Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2016, Blaðsíða 21

Fagið19/20
hjúkrunarkvennastéttir með skipulögðu hjúkrunarnámi, mikils og
kostnaðarsams undirbúnings undir lífsstarfið. Miklar kröfur eru
gerðar og ber að gera til hverrar hjúkrunarkonu, hún á að gefa mikið,
og kem ég þá að þeirri spurningu, hvað fær hjúkrunarkonan í staðinn
fyrir starf sitt og hvaða kröfur getur hún aftur gert til þjóðfélagsins
fyrir það starf, sem hún innir af hendi? Víðast hvar eru hjúkrunar-
konur mjög lágt launaðar, í hlutfalli til þeirra krafa, sem gerðar eru
til þeirra, og lítið er skeytt
um að stytta vinnudag þeirra
svo að þeim sé gefinn kostur
á að framhaldsmennta sig í
starfinu. Til þess þurfa þær
að nota síðkvöld og nætur.
Flestar hjúkrunarkonur, með
núverandi starfstilhögun,
munu vera útslitnar um 55
ára aldur, en geta þær þá
sest í helgan stein og notið
hvíldar? Ekki hér á landi, þar
sem ekki er séð fyrir hinum
lítilfjörlegasta ellistyrk
þeim til handa, og stöndum við þar langt að baki öðrum menntuðum
þjóðum.
Annað atriði er það, sem vakið hefir einna mestan mótþróa á stytt-
um vinnutíma hjúkrunarkvenna, og kemur aðallega frá læknum, og
er því þungur á metaskálunum. Eins og kunnugt er, er nú bæði hér á
landi og víðast annars staðar, aðeins tvískiptar vaktir á spítölum, þ.e.
daghjúkrunarkona og næturhjúkrunarkona. Daghjúkrunarkonan hefir
venjulega 2 klukkustunda frí, en næturhjúkrunarkonan stendur þar
ver að vígi, að hún má ekki yfirgefa deildina frá kvöldi til morguns.
Næturvaktir hér á landi munu, eftir því sem ég best veit, aldrei vinna
undir 11 stundir á sólarhring án hvíldar og oft 12. Þar sem 8 stunda
vinnudagur kemst í framkvæmd verður að skipta vöktum annað hvort
í þrennt, eða jafna þeim niður á annan hátt, og hafa margir læknar
ekki geta fallist á að það sé heppilegt. Telja þeir sjúklingana muni líða
undir þessari sífelldu skiptingu, þeir vilja helst hafa þá hjúkrunar-
konu, sem þeir hafa vanist og sem minnstar skiptingar. Reynsla sú,
Miklar kröfur eru gerðar og ber
að gera til hverrar hjúkrunar-
konu, hún á að gefa mikið, og
kem ég þá að þeirri spurningu,
hvað fær hjúkrunarkonan í
staðinn fyrir starf sitt og hvaða
kröfur getur hún aftur gert til
þjóðfélagsins fyrir það starf,
sem hún innir af hendi?