Feykir - 11.07.2018, Side 6

eftir, ásamt öllu hinu,“ segir
Margret Rún. Hún tók einnig
virkan þátt í íþróttalífi skólans
en hún spilaði fótbolta, æfði
Crossfit og tennis. Margret Rún
var að koma heim úr skólanum
á milli kl. 17 og 19 og átti þá allt
heimanám eftir. „Ég kannski
lagði mig svona fimm sinnum á
meðan ég var úti,“ segir hún og
hlær.
„Ég fór út áður en skólinn
byrjaði til að ná úrtökuvikunni
fyrir knattspyrnuliðið,“ útskýrir
Margret. „Í fjóra daga vorum
við á stífum æfingum, frá
mánudegi til föstudags, og
síðasta daginn vorum við
látnar spila fótbolta og fékk
ég svo í kjölfarið upplýsingar
um hvort ég hefði komist í
aðalliðið,“ segir Margret Rún.
Knattspyrnuliðunum er skipt
í tvennt, aðalliðið (e. Varsity
Team) þar sem eru einstaklingar
sem eru á efri árunum í
skólanum og/eða þykja
framúrskarandi í knattspyrnu
og svo aukaliðið (e. Junior
Margret Rún, átján ára stúlka,
uppalin á Blönduósi, tók þá
ákvörðun á síðasta ári að fara sem
skiptinemi til Bandaríkjanna.
Margret dvaldi hjá einstæðri
móður og tveimur dætrum
hennar í litlum smábæ, á
amerískan mælikvarða, Eugene,
á vesturströnd Bandaríkjanna.
Áhugi Margretar á að fara
sem skiptinemi hefur alltaf
blundað í henni en móðir
hennar, Magdalena Berglind
Björnsdóttir, dvaldi sem
skiptinemi í Bandaríkjunum
fyrir um þrjátíu árum síðan.
„Skiptinemasystir mömmu
heimsótti okkur fjölskylduna
árið 2016 og þá kviknaði
áhuginn fyrir alvöru að fara
sjálf sem skiptinemi,“ segir
Margret Rún. Henni þótti það
svo frábært að þær byggju hvor
í sinni heimsálfunni, hefðu
búið saman fyrir þrjátíu árum
og væru enn að hittast með
reglulegu millibili. Margret Rún
fór út á vegum Global Horizons
en þau samtök eru þekkt fyrir að
vera áhugasöm um íþróttafólk
og aðstoða nemendur við að
komast í skóla þar sem boðið
er upp á fjölbreytt úrval af
íþróttum. „Ég vissi af einum
frá Sauðárkróki sem hafði farið
með þessum samtökum, Pálma
Þórssyni. Ég hafði nokkrum
sinnum samband við hann og
fékk upplýsingar um reynslu
hans sem skiptinema.“
Margret Rún dvaldi hjá
einstæðri móður, Kristi Bryant,
og tveimur dætrum hennar,
Taylor sem er sautján ára og
Ryan sem tíu ára. „Þær voru
nýfluttar í annað hverfi þegar ég
kom, svo það var lítið um hús í
nágrenninu en þegar ég flutti
var þetta bara orðið fullbyggt
hverfi,“ útskýrir Margret Rún.
Fjölskyldulífið var aðeins
frábrugðið því sem hún átti
að venjast. Skiptinemamóðir
hennar vann hjá bandaríska
hernum við móttöku nýrra
hermanna og vann oft um
helgar í þjálfunarbúðum. Á
sunnudögum voru vikulegu
þrifin tekin og svo var farið í
kirkju. „Ég held að ég hafi aldrei
farið eins oft í kirkju á einu ári,“
segir Margret Rún og hlær.
Taylor og Margret Rún
gengu í sama skólann og tók
það þær um tuttugu mínútur
að keyra í skólann á hverjum
degi. Mæðgurnar höfðu búið í
öðru skólahverfi og hefðu þær
átt að ganga í annan skóla en
fengu undanþágu til að sækja
sinn gamla skóla áfram. „Taylor
var í kór og þurfti því stundum
að vera mætt í skólann kl. 7 á
morgnana, ég reyndi þá bara að
nýta tímann í að læra heima,“
segir Margret Rún.

