Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2016, Blaðsíða 25

fólkið04/07
samskiptin í hjúkrun sem heilluðu og hjúkrun í Háskólanum, enginn
vissi hvernig það nám yrði og útkoman úr því.“
En hvað réð því að Nanna fór í hjúkrun, stúdínan frá
Menntaskólanum í Reykjavík? „Ég er læknisbarn,“ svarar Nanna,
„ólst upp á Akureyri þar sem pabbi minn var læknir. Hann var aldrei
heima, alltaf í vinnunni, og ég hefði ekki getað hugsað mér svoleiðis
vinnutíma. Hann var bæði með stofu og á vöktum og ég man eftir
mér að brýna sprautunálar á stofunni hjá honum áður en allar nálar
urðu einnota. Pabbi dó þegar ég var þrettán ára og við fluttum
suður. Öll sumrin mín í menntaskólanum vann ég í svokölluðu
hjúkrunarnemaplássi á Vífilsstöðum – hljómar gamaldags í dag. Þar
var ég auðvitað hvött til að fara í hjúkrun en langaði í sjúkraþjálfun
sem var ekki kennd á Íslandi á þeim tíma. Ég byrjaði því í líffræði
eftir stúdentspróf, var að bíða eftir að sjúkraþjálfunin yrði kennd hér
heima, en fór svo í hjúkrun.“
Í hópi níutíu og níu nemenda sem hófu nám 1973
Þær Þóra og Nanna eru sammála um að 99 manna hópurinn, sem
byrjaði í Hjúkrunarskólanum haustið 1973, hafi verið frábær, en
af þeim útskrifuðust 84 árið 1976. Þóru og Nönnu bauðst báðum
kennsla við Hjúkrunarskólann að námi loknu, en leið Þóru lá þá til
Danmerkur þangað sem hún elti kærastann. Þar vann hún svo í sjö ár
og telur sig mjög heppna að hafa unnið þar á gigtardeild, en á þeim
tíma voru miklar uppgötvanir gerðar
á tengslum gigtar við ónæmiskerfið
og áhugi hennar alltaf legið þar síðan,
en Þóra er varaformaður Gigtarfélags
Íslands. Nanna tók hins vegar boðinu
um kennslu, vann við hana í fullu starfi í
nokkur ár en síðan lá leiðin á Landakot,
slysadeildina og svo á innkaupadeildina við Tunguháls þaðan sem
nánast allir hjúkrunarfræðingar þekkja hana.
En við hvað er Nanna að fást núna eftir að hafa byrjað á
lífeyri fyrir um fjórum árum? „Kennslan hefur alltaf heillað
mig,“ segir Nanna og brosir, „ég byrjaði að kenna um leið og
ég lauk Hjúkrunarskólanum, aflaði mér svo kennsluréttinda í
Kennaraskólanum. Þegar ég hætti sem deildarstjóri innkaupadeildar
„Ég ætla ekki að gera
nokkurn skapaðan
hlut við eftirlaun!“