Feykir - 22.08.2018, Blaðsíða 8

Ég hitti nýverið konu
sem spurði mig af
kurteisissökum hver
væru mín helstu
áhugamál. Það
runnu skyndilega á
mig tvær grímur því
í fljótu bragði mundi
ég ekki eftir neinum
raunverulegum
áhugamálum, hverju
skyldi ég svara.
Síðar sama dag var
mér enn hugsað til
þessarar spurningar,
gat það virkilega verið
að ég, bráðum 28 ára
gömul konan, ætti engin
sérstök áhugamál?
Ég hvorki spila golf
né syng í kór, stunda
ekki líkamsrækt nema
af illri nauðsyn (enda
er afrekaskrá mín í
íþróttum ansi þunn)
og síðast en ekki síst
hefur steingleymst að
leggja mér í arf ögn
af hæfileikum á sviði
handverks.
En þegar allt kemur
til alls hafa síðastliðin
fjögur ár helgast
fjölskyldunni, að koma
barni á legg, eignast
eigið húsnæði og búa
okkur gott heimili, ásamt
því að stunda um tíma
bæði nám og vinnu. Ef
heilt er á litið hefur það
tekist vel að mínu mati
og voru þessar áhyggjur
mínar af áhugamálunum
eflaust með öllu óþarfar.
Því ef vel er að gáð
eru samverustundir
fjölskyldunnar nefnilega
fullgildar sem besta
áhugamál í heimi, eða
það bara hlýtur að vera.
Í selskap við fjölskyldu
og vini stunda ég
útivist í nærumhverfinu,
fer í ferðalög og
ævintýraleiðangra og á
með þeim gæðastundir
sem eru ómetanlegar.
Nú á liðnu sumri
hefur lífið hvað eftir
annað minnt okkur á
hverfulleika sinn og
er það því mitt ráð til
allra að hætta að velta
okkur of mikið upp
úr hlutunum og njóta
augnabliksins,
því lífið er núna!
- - - - -
Ég vil skora á
bekkjarsystur mína og
íþróttaálfinn hana
Ingu Maríu
Baldursdóttir
til að taka við
áskorendapennanum.

Heilir og sælir lesendur góðir.
Það mun hafa verið á hinni glæsilegu hátíð
vina minna í Vestmannaeyjum sumarið
1996 sem Ingólfur Ómar orti svo:
Við samdrykkju og söngva klið
sífellt kætist lundin.
Gaman er að gantast við
glaðvær Eyjasprundin.
Nú skal vekja glens og grín
gleðin svanna lokkar.
Stökur kveða, kneyfa vín
kætir geðið okkar.
Kannski hefur það verið á Þjóðhátíð sem
Ólafur Gunnarsson orti svo:
Reyndi að eignast vináttu vífsins
í veraldarkófinu,
en kunni ekki að ráða krossgátu lífsins
og kolféll á prófinu.
Sem betur fer hefur nú nýverið lokið verkfalli
ljósmæðra. Af því tilefni rifjaðist upp vísa
sem tengist verkfallsaðgerðum fyrir nokkuð
mörgum árum síðan. Höfundur er Einar
Sigtryggsson á Sauðárkróki.
Verkföll banna ætti öll
á þeim flestir tapa,
þau fara út um víðan völl
og vandamálin skapa.
Önnur vísa kemur hér eftir Einar:
Að halda uppi hörðum aga
helst nú þurfum við.
Þjóðfélagið þarf að laga
þolir enga bið.
Ljótar vísur hafa í gegnum tíðina verið ortar
ásamt hinum fögru. Eftirfarandi níðvísa
komst á kreik fyrir margt löngu sem ég
veit ekki höfund að. Minnir að sá hafi gefið
skólabróður sínum svo fallega umsögn.
Þig sköpuðu púkar úr skarni og aur,
með skröltandi helvítis tækjum,
þú lifir á spikfeitum lúsum og saur
með lygum og prettum og klækjum.
Bjartmar Hannesson, bóndi á Norður-
Reykjum í Hálsahreppi er þekktur fyrir sinn,
oft magnaða skáldskap. Svo mun hann hafa
ort eitt sinn um sveitunga:
Bóndans aukast axarsköftin
svo ekki sé nú meira sagt.
Og mörg eru orðin meyjarhöftin
sem maðurinn hefur eyðilagt.
Eitthvað hefur Bjartmar frétt um ástarlífið í
vestrinu er þessi varð til:
Kennedy á sínu sviði
sig var talinn pluma flott,
þó hann Marlyn Monroe riði
meir en Jackie þótti gott.
Sá kunni vísnasmiður um ástir og vín, Teitur
Hartmann, þekkti vel ilminn af víninu og
áhrifum þess. Hann yrkir.
Flaskan verður fótakefli
flestum sem að hana tæma.
Vísnaþáttur 718 Vín er mannsins ofureflieftir sjálfum mér að dæma.
Margir fleiri hafa ort um þessar góðu
guðsgjafir eins og Marka-Leifi orðaði svo
vel. Eiríkur Jónsson mun höfundur að
þessari:
Mikill fjandi mér varð á
manndóm sem ég týni.
Óstöðvandi er mín þrá
eftir brennivíni.
Veit því miður ekki um höfund að þessari:
Óskasteinn er strjálastur
steina á mannlífs heiðum,
en Alkahóll er hálastur
hóla á flestra leiðum.
Alltaf hefur verið gott að vera í náð hjá æðsta
presti ef skeð gæti að molar hrykkju út af
borðinu. Veit því miður ekki hver yrkir svo:
Hann er þeirra styrkust stoð
við stjórn, þá skipt er orðum,
enda fær hann ugga og roð
undan þeirra borðum.
Ekki er annað hægt en að dást að efnistökum
næstu hringhendu. Lærði hana í kringum
1980 og held að Jón Friðriksson Hjartar,
sem starfaði þá sem íþróttakennari einhvers
staðar syðra, sé höfundur..
Mér er kátt við unað óms
ör og sátt er lundin.
Þegar máttur máls og hljóms
myndar háttinn bundinn.
Minnir að Halli Hjálmars hafi ort þessa og
hef ég sjálfsagt birt hana áður.
Stökur mínar hlaupa hratt
um harðar grundir.
Menn kveða þær og stytta stundir
og stundum tek ég sjálfur undir.
Steindór Sigurðsson, sem ég held að hafi
verið rithöfundur, yrkir svo fallega um arf
okkar Íslendinga.
Þegar bítur brjóstið stál
breyskra hugrenninga,
vaka eins og vor í sál
vísur Íslendinga.
Er þessi þáttur birtist er okkar ágæta
starfsfólk í prentverkinu búið að að fá smá
frí. Því miður er það ávísun á að nú nálgist
haust. Sá góði húnvetnski hagyrðingur
Rögnvaldur Rögnvaldsson skilur það.
Blómið sem að var í vor
vetrar kuldans geldur.
Fyrnist ást og fenna spor
fyrr en margur heldur.
Veriði þar með sæl að sinni.
/ Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON ) palli@feykir.is
ÁSKORENDAPENNINN
Eyrún Sævarsdóttir frá Hamri í Hegranesi
Listin að lifa
UMSJÓN
Lee Ann Maginnis
Eyrún og María Sjöfn. MYND: AÐSEND
8 31/2018