Feykir - 07.02.2018, Qupperneq 10

Hvetur alla til að prófa víkingaklæðnað
legast að vinna? Mér finnst skemmti-
legast að vinna með ull. Mest geri
ég af því að prjóna og fer eiginlega
ekkert nema hafa prjónana með mér,
maður veit aldrei nema það komi upp
óvænt stund til að grípa í prjónana! Í
dag er ég alls ekki afkastamikil þó ég
sé alltaf með eitthvað á prjónunum,
það líða alveg dagar án þess að ég sé
að prjóna. Það er líka tilbreyting að
hekla og þá hef ég helst verið að gera
teppi, fínt að nota afganga og hekla
dúllur í teppi, fyrir utan hvað það
er þægilegt að hafa þá handavinnu
með á öllum ferðalögum. En eitt
það skemmtilegasta sem ég hef gert
með ullina er að jurtalita, verð samt
að viðurkenna að nú hef ég misst úr
tvö litunarsumur þar sem ég hef ekki
gefið mér tíma til að jurtalita. Ég ætla
að bæta úr því næsta sumar. Helst þarf
maður að hafa nokkra samliggjandi
daga til að lita. Þetta er ekki erfið
vinna né sérstaklega flókin, en þú
gerir ekkert mikið annað á meðan. Í
jurtalituninni sameina ég áhugann
fyrir náttúrunni, íslenskum jurtum og
handverki.
Hverju ertu að vinna að um þessar
mundir? Ég er að prjóna tátiljur úr
þreföldum plötulopa sem ég þæfi svo
í þvottavél, ætla að hafa þetta sem
gestainniskó hjá mér. Svo er ég að
prjóna í fyrsta skipti úr Spuna sem
er ullarband frá Álafoss, ég er að gera
( HVAÐ ERTU MEÐ Á PRJÓNUNUM ) frida@feykir.is
Pálína Fanney Skúladóttir á Laugarbakka
Hér er Pálína með nýskírða frænku sína, Ingunni Báru Ólafsdóttur, en Pálína er afasystir
stúlkunnar. Skírnarkjólinn heklaði Pálína þegar hún var 12 ára.
Myndin er tekin á víkingahátíð í Harstad í Noregi. Hér er skipst
á handverki, Pálína gefur litað band en þiggur vattarsaumaða
vettlinga að gjöf.
Sýnishorn af jurtalitun Pálínu. Í efri röð talið frá vinstri er band sem
litað er með: Baldursbrá, gulvíði, blágresi og gulmöðru. Neðri röð frá
vinstri: Snarrótarpunti, eyrarrós, rauðlauk, regnfangi og hundasúrum.
Að þessu sinni skyggnumst við í
handavinnuhornið hjá Pálínu Fanneyju
Skúladóttur. Pálína hefur verið búsett
á Laugarbakka frá árinu 2002 en hún
er fædd og uppalin austur á Héraði.
Hún starfar sem grunnskólakennari í
hlutastarfi þar sem hún kennir m.a.
tónmennt og jóga bæði í grunn-
skólanum og leikskólanum á
Hvammstanga og er stundakennari
við Tónlistarskólann. Ennfremur er
hún organisti og kórstjóri á
Hvammstanga og á Melstað
og Staðarbakka.
Pálína hefur gaman af margs kyns
handavinnu og jurtalitun er sérstakt
áhugamál hjá henni en þar má segja
að hún geti leikið sér með tónana, ekki
síður en í starfi sínu.
Hve lengi hefur þú stundað hannyrðir?
Ég var 6 – 7 ára þegar ég lærði að
prjóna hjá mömmu minnir mig. Hún
kenndi mér líka að sauma út með
krosssaum í litaðar myndir á stramma.
Ég var í grunnskóla á Hallormsstað
og í heimavist. Þar fengum við mikla
verklega kennslu bæði í hefðbundnum
kennslustundum en svo gátum við líka
valið um alls konar klúbba á kvöldin
sem kennararnir sáu um. Það var t.d.
handavinna, leðurvinna og smíðar
fyrir utan leiklist, frímerkjasöfnun,
ljósmyndun o.s.frv. Ég var áhugsöm
um alls konar handavinnu og var nokk-
uð afkastamikil strax í grunnskóla en
það hljálpaði mikið til hvað var gott
aðgengi að hjálp frá fullorðnum bæði í
skólanum og heima.
Hvaða handavinnu þykir þér skemmti-
hefðbundna peysu með munsturbekk
á litla frænku. Þriðja verkefnið er
önnur peysa úr Álafosslopa handa
erlendri vinkonu. Ég er samt ekkert
mjög dugleg að prjóna á aðra, er oftast
bara að prjóna á sjálfa mig og nýt þess
en svo er auðvitað líka gaman að gefa
handverkið sitt.
Hvaða handverk sem þú hefur gert ert
þú ánægðust með? Mér finnst erfitt að
svara þessu. Jurtalitunin hefur gefið
mér mjög mikið og ég hef ástríðu fyrir
henni þó ég hafi tekið mér smá hlé.
Annað sem ég sökkti mér í um tíma var
að sauma víkingakjóla. Ég á fjóra kjóla,
alla handsaumaða, þeir eru ýmist úr ull
eða hör. Vonandi á ég eftir að skreyta
þá meira með refilssaumi, þó ekki
væri nema einn. Þetta eru bestu flíkur
sem ég hef gengið í – þeim fylgir frelsi
og það er eitthvað við að vera kippt
langt aftur í fortíðina, efnið er líka allt
náttúrulegt. Hvet alla til að prófa að
ganga í víkingaklæðnaði.
Eitthvað að lokum? Ég held að við
höfum öll þessa miklu þörf fyrir að
skapa, hver og einn þarf bara að finna
leiðina, þær eru auðvitað óteljendi.
En það er líka mikilvægt að heimilin,
skólakerfið og samfélagið allt ýti undir
hvers kyns sköpun hjá fólki á öllum
aldri, það er svo nærandi fyrir líkama
og sál.
Takk fyrir mig!
Ég skora á Hafdísi Brynju Þorsteins-
dóttur á Hvalshöfða í Hrútafirði að
vera næst með á prjónunum.
Útsaumað lok á skríni sem er saumaverkefni úr grunnskóla sem
Pálínu þykir alltaf mjög vænt um.
Sýnishorn af peysum sem dottið hafa af prjónunum hjá Pálínu.
10 06/2018