Feykir - 28.11.2018, Blaðsíða 32

2 01 832
„
„Sem betur fer
er ég lágvaxin,
svo ef þú varst á
áhorfendapöllunum
þá kannski sástu ekki
hvað ég var miklu eldri
en hinir krakkarnir.
Þar sem ég var ekki
með neinn skráðan
tíma, og ekki hægt að
setja mig í riðil með
sundfólki sem gætu
verið á svipuðum
hraða og ég, synti
ég bara með 7-9 ára
krökkunum...“
Malen Rún fæddist á Sauðár-
króki 11. desember 1995
dóttir Eiríks Hilmissonar,
gítarleikara, hljóð- og sjómanns
og Bergrúnar Ingimarsdóttur,
húsmóður og Herbalife dreif-
ingaraðila, næst yngst fimm
systkina. Fjölskyldan fluttist
til Reykjavíkur í ágúst árið
2001 og því fór Malen ekki
í skóla á Sauðárkróki heldur
byrjaði í Hlíðaskóla í Reykjavík.
Hún er nýútskrifuð með BA
gráðu í almannatengslum (e.
communication), býr í Reykjavík
og vinnur í ferðamanna-
bransanum.
Í byrjun árs 2012 kynntist
Malen Degi Ebenezerssyni, sem
vann í búðinni á „horninu“.
Sá átti þann draum að fara til
Bandaríkjanna á golfstyrk og
talaði um íslenska íþróttamenn
sem höfðu fengið styrk til að
læra í Bandaríkjunum. Það var
fjarstætt því sem Malen hafði
hugsað sér að gera í lífinu enda
aldrei þótt sérstaklega góð í
íþróttum að eigin sögn. Hún
var alltaf langyngst og minnst
alls staðar og átti því erfitt með
að láta ekki vaða yfir sig. Hún
var þó lengi í dansi, byrjaði á
Sauðárkróki, og æfði sund í tvo
vetur þegar hún var yngri.
Í ágúst 2014 fór Dagur í nám
til Norður Karólínu í lítinn
einkarekinn skóla sem heitir
Catawba College og fékk náms-
og íþróttastyrk. Þá átti Malen
eitt ár eftir í Menntaskólanum
við Hamrahlíð, og var sjálf
ekki viss um hvort hún ætlaði
í háskóla eftir stúdentinn. „Það
var mjög erfitt að kveðja hann,
og sá ég fram á fjögur erfið
ár í fjarsambandi. Planið var
upphaflega að hann myndi fara
út og klára sitt nám og lifa sinn
draum og ég myndi vera hér
heima og kannski fara í háskóla
eða kannski vinna. Eftir tæplega
mánuð í fjarsambandi hugsaði
ég með mér að ég gæti ekki
gert þetta í fjögur ár í viðbót,
og fór að skoða hvort ég gæti
ekki bara komið þarna út líka.
Dagur athugaði hvort það væru
alþjóðanemendur við skólann
sem væru ekki í íþróttum en það
virtist ekki vera, enda um 40%
nemenda í einhverri íþrótt,“
segir Malen. Á þeim tíma var
vinkona hennar úr MH að fara
í gegnum það ferli að koma sér
á íþróttastyrk til Bandaríkjanna
og hvatti Malen til að byrja að
æfa einhverja íþrótt og freista
þess að komast á íþróttastyrk.
„Mér fannst hún alveg klikkuð,
enda langflestir sem fá styrki
íþróttafólk sem hefur æft allt
sitt líf. Ég ákvað samt að skoða
þennan kost og fór á vefsíðuna
hjá skólanum og athugaði
hvaða íþróttir væru í boði og
þar var m.a. sund. Ég fór því
að skoða hvaða sundfélög væru
hér í nágrenninu og komst að
því að KR væri með hóp tvisvar
til þrisvar í viku fyrir krakka á
menntaskólaaldri sem vildu
synda en væru ekki og stefndu
ekki á að verða afreksmenn. Ég
ákvað því að fara á æfingu með
KR sund, afsakið Tindastóll,
og athuga hvort ég gæti komist
á íþrótta- og námsstyrk til að
upplifa bandaríska drauminn
með Degi mínum.“
Synti með
7-9 ára krökkum
Malen segir fyrstu æfinguna
hafa verið mjög erfiða og oft
reynst erfitt að koma sér á
æfingar. „Allir krakkarnir sem
voru með mér í hóp höfðu æft
sund í mörg ár og voru með
mjög góðan grunn og góða
tækni. Sem betur fer voru
þjálfarar hópsins og krakkarnir
Ákvað að synda sig
inn í bandarískan
háskóla
Ævintýraleg skólaganga Malenar Rúnar
Ýmsar leiðir eru færar fyrir ungt fólk sem langar að mennta sig í útlöndum og
nú síðustu ár hafa margir komist á íþróttastyrk til Bandaríkjanna. Malen Rún
Eiríksdóttir er ein þeirra en saga hennar er nokkuð frábrugðin öðrum þar sem
hún hafði ekki stundað neinar íþróttir. Ákvað hún að láta það ekki stoppa sig
og munstraði sig á sundæfingar sem svo skiluðu þeim árangri að hún komst á
námsstyrk í Catawba College í Norður-Karólínu.
VIÐTAL
Páll Friðriksson
til í þetta ævintýri með mér
og studdu við bakið á mér. Ég
var einnig hjá einkaþjálfara
í ræktinni, einkaþjálfara í
sundi og svo fékk ég að mæta
á æfingar hjá afreksunglingum
KR nokkrum sinnum. Þau
voru ekkert smá góð, en það
var oft vandræðalegt og erfitt
að vera 6-8 árum eldri en allir
á sundbrautinni, en ég lét
mig hafa það,“ segir Malen
sem keppti svo á sínu fyrsta
sundmóti degi fyrir 18 ára
afmælisdaginn. „Sem betur
fer er ég lágvaxin, svo ef þú
varst á áhorfendapöllunum
þá kannski sástu ekki hvað
ég var miklu eldri en hinir
krakkarnir. Þar sem ég var ekki
með neinn skráðan tíma, og
ekki hægt að setja mig í riðill
með sundfólki sem gætu verið
á svipuðum hraða og
ég synti ég bara með 7-9
ára krökkunum, sem voru líka
að keppa í fyrsta sinn.“
Malen segir að ágætlega hafi
gengið á fyrsta mótinu og næsta
mót var tveimur mánuðum
seinna. „Ég fór á fullar æfingar
og ákvað að taka þátt í 50 metra
skriðsundi og bringusundi.
Það voru einu tímarnir sem ég
Fyrsta stóra sundmótið í febrúar 2015.
gat sent út til
að athuga hvort ég gæti fengið
styrk og verið með Degi,“ segir
Malen en eftir mótið, sem fram
fór í febrúar, gat hún loks sent
tíma út og myndbönd af henni
synda. „Ótrúlegt en satt, þá sagði
þjálfarinn já við mér! Það eina
var, að hún hafði ekki pening til
að veita mér íþróttastyrk en hún
lagði inn umsókn um námsstyrk