Skólakerfið frábrugðið því
íslenska
Skólakerfið er aðeins
frábrugðið því sem við á Íslandi
eigum að venjast. Skólastigin
úti eru fleiri en á Íslandi.
Margret Rún stundaði nám í
Willamette High School, en
þar er blanda af nemendum,
sambærilegum 9. og 10. bekk
á Íslandi ásamt tveimur fyrstu
árunum í framhaldsskóla.
Skólinn er almenningsskóli og
nemendafjöldinn er frá 1.200 til
1.500 nemendur. Heimavinnan
var töluvert meiri en hún átti að
venjast úr íslensku skólakerfi.
„Við vorum kannski að vinna
tvö verkefni í tíma, fengum svo
tvö önnur verkefni til að leysa
heima og mæta með daginn
VIÐTAL
Lee Ann Maginnis
Margret Rún Auðunsdóttir, fædd og uppalin á Blönduósi, dvaldi sem skiptinemi í
bænum Euguene, Oregon, í Bandaríkjunum, og flutti heim aftur nú í júnímánuði eftir
ársdvöl úti. Margret tók virkan þátt í félagsstarfi skólans ásamt því að sinna náminu
vel en hún útskrifaðist með hæstu einkunn allra nemenda í útskriftarárganginum.
Blaðamaður Feykis settist niður með Margreti og ræddi við hana um dvölina.
Margret Rún. MYNDIR ÚR EINKASAFNI
Skiptinemi í Bandaríkjunum
Þroskandi lífsreynsla
Margret Rún ásamt liðsfélögum sínum.
Team) þar sem yngri nemendur
skólans eru ásamt þeim sem ekki
komast í aðalliðið. Einnig eru
dæmi um að nemendur komist
ekki í liðin. Margret komst í
aðalliðið og var þar markmaður
en var einnig útileikmaður.
„Ég hef verið markmaður
síðustu ár en þar sem við
vorum fjórir markmenn benti
ég þjálfaranum mínum á að ég
gæti einnig spilað aðrar stöður
ef þyrfti,“ segir Margret Rún.
Veðrið var mjög gott þarna og
fóru fótboltaæfingarnar oft fram
í miklum hita. „Einn daginn var
um 30 stiga hiti og svo bætast
við nokkrar gráður vegna
gervigrassins. Við vorum að
taka spretti á einni æfingunni og
ég fann bara að ég var að líða út
af. Sem betur fer hafði þjálfarinn
minn fengið viðvörun um að ég
væri ekki vön svona hita, svo
ég gat sest niður og fengið mér
vatn,“ segir Margret.
Margret Rún spilaði með
liðinu mest allt tímabilið, sem
varir frá ágúst og til októberloka.
Undir lokin varð hún að taka
sér frí frá fótboltanum þar
sem hún fékk heilahristing á
æfingu. Gott eftirlit er með
höfuðmeiðslum í skólanum og
þurfa allir þeir sem ætla sér að
stunda íþróttir undir merkjum
skólans að undirgangast
rannsóknir í upphafi tímabils.
Þar eru m.a. viðbrögð og minni
kannað sem er svo notast við
aftur ef nemendur verða fyrir
höfuðmeiðslum.

Framúrskarandi nemandi
Í lok tímabilsins hlaut
Margret Rún svo viðurkenningu
fyrir að vera sá leikmaður sem
veitt hefði mestan innblástur
en hún var dugleg að hvetja
liðsfélagana af hliðarlínunni.
„Ég gat meira að segja kennt
þeim nokkur atriði, m.a. það
að rétta upp hönd þegar við
áttum boltann ef hann rataði út
af,“ segir Margret. Liðsfélagar
Margretar tóku svo upp á því
að kalla þetta „The Margret“,
því þetta var lítt þekkt áður
en Margret Rún kom til liðs
við þær. Ásamt því að fá
viðurkenningu í fótboltanum
fékk hún einnig viðurkenningu
6 27/2018