Feykir - 28.11.2018, Blaðsíða 31

312 01 8
-
Heilir og sælir lesendur góðir.
Löng dagskrá hefur á síðustu vikum dunið í
eyrum okkar landsins barna hjá fjölmiðlum
vegna máls sem kallað er Braggamálið í
Nauthólsvík. Að spurðum þeim ósköpum
öllum orti Ingólfur Ómar:
Látið hefur frjáls og fús
fé úr okkar sjóði.
Glaður syngur braggablús
borgarstjórinn góði.
Lágkúrulegur var talið að bragginn yrði ef
ekki kæmu til gróðursetningar danskra stráa
í hlaðvarpanum. Ingólfur yrkir:
Sannan blús ég söngla vil
sem að tengist pólitík.
Nú er kominn tími til
að tína strá í Nauthólsvík.
Í leiðinda veðrakafla í októbermánuði verða
þessar hringhendur til hjá Ingólfi:
Stikar létt um strönd og lá
stormur glettu meður.
Upp við klettinn aldan grá
yggld og grettin kveður.
Norðan rosinn nístir brá
næðir um kvos og vengi.
Hrími flosuð hélustrá
hníga á frosið engi.
Eins og lesendur vita gleðst undirritaður við
að finna í dótinu vísur eftir Vilhjálm, bónda
á Brandaskarði. Næsta vísa mun vera eftir
hann og minnist ég þess ekki að hafa heyrt
fyrr svo tekið til orða eins og gert er í síðustu
hendingunni.
Lífs í erjum afvega
eldur hverfur hugsjóna.
Myrkrið herjar harðlega
hróðrar ferju veikbyggða.
Eitt sumar varð sá atburður á Brandaskarði
að ein kýrin á bænum kom sér til beitar upp
á þaki bæjarins. Tókst ekki betur til en svo að
hún steig niður úr þekjunni og varð þá bóndi
snarlega að framkvæma björgunaraðgerðir.
Að þeim loknum varð þessi til:
Beljan upp á búrið gekk
brast í gömlum fúa röftum.
Villi skell og skaða fékk
en skrattinn hló af öllum kröftum.
Þar sem nú er fjallað um íslenska kúa-
stofninn, rifjast upp vísa sem ort var í
Blöndudalnum fyrir talsvert mörgum árum
síðan. Svo bar til að Sölvi Sölvason, sem
þá var bóndi á Syðri-Löngumýri, þurfti að
leiða kú á milli bæja. Hafði hann með sér
vinnumann til að styðja við kúna yfir mestu
svellin.
Í för með þeim slóst stúlka að nafni
Elínborg og þegar leið á ferðina sagði hún
Vísnaþáttur 724
í glettni við þá félaga að þeim væri nær að
styðja við sig á svellunum heldur en beljuna.
Orti þá Sölvi:
Fyrðar gleiðir fara um torg
framhjá sneiða af vana.
Ennþá beiðir Elínborg
enginn leiðir hana.
Ennþá tekst mér að tína upp úr dótinu
úrvals vel gerðar vísur sem urðu til þegar
snillingarnir svokölluðu ortu í útvarpið
veturinn 1955. Veit því miður ekki hverjir
hafa botnað svo vel fyrri parta stjórnandans
en bið lesendur endilega að hafa samband
hafi þeir upplýsingar þar um. Vel er þessi
fyrri partur botnaður og lipur hringhenda
verður til:
Vopnum sóttur feigðar fljótt
flýg ég ótta hraður.
Brott frá drótt um dimma nótt
dæmdur flóttamaður.
Flott er skotið hjá hagyrðingum í næsta botni.
Eiga trú sem flytja fjöllin
flestir okkar bestu manna.
En eigi að moka mykju á völlinn
minnkar rosti höfðingjanna.
Hálf fúl er byrjun á næstu hringhendu en
einn snillingurinn finnur botn við hæfi.
Leiðir allar einn ég geng
undan hallar fæti.
Oft ég lalla í einum keng
eftir Vallarstræti.
Rakst á í dóti mínu að ég tel óskaplega vel
gerða hringhendu. Höfundur hennar er
Ragnar Ágústsson, frá Svalbarði, og er þar
hausthljómurinn skýr.
Fjörðinn lykja freðin naust
fjöllin slikja vefur,
sundin blika bárulaust
bundin kvika sefur.
Fyrir skömmu birti ég nokkrar vel gerðar
vísur eftir hina dugmiklu konu og snjalla
hagyrðing, Rakel Bessadóttur frá Þverá. Hef
nú fengið fleiri vísur til birtingar eftir þessa
ágætu konu, sem ég þakka fyrir. Munu
þessar ortar á efri árum hennar:
Lífs á söndum leiðin dvín,
liggur önduð staka.
Óma löndin eru mín
undir böndum klaka.
Áður þrátt ég yndis naut
- við illt ég mátti glíma.
Lifi ég sátt við liðna þraut
líður að háttatíma.
Fallegar hringhendur þar á ferð og bið
lesendur þar með að vera sæla að sinni.

/ Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON ) palli@feykir.is