Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2016, Blaðsíða 54

fólkið10/11
Umræðan Um styttingu vinnuvikunnar er orðin háværari hér á landi
og er orðin að veruleika í þeim löndum sem við berum okkur gjarnan
við. En er stytting vinnuvikunnar raunhæfur möguleiki í heilbrigðis-
kerfinu? Gæti það verið lausnin á skorti á hjúkrunarfræðingum í
íslensku heilbrigðiskerfi?
Stytting vinnuvikunnar er raunhæfur kostur í íslensku heilbrigðis-
kerfi að mati Ólafs G. Skúlasonar, formanns Félags íslenskra
hjúkrunarfræðinga. Lagt hefur verið fram frumvarp um breytingu
á lögum um 40 stunda vinnuviku í 35 stunda vinnuviku og í kjölfar
tilraunaverkefnis, sem staðið hefur í tæpt ár hjá Reykjavíkurborg, er
komin fram viljayfirlýsing frá stjórnvöldum þess efnis, að sögn Helgu
Jónsdóttur, framkvæmdastjóra BSRB, en hún er í stýrihóp verkefnis-
ins. Ólafur telur að fleiri hjúkrunarfræðingar myndu velja það að
vinna fullt starf ef af þessu yrði, en um áttundi hver hjúkrunar-
fræðingur er í skertu starfshlutfalli og flestir vinna 80% starf. „Ég
tel góðar líkur á að hjúkrunarfræðingar, sem hafa horfið frá störfum
vegna vaktaálags, muni snúa til baka ef vinnuvikan yrði stytt. Þannig
yrði mönnunin á vöktum betri og minni þörf á breytilegri yfirvinnu.“
Jafnframt segir hann að með styttingu vinnuvikunnar muni álag á
hvern og einn hjúkrunarfræðing minnka og þar af leiðandi fækka
þeim sem eru í veikinda-
leyfum, til að mynda vegna
stoðkerfisvandamála.
Minni veikinda forföll
og lægri launa-
kostnaður með styttri
vinnuviku
Hjá Karólínska sjúkra-
húsinu í Stokkhólmi var
brugðið á það ráð að stytta
vinnuvikuna niður í rúmar
32 stundir og greiða full laun til að bregðast við skorti á hjúkrunar-
fræðingum og sjúkraliðum. Vonir standa til að veikindaforföll minnki
í kjölfarið og lækki þannig launakostnað. Ákvörðunin hefur þegar
skilað góðum árangri. Hér á landi, líkt og víðast hvar annars staðar,
Stytting vinnuvikunnar ein og
sér myndi ekki leysa allan vanda
að mati Ólafs en „það myndi tví-
mælalaust gera vinnu umhverfið
og starfið meira heillandi fyrir
alla og skila sér vonandi í enn
fleiri hjúkrunarfræðingum til
framtíðar.“