Feykir - 16.05.2018, Side 8

Heilir og sælir lesendur góðir.
Það er Ármann Þorgrímsson sem yrkir svo
fallega vorvísu.
Þó að lendi í þrengingum
og þyngjast taki sporið,
syngja margir söngva um
sólina og vorið.
Hinn kunni hagyrðingur Gísli Jónsson, áður
bóndi í Saurbæ í Vatnsdal, þurfti stundum að
lifa misjafnlega góð eða slæm vor. Hann er
höfundur að þessari:
Að mér sækir ólund fast.
Er því löngum hljóður.
Þegar vorsins kuldakast
kveikir engan gróður.
Betur hefur litið út með vorkomuna þegar
Gísli orti þessa:
Vorið komið, grænkar grund,
gaman er að lifa.
Flesta daga á fjöll og sund
fingur sólar skrifa.
Get ekki stillt mig um að að rifja upp eina
vísu í viðbót eftir Gísla þar sem hann er að
lýsa einum af gæðingum sínum, hryssunni
Iðu.
Iðu gæði sýna sig
síst þau verða falin,
Af þeim kenna allir mig
er ég ríð um dalinn.
Það er sá ágæti húnvetnski hagyrðingur
Rögnvaldur Rögnvaldsson sem fagnar stöðu
mála í næstu vísu.
Hríðar hefur loksins lægt
lengir stöðugt daginn.
Vorið kemur hægt og hægt
handan yfir sæinn.
Áfram heldur Rögnvaldur:
Vermist barnsleg vitundin
vonin á það stólar,
að gægist inn um gluggann minn
geisli morgunsólar.
Síðan endar með því að þessar óskir verða að
veruleika og Rögnvaldur segir:
Allt er snjólaust, efstu brún
yljar goluþyturinn.
Gatan þornar, grænka tún
gleður auga liturinn.
Er þessi þáttur er í smíðum er nýbúið að
setja formlega hina þekktu gleðskaparhátíð
sem nefnist Sæluvika Skagafirðinga. Af
einu slíku tilefni orti Kristján Árnason, sem
kenndur var við Skálá í Sléttuhlíð, svo fallega
hringhendu:
Sæludagar ganga í garð
grænka hagar jarðar.
Meitlast bragur, myndar arð
menning Skagafjarðar.
Þegar vorar fyrir alvöru í firðinum verður til
Vísnaþáttur 712
svo mikið meistaraverk í hringhenduformi
hjá Kristjáni.
Ljómar fagurt ljóssins flóð
lyftist hagur jarðar.
Hljómur bragar glæðir glóð
giftu Skagafjarðar.
Freistandi að halda áfram með gullkorn í
hringhenduformi sem tengist Skagafirði.
Ólafur B. Guðmundsson frá Sauðárkróki á
þessa:
Hér skal Braga lofgjörð laga
ljóð og baga gjörð.
Alla daga sól og saga
signi Skagafjörð.
Ekki skemmir fyrir þessi sannleikur, sem
birtist í næsti vísu Ólafs, álitið á heima-
sveitinni.
Einatt kunni ég allt mitt líf,
upp á tíu fingur,
að elska kvæði, vín og víf
og vera Skagfirðingur.
Enn rifjast upp skagfirsk vísa. Minnir að
höfundur sé Ragnar Örn frá Kjartans-
staðakoti.
Sólin gleður geislahlý
grær í lundi hrísla.
Skrúða gullnum skartar í
Skagafjarðarsýsla.
Ekki virðist hægt að gleyma þeim miklu
hátíðahöldum sem nú standa yfir er þessi
þáttur er í smíðum, að kvöldi 1. maí og áður
hefur verið getið um. Á ég þar við þá ágætu
hátíð sem kallast Sæluvika Skagfirðinga.
Það var góður vinur þessa þáttar, Stefán G.
Haraldsson bóndi í Víðidal, sem orti svo
lipra hringhendu af hennar tilefni.
