Feykir - 10.10.2018, Síða 7

fulltrúi hafði hann drifið í því
að kaupa litla seglbáta. Nú
kom að því að borga og þetta
var eitthvað um 100 þúsund
sem bátarnir kostuðu en það
urðu eins margar skoðanir á
málinu og fulltrúarnir voru
margir. Sumir vildu að það
yrði stofnaður siglingaklúbbur,
einhver vildi að Tindastóll
ætti bátana, einhver sagði að
skátarnir ættu að eiga þá og
það voru haldnar 17 ræður
um málið. Og svo náðist
engin niðurstaða. Ég held að
það hafi verið þá sem ég lagði
frá mér pennann og sagði:
-Ég nenni þessu ekki, þið
getið séð um þetta sjálfir. En
svo var næsta mál á dagskrá
bæjarábyrgð upp á 40 milljónir
fyrir Steinullarverksmiðjuna.
Enginn kvaddi sér hljóðs og
samþykkt samhljóða.“
Sögumaðurinn og
hrekkjalómurinn Björn
Margar eru sögurnar sem Björn
hefur sagt af samferðafólki
og þegar hann er spurður
hvort ekki leyndist einhver í
pokahorninu frá því að hann
var nýkominn á Krókinn
nefnir hann Ívar Antonsson
sem starfaði lengi sem
bréfberi. „Ég hafði gaman af
Ívari pósti. Mér hafði áskotnast
flaska af hreinum spíritus
og var með hana í búðinni
hjá mér sem var staðsett í
Búnaðarbankahúsinu. Ein-
hvern tímann kemur Ívar inn
og hóstar mikið og kvartar yfir
andskotans kvefi og hálsbólgu.
Ég fer og sæki flöskuna og
segi við hann: -Hana, súptu
á þessu en gættu að því að
þetta er hreinn spíritus. Þetta
var á árunum þegar hann var
tannlaus og hann hikar hvergi
tekur alveg gúlsopa og tekur
loft með. Svo fer hann bara
eins og trillubátur í hringi og
reynir að ná andanum. -Af
hverju gerir þú þetta Ívar.
Ég sagði þér að þetta væri
spíritus, segi ég og Ívar svarar
í andnauð: -Ég trúði þér ekki.
Við vorum miklir vinir við Ívar
og margt var skemmtilegt hjá
okkur. Mér fannst mjög gaman
að koma hingað og kynntist
mörgu skemmtilegu fólki.“
Nú er rúmur áratugur síðan
Björn hætti sem skólastjóri
en orkan er mikil og nóg
að gera hjá þeim sem það
nenna. Hefur hann m.a. sést
keyra um á pizzusendlabíl
berandi matarbakka til og frá
fyrirtækjum og stofnunum.
Hvað er hér á ferðinni? „Ég var
að ráða mig í vinnu í síðustu
Eftir tveggja ára starf
sem kennari við Barnaskóla
Sauðárkróks taka örlögin
í taumana og haga þeim
þannig að Björn tekur við
sem skólastjóri af nafna sínum
Daníelssyni sem gegnt hafði
stöðunni við góðan orðstír.
„Já, Björn gerði mér eigin-
lega þann óleik, að hann varð
bráðkvaddur á leið sunnan úr
Reykjavík sumarið ´74 og ég
var eiginlega eini maðurinn
sem var með réttindi við
skólann. Guðjón Ingimundar
sem hafði kennt íþróttir um
árabil og svo smíðar, hafði leyst
Björn af í eitt ár þegar hann
var í veikindaleyfi og ég vildi
endilega, þegar talað var um að
ég tæki við skólanum en fannst
ekki í stakk búinn til þess, að
Guðjón tæki við honum. „Vert
þú bara skólastjóri þangað til
að þú hættir,“ segi ég, en hann
var þá kominn að starfslokum,
og þá skal ég taka við. En
Guðjón sagðist vera búinn að
ákveða það að þegar kæmi
að því að hann mætti hætta
kennslu þá ætlaði hann að fara
í sundlaugina og berjast fyrir
því að koma henni áfram,“
segir Björn og úr varð að hann
settist í skólastjórastólinn.
Honum stýrði Björn til ársins
1998 þegar skólastjórunum
tveimur á Sauðárkróki var
sagt upp, honum og Birni
Sigurbjörnssyni, skólastjóra
Gagnfræðaskólans, þegar
skólarnir voru sameinaðir í
einn og heitir nú Árskóli. Þá
tóku örlögin við á ný og nýr
kafli tók við hjá Birni.
