Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2018, Blaðsíða 33

fyrst ekki er greiður aðgangur að Landspítalanum verður þjón-
ustan aldrei eins á öllu landinu, en mig langar að sjá þjónustuna
úti á landi færast nær því sem er á höfuðborgarsvæðinu. En
hvað getum við gert? Við gætum krafist aukins fjármagns inn
í heilbrigðismálin úti á landi. Það hefur verið reynt margsinnis
og engin ástæða til þess að hætta því þrátt fyrir að það hafi ekki
alltaf borið árangur. Við gætum reynt að laða að lækna og
hjúkrunarfræðinga til okkar með alls konar gylliboðum í von
um að þeir setjist að í samfélaginu eða við getum gert starfsum-
hverfið samkeppnishæft, spennandi, árangursríkt og þjónandi.
Miðlægur fræðslu- og verklags-
gagnagrunnur
Mig langar að sjá heilbrigðiskerfið í heild sinni vinna meira
saman. Mig langar að sjá stærri stofnanir miðla þekkingu til
minni eininga úti á landi í miklu meiri mæli og reglulega. Einnig
vil ég sjá að allt heilbrigðiskerfið sé samstiga, starfi sem ein
heild, þannig að minni heilbrigðisstofnanir þurfi ekki að finna
upp hjólið heldur að þær geti nýtt þá þekkingu og færni sem
er til staðar á stærri sjúkrahúsum, minni einingunum til stuðn -
ings og fræðslu. Til dæmis væri hægt að hafa miðlægan fræðslu-
og verklagsgagnagrunn fyrir allar sjúkrastofnanir á landinu og
betri samtengingu í sjúkrasögu sjúklinganna. Þetta eru stóru
draumarnir mínir, en hvað get ég sem hjúkrunarfræðingur og
sjúkraflutningamaður á heilsugæslu hSa gert til þess að ná
þessum markmiðum? Ég hef ekkert með nein fjármál eða
mannaforráð að gera en ég hef mikla og góða þekkingu sem
hjúkrunarfræðingur.
Mín hænuskref í áttina að stóra draumnum eru að horfa á
hvernig ég vinn og skoða hvaða þekkingu ég bý yfir sem gæti
komið öðrum heilbrigðiseiningum til góða og hvernig þeirri
þekkingu verður komið áfram til annarra stofnana sem gætu
nýtt sér þekkinguna. Einnig ætla ég að skoða hvað ég get gert
til þess að bæta mína vinnu og þjónustu við skjólstæðingana
svo að þeir finni til öryggis og trausts gagnvart stofnuninni.
jafnframt ætla ég að horfa til annarra stofnana og sjá hvort það
er einhver þekking þar sem gæti nýst mér og stofnuninni minni
til bættrar þjónustu. Það að vera hjúkrunarfræðingur á heilsu-
gæslu og sjúkraflutningamaður á landsbyggðinni þýðir nefni-
lega að maður þarf að kunna skil á mjög mörgu og helst öllu
og þess vegna er mikilvægt að starfsfólk minni heilbrigðisein-
inga fái sem bestan stuðning og fræðslu frá sérhæfðari ein-
ingum. Þó að ákveðin slys eða veikindi séu fátíð koma þau samt
inn á borð til okkar og þess vegna verður þekkingin og færnin
að vera til staðar. Það er jafnvel mikilvægara að minni heilbrigðis -
einingar hafi æfingar á verklagsreglum og flæðiritum reglulega
heldur en sérhæfðari einingar sem eru í góðri þjálfun. Það á
ekki að gefa neinn afslátt á þjónustu, gæðum eða hæfni heil-
brigðisþjónustunnar þrátt fyrir að hún sé langt frá höfuð -
borginni. Því hærra menntunarstig sem við höfum því betra.
hér verður fólk oft að standa eitt að ákvörðunum. Sjúkraflutn-
ingar eru oft mjög langir og ýmislegt hefur gerst í þeim ferðum
sem krefst færni og reynslu sjúkraflutningamannsins. Ekki má
gleyma því að hvert sem maður horfir gera allir sitt besta og
allir geta gert misstök — hvort sem það er á stóru sjúkrahúsi
eða lítilli heilsugæslu.
Þeim mun fleiri sem þátt taka, þeim
mun auðveldara verður ferðalagið
Þó að skrefin séu lítil fer maður ekki maraþon nema taka eitt
skref í einu. En um leið og fleiri eru komnir til þess að taka
þessu litlu skref með manni verður ferðalagið auðveldara. Þetta
er heilbrigðiskerfið okkar allra, ekki bara heilbrigðisstarfs-
mannanna heldur þjóðarinnar í heild, og berum við öll ábyrgð
á því hvernig við viljum hafa það.
Ég sé ákveðin skref gerast hjá hSa og öðrum stofnunum
og það segir mér að fleiri hafa sama draum og ég. Ég vona að
þær aðgerðir haldi áfram að vinda upp á sig og í framtíðinni
eigum við heilsteypt heilbrigðiskerfi sem við getum öll verið
stolt af.
Ég skora á hildi Vattnes kristjánsdóttur hjúkrunarfræðing að
skrifa næsta Þankastrik.
draumurinn um heilsteypt heilbrigðiskerfi
tímarit hjúkrunarfræðinga • 2. tbl. 94. árg. 2018 33
„Það á ekki að gefa neinn afslátt á þjónustu, gæð -
um eða hæfni heilbrigðisþjónustunnar þrátt fyrir
að hún sé langt frá höfuðborginni. Því hærra
menntunarstig sem við höfum því betra. Hér
verður fólk oft að standa eitt að ákvörð un um.“