Hugur og hönd - 01.06.2004, Blaðsíða 32

Margt ber fyrir augu í ferðum okkar um
landið. Náttúran fangar athyglina en
einnig er margt að sjá og skoða á
byggðum bólum. Ein er sú perla vestur á
fjörðum, mannanna verk, sem vekur
aðdáun þeirra sem þar koma, það er
Ósvörin, verstöðin, sem kúrir undir hall-
anum við sjóinn á leiðinni til Bolungar-
víkur.
Þar var litast um á liðnu sumri og
grandskoðað, hátt og lágt, og dáðst að
vel gerðu safni húsa, búnaðar og muna.
Gesti varð sérstaklega starsýnt á rúm-
ábreiðu eina sem lögð var á rúm upp á
lofti í verbúðinni. Var sem lýsti af henni
undir súðinni. Hún var í skærum lit og
glampaði á snjáða ullina, auk þess að
vera vel unnin og merkt eiganda sínum.
Oftast eru gamlar rúmábreiður ofnar en
þessi var óvenjulegrar gerðar.
Leitað var vestur til að fá upplýsingar
um gripinn sem umsjónarmaður safnsins
veitti greiðlega og vísaði á barnabarn
fyrrum eiganda ábreiðunnar.
Rúmábreiðan var í eigu Sigurjóns
Sveinssonar (d. í jan.1939) sem bjó á
Svertingsstöðum í Vestur-Húnavatns-
sýslu en var ættaður úr Dölunum.
Hún er nú í eigu Sunnu Sigurjóns-
dóttur sem býr á Ósi í Bolungarvík. Hún
sagði frá því að afi sinn hefði fengið hana
að gjöf. Sennilega voru það konur úr
Dölum sem unnu og gáfu ábreiðuna, en
hún ber ártalið 1920. Ekki er lengur
vitað með vissu um tilefni gjafarinnar, en
geta má sér þess til að hún tengist brott-
för Sigurjóns úr heimahögum. Hann
fluttist að Svertingsstöðum 1919 eða
1920. Sunna lánar Ósvararsafninu þenn-
an kostagrip.
Við nánari skoðun á ábreiðunni má sjá
að hún hefur verið notuð lengi og er
nokkuð slitin. Aðallitirnir rautt og svart
halda sér vel en ljósu litirnir hafa upplit-
ast, voru áður fjólublátt og gráblátt.
Bandið er togmikið ullargarn. Ábreiðan
er 1,67 m á lengd og 1,30 m á breidd.
Áttablaðarósir mynda aðalhlutann, á
þrjár hliðar er stílhreinn munsturkantur
32 HUGUR OG HÖND 2004