Um Sæluviku segja má:
Sjafnarblik ei geiga.
Amorsbikar ýmsir þá
alveg hiklaust teyga.
Þar sem nú fer að nálgast lok þessa þáttar
er ástæðulaust að fara að fikra sig burtu úr
Skagafirðinum með síðustu vísurnar. Sveinn
Skagfjörð Pálmason, frá Reykjavöllum, mun
vera höfundur að þessari:
Vorið kemur, vetur flýr
vel fram gengin hjörðin.
Hljómi staka, hugur snýr
heim í Skagafjörðinn.
Gott að kveðja með þessari auðskildu vísu
Kára frá Valadal.
Kári ekkert kann að ljóða
kátur er við landa skál.
Ansi góður er að sjóða
einkum fyrir sumarmál.
Veriði þar með sæl að sinni.
/ Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON ) palli@feykir.is
Ég er aðfluttur
Skagstrendingur, fæddur og
uppalinn vestur í Arnarfirði.
Átti þó mikla tengingu
við Skagaströnd, þar sem
móðir mín var þaðan. Fyrir
nokkrum dögum söng
kirkjukór Hólaneskirkju við
útför mikils heiðursmanns,
sem fæddist hér, starfaði og
lifði í 98 ár. Eitt af lögunum
sem kórinn flutti var lagið,
„Hafið eða fjöllin“.
Ég hafði áður tekið þátt
í að flytja þetta lag og
þennan frábæra texta,
Ólafs Ragnarssonar og
Huldu Ragnarsdóttir, með
félögum í Sjómannakórnum
á sjómannadegi 2015.
Fannst þetta gott lag og
góður texti, og sá aðeins
tenginguna við Vestfirðina.
En sjálfur gat ég tengt við
margt í textanum, eins og:
„Er ég kom fyrst á þennan
stað, ekki leist mér beint á
það“.
Þannig var það einmitt er ég
kom hér í fyrsta sinn 1956,
fjórtán ára að aldri, leist
mér ekkert vel á mig, fjöllin
lágkúruleg, ekki nógu brött
og tignarleg. En viðmiðin
voru auðvitað vestfirsku
fjöllin, sem gnæfðu yfir
byggðunum án undirlendis.
Það sem villti manni sýn,
var að fjöllin hér voru í meiri
fjarlægð, ekki eins brött,
en samt hærri sum hver.
Ég stoppaði stutt við að
þessu sinni, kom aftur ári
síðar. Starfaði um tíma, en
yfirgaf staðinn í fimm ár.
Kom svo aftur 1962 og hef
búið hér síðan. Mér finnst
það vera algjör forréttindi
að búa í svona samfélagi
eins og Skagaströnd, sem
er vel í sveit sett. Þriggja
tíma akstur er til Reykjavíkur
og rúmlega einn og hálfur
til Akureyrar, sem er nógu
langt til þess að fara ekki
nema brýna nauðsyn beri
til. Það er stórkostlegt í
björtu og heiðskíru veðri að
horfa vestur yfir flóann, til
Strandafjallanna. Svo má
ekki gleyma djásninu okkar
Spákonufellsborginni. Langt
er síðan að ég taldi mig vera
ekki minni Skagstrending en
ÁSKORENDAPENNINN
Sigurjón Guðbjartsson Skagaströnd
Hafið eða fjöllin
UMSJÓN
palli@feykir.is
þeir innfæddu. En auðvitað
eru taugarnar sterkar til
æskustöðvanna. Í viðlagi
textans sem nefndur var í
upphafi, spyrja höfundar: „Er
það hafið eða fjöllin, sem að
laða mig hér að - eða
er það kannski fólkið á
þessum stað?“
Ég held að það hafi verið allt
þetta, sem að lokum laðaði
mig að Skagaströnd.
- - - - -
Ég skora á Magnús
Magnússon Staðarbakka 2
Miðfirði að koma
með pistil.
8 19/2018