Feykir - 05.09.2018, Qupperneq 8
voðalega hlynntir þessu en
ég fékk aldrei svör um hvers
vegna. Þá þurfti ég að ýta því
frá mér af því að ég var búin
að ákveða að ég ætlaði ekki að
taka það með mér að einhverjir
væru á móti en það var mikið
sjaldgæfara. En auðvitað voru
miklar pælingar í gangi eins
og „Já, er ég bara að verða afi
einhverra barna úti í heimi?“
„Jú, jú, þetta eru þín gen.“ Og
svo hlógu þau bara. En ég er
alveg búin að aftengja mig frá
því að ég sé einhver móðir,
það er náttúrulega ekki það
sem ég er, en auðvitað hugsar
maður stundum, vá það eru
til einhverjir einstaklingar
með mín gen,“ segir Margrét
og bætir við að hún hafi
líka fengið viðbrögð frá
einstaklingum sem þekktu til
fólks sem hefði t.d. misst börn
eða gat ekki átt börn og fannst
þetta bara ótrúlega fallega
gert af því að þá væri þetta
til sem möguleiki fyrir fólkið
þeirra að gera eitthvað svona.
„Það var mikið algengara en
einhverjar neikvæðar raddir,“
segir hún.
Eins og áður hefur komið fram
þykir mörgum tilhugsunin um
að eiga afkomendur úti í heimi
nokkuð furðuleg. En væri
alveg hugsanlegt að egggjafinn
hefði ekki hugmynd um hvort
aðgerðin hefði tekist eða ekki?
„Í öllum tilfellum sem ég þekki
til þá hafa konurnar fengið að
vita það og líka hversu mörg
egg voru tekin og hversu mörg
frjóvguðust,“ segir Margrét.
„Ég held það sé partur af
ferlinu, við höfum rétt á
ýmsu þó að það sé kannski
takmarkað út frá því sem
foreldrarnir vilja en við höfum
alltaf þessi grunnréttindi,
hversu mörg egg voru tekin,
hversu mörg frjóvguðust og
hvort þetta tókst. Af því að
það er partur af þessu, alla
vega hjá mér, tilfinningin að fá
smá endurgjöf frá fólkinu, þó
þetta tækist ekki eins og það
gerði í seinna skiptið, fókið
var mjög ánægt en ætlaði ekki
að reyna aftur. Og svo hitt, að
vita að þetta hafi tekist og að
fá mynd af börnunum, það er
mjög skrýtið, alveg magnað,“
segir Margrét Petra um leið og
hún sýnir blaðamanni mynd
af dönsku tvíburunum og það
er alveg greinilegt að hún er
stolt af sinni hlutdeild í tilveru
þeirra.
Með þessum skrifum langar mig að minna fólk á þá
slysahættu sem fylgir oft notkun hreinsiefna. Við notum
þau oft daglega án þess að spá mikið í hvernig réttast sé
að meðhöndla efnin. Ég vona að með þessum pistli geti
ég komið í veg fyrir slys, því það var einmitt það sem henti
mig þegar ég var að nota One Shot stíflueyði – tegundin
skiptir svo sem ekki miklu máli þar sem stíflueyðir
inniheldur alltaf hættuleg efni.
Björgvin Jónsson skrifar
Stíflueyðir
Veistu hvað innihaldið er eitrað?
Margar gerðir eru til af stíflueyði og er One Shot ein þeirra. MYNDIR: BJ
En þann 15. júlí síðastliðinn var
ég að opna brúsa af stíflueyði,
sem ég hef svo oft gert og notað
í gegnum árin án sérstakrar
fyrirhyggju. En það vildi svo
óheppilega til að þegar ég
opnaði brúsann þá einfaldlega
gaus upp úr flöskunni, sem
varð til þess að ég slasaði mig
töluvert mikið. Áverkar voru
þriðja stigs sýrubruni á læri
og minni bruni á handarbaki
og svo urðu miklar skemmdir
á baðherberginu. Ég er samt
mjög heppinn að hafa ekki
fengið efnið í augun, að
börnin mín hafi ekki verið
nálægt þegar slysið átti sér
stað og hversu snögg viðbrögð
sjúkraflutningamanna og lög-
reglumanna voru. Ég hvet því
fólk eindregið að fara ofur
varlega með þessi efni.
Efnið sem ég notaði
inniheldur t.d. 91% brenni-
steinssýru og aftan á brúsanum
stendur að við notkun skuli
viðkomandi vera í hönskum.
Já, bara í hönskum! Að
mínu mati er það ekki nóg,
heldur þyrfti að vera í alvöru
gúmmíhönskum, með plast
Dagur tvö.Svona lítur efnabruni út. Fyrsta myndin sem er tekinn.
Þarna er efnið ennþá að brenna á degi eitt
Þarna er búið að skera það allt í burtu sem brann.Dagur þrjú.
Búið að rimpa saman rétt fyrir neðan hné.Búið að sauma saman fyrir neðan hægra hné.
svuntu, með öryggisgleraugu
og vera í skóm því það getur
skipt gríðarlega miklu máli.
Munum að geyma efnin í
læstu rými eða það ofarlega
að börn nái ekki til þeirra. Ég
hvet einnig verslunareigendur
til að huga að þessum málum,
þar sem þessi efni eru alltof oft í
opnum hillum eða rekkum þar
sem börn ná auðveldlega til.
Gleymum okkur ekki, var-
kárni og varúð varnar slysum.
Vil ég þakka neyðarverð-
inum hjá 112, lögreglu,
slökkviliði, sjúkraflutninga-
mönnum og öllu yndislega
starfsfólkinu á Landspítalan-
um, á Heilbrigðisstofnuninni á
Sauðárkróki og á Akureyri.
Ég læt nokkrar myndir fylgja
því þær sýna greinilega hversu
hættuleg þessi efni eru.
Mæðgurnar Dóra Ingibjörg og Margrét Petra.
8 33/2018