
lögð vinna sjómanna hafi
minnkað í réttu hlutfaHi þar
við. Má t. d. benda á, að á s.l.
vetrarvertíð var róðrafjöldi
íuikium mun meiri en vertíð-
ina næst á undan og þá að sama
j skapi meiri vinna.
Þegar svo er komið, að
aimennt er það aðeins þessi
lága kauptrygging, sem sjómenn
; bera úr býtum fyrir mikið, erf-
i'tt og áhættusamt starf, er þess
varla að vænta, að þeir fáist til
að fara á sjóinn, Jiegar fram-
boö á vínnu í landi er nóg, og
við’ þá vinnu er hægt að bera
nicira úr býtum fyrir tiltölu-
lega iniklu léttari störf. Og það
■ sem cr cnnjrá meira um vert
að áliti margra sjómanna; ef
Jaeir starfa í landi, þurfa þeir
ekki að vera langtímum saman
fjarri heimilum sínum, eins og
er hlut.skipti þeirra, er á sjón-
um vinna.
Nú hefur samningum verið
sagt upp, og er þess að vænta,
að þeir, sem við er að sernja,
útgerðarmenn og ríkisstjórn,
sjái sóma sinn í því, að gera svo
vel við sjómenn, að eftirsókn-
arvert teljist að stunda sjó-
Framhald á 6. síðu.