Feykir - 07.11.2018, Blaðsíða 9

Soroptimistaklúbbur Skagafjarðar
Stelpur geta allt
Þann 13. október síðastliðinn bauð
Soroptimistaklúbbur Skagafjarðar
öllum stúlkum í 7. bekk grunn-
skólanna í Skagafirði á námskeið sem
nefnist „Stelpur geta allt“ og var
námskeiðið ætlað til eflingar á sjálfs-
mynd stúlkna. Er þetta annað árið
sem klúbburinn stendur fyrir slíku
námskeiði en það fyrsta var haldið í
október 2017 og mæltist
vel fyrir.
Eitt af markmiðum Soroptimista er
að styrkja og efla konur og stúlkur í
okkar nágrenni og víðar og því valdi
klúbburinn í Skagafirði að bjóða upp á
þetta námskeið. Leiðbeinandi á
námskeiðinu var Kristín Tómasdóttir
sem hefur í nokkur ár boðið upp á
námskeið og fyrirlestra fyrir stúlkur á
unglingsaldri þar sem að hún kennir
þeim að þekkja og styrkja sjálfsmynd
sína. Kristín hefur skrifað fimm bækur
um þetta málefni og byggja námskeiðin
á þeim bókum. Alls tóku 15 stúlkur
þátt á námskeiðinu að þessu sinni sem
haldið var í Varmahlíðarskóla. Meðal
þess sem tekið er fyrir er að þekkja
hugtakið sjálfsmynd, að þekkja eigin
sjálfsmynd og að kynnast leiðum til að
hafa jákvæð áhrif á eigin sjálfsmynd.
Eftir að fræðslunni til stúlknanna lauk
var foreldrum þeirra boðið til fundar
þar sem þeir fengu góð ráð til að fylgja
námskeiðinu eftir heima, til að efla og
styrkja dætur sínar. Soroptimistasystur
sáu um að sækja stúlkurnar og aka
þeim í Varmahlíð ásamt því að sjá um
veitingar og afþreyingu - á milli
námskeiðshluta. Það voru því sáttar
konur á öllum aldri sem héldu heim í
lok dags.
Soroptimistasystur í Skagafirði
vonast til að geta boðið uppá sams-
konar námskeið aftur á næsta ári og að
verkefnið komi til með að festa sig í
sessi. Þeim þykir mjög áhugavert ef
hægt væri að bjóða upp á sambærilegt
námskeið fyrir drengi og væru tilbúnar
til að vinna að slíku í samstarfi við aðra
klúbba í Skagafirði ef áhugi er fyrir
hendi.
/TEXTI OG MYNDIR AÐSENT
Frá námskeiði Soroptimistaklúbbsins sem haldið var í Varmahlíðarskóla. AÐSENDAR MYNDIR
Talsvert hefur verið fjallað um það í
fjölmiðlum að 10 ár eru liðin frá
hruninu og þeim ósköpum sem því
fylgdu fyrir efnahag þúsunda lands-
manna. En undarlegt er það, að
miklu frekar virðist þá rætt við
gerendur en þolendur. Við hlustun á
slíka viðræðu gat ég ekki orða
bundist:
Ekki þarf hið sanna að sanna,
sjást þar skýrt hin stóru brot.
Skítlegt eðli æðstu manna
Ísland keyrði í bjargarþrot!
Og að auki – í tilefni þessara um-
ræddu tímamóta – hnykkti ég á:
Enn um vegi hrokans hér
hrunverjarnir fara.
Í sumum mönnum sálin er
svartari en tjara!
Fyrir nokkru voru heræfingar Nató í
fullum gangi uppi í Þjórsárdal. Ekki
fannst manni það vonsælt mál
þjóðlega séð að erlent herlið sprang-
aði þar um eins og það ætti allt og
mætti allt:
Í Þjórsárdalnum dátar magna
dreissugheit mót ferli vonar.
Ekki mun þeim ófrið fagna
andi Hjalta Skeggjasonar.
Og ekki virðist fara mikið fyrir
virðingu gagnvart lagagildum smá-
þjóða þegar stórþjóðir styrkja kraft-
ana:
Skaðatólin skaka þeir,
skjótt þeim upp er hrannað.
Tjúgufánann taka þeir
til síns brúks sem annað.
Þegar ég heyrði snemma á þessu ári
að háöldruð sæmdarkona úti í sveit
hefði kvatt jarðlífið varð mér að orði:
Gömul kona Króks í seli
kvatt nú hefur lífsins grund.
Heimatryggðin þar í þeli
þótti sérstök alla stund.
Öll eldumst við og einn góður frændi
minn fékk þessa vísu á tímamótum í
sínu lífi:
Engin stund er afturkræf,
úrvalskostir fáir.
Sumir orðnir sixty-five
og sæmilega gráir!
Stundum vísa ráðamenn til sam-
ábyrgðar, einkum þegar allt er farið
norður og niður, eins og til dæmis
eftir hrun. Þá þykir gott að vísa
ábyrgðinni til þeirra sem engu réðu
um framgang mála. En samábyrgð á
spilltu kerfi er ekki eftirsóknarvert
hlutskipti:
Kerfið illa í fólkið fer,
fylgjur hefur rammar.
Margt þar jafnan málið er
mér og þér til skammar.
Fyrir skömmu lést Björn Þ. Sigurðs-
son á Hvammstanga, mikill mann-
kostamaður:
Nú er Bangsi burtu liðinn,
brostið lífs og krafta þor.
Sá á skilið foldarfriðinn
fyrir gengin ævispor!
Las nýlega hressilegt viðtal í Feyki við
tiltekinn mann og kvað:
Litbrigðin þau leika sér
lífs á braut af öllu tagi.
Bangsi hennar Biddu er
blár með grænu undirlagi.
Varð hugsað til Leonardo da Vincis,
afburðamannsins sem allt vildi kanna
með opnum huga:
Naumast gekk að nokkru vísu,
naut þess þó við margt að glíma,
maðurinn sem Mónu Lísu
málaði á sínum tíma.
Fjölhæfni þess manns var mann-
kynssögulega séð með ólíkindum:
Undramaður öll við kynni,
einstakur að ferli snjöllu.
Langt á undan samtíð sinni
sótti hann fram í nánast öllu!
Og víða hafa mannkostirnir komið
fram. Enn kemur í huga minn
manneskja sem stóð sína vakt með
mikilli prýði á samfélags-sviðinu og
mundi allt sem muna þurfti :
Í Syðribúð vann kona klár,
Kristín dóttir Sölva,
í fjörutíu og fjögur ár,
- fyrri daga tölva!
Ritað á Skagaströnd
fyrsta vetrardag 2018.
Rúnar Kristjánsson
Rúnar Kristjánsson
Þreifað um þjóðleg efni
Smellt'á okkur einum...
Feykir.is
Glaðhlakkalegur Karlakór Hreppamanna. AÐSEND MYND
42/2018 9