„Ég varð laus þarna og
ákaflega hamingjusamur með
það að þurfa ekki að fara að
huga að ráðningu kennara og
stundaskrárgerð og allt það
en þá kom upp sú staða að
það varð skólastjóralaust á
Hofsósi. Árni Egils og Snorri
Björn komu að máli við mig,
hvort ég vildi taka að mér
þennan skóla og ég var til í
það. Ég fór þangað yfir en skal
viðurkenna það að skólahúsið
fannst mér vont, hluti af því
gamall og það illa farið og lekt.
En starfsfólkið þarna var alveg
frábært og mér var tekið alveg
firnavel á Hofsósi og þarna
var gríðarlega gott að vera og
mjög góð ár sem ég átti frá ´98
til 2005, í sjö ár.
Framsóknar-
maðurinn umpólast
Björn hefur lengi verið við-
loðandi pólitík og allir tengja
hann við Sjálfstæðisflokkinn.
Það fer ekki hátt í dag en
hann snéri baki við flokknum
sem hann studdi sín fyrstu
pólitísku ár áður en hann
gerðist sjálfstæðismaður á
Króknum. Björn var nefni-
lega framsóknarmaður og
hafði m.a. setið í stjórn
ungra framsóknarmanna í
Eyjafirðinum og mikið úr
þessu gert þar sem tengda-
fjölskyldan var öll í Sjálf-
stæðisflokknum. „Menn hafa
aðeins núið því mér um nasir
að tengdaforeldrar mínir hafi
verið fljót að snúa mér en
sannleikurinn er sá að þau
minntust aldrei á pólitík við
mig. Bakarísfjölskyldan var
rammpólitísk og þar var fjallað
um pólitík alveg út og suður
en að þau hefðu einhver áhrif
á það hvernig mín pólitíska
snælda snérist það var ekki
orð um það.“ Hann segir að
framsóknarmenn hafi sjálfir
snúið honum og útskýrir það
á þann hátt að þeir hafi haft
meiri áhuga á að fá hann á
lista til að klekkja á Guðjóni
tengdaföður hans frekar
en annað. Það þótti Birni
ekki gott og ákvað að styðja
Sjálfstæðisflokkinn frekar.
Það muna margir eftir
Birni sem ritara bæjarstjórnar
Sauðárkróks en því starfi sinnti
hann í 20 ár og segist hafa haft
óskaplega gaman af. Björn
segir að hann hafi lent þar
vegna tengdaföður síns og segir
svo frá: „Rögnvaldur Gíslason,
sem var á sýsluskrifstofunni,
hafði verið ritari bæjarstjórnar
en hann var heilsutæpur og
nú vantaði ritara. Guðjón
tengdapabbi, sem var þá
forseti bæjarstjórnar, segir við
mig: -Geturðu ekki skrifað
fundargerð fyrir okkur?
-Jú, jú, það er allt í lagi.
-Hákon Torfa hann kemur
alltaf svo snemma að þú getur
fengið bókina og séð hvernig
Rögnvaldur gerði þetta.
En akkúrat í þetta skiptið
þurfti Hákon að vera allt
of seinn og allir biðu eftir
honum. Bókinni var fleygt
á borðið fyrir framan mig
og ég byrjaði að skrifa og
ég skrifaði bara alveg hreint
eins og ég hafði orkuna til.
Þær urðu nokkuð margar
langar fundargerðirnar sem
ég skrifaði. En Kristmundur
Bjarnason sagði við mig að það
væri mjög gott að ég skrifaði
svona mikið því að þetta væri
alveg fjársjóður.“ Þá vildi hann
meina að nú væri bara bókað
hvaða mál væri tekið fyrir og
hvaða afgreiðslu þau hljóta.
„Það vantar ansi mikið sagði
hann.“
Björn segir að lengsta
fundargerð sem hann hafi
skrifaði var út af fjárhags-
áætlun og minnti að hún væri
upp á 36 síður.
„Það var mikið rætt um
hvert einasta mál og það
voru bókanir og bókanir
dregnar til baka og viðaukar
og allur pakkinn. Einhvern
tímann þegar Guðmundur
Gunnarsson var æskulýðs-
Birna og Björn ásamt Hauki , barnabarni sínu.
Í undirbúningi alþingiskosninga 1987. Ari Jóhann Sigurðsson, Björn og Karl
Sigurgeirsson.
Kokkur á fjöllum með Topphestum kringum ´90.
Á góðri stund á jólum ´92.
Slappað af í stofunni á Öldustíg 4. Myndin tekin 1985.
38/2018 7