Fram - 18.01.1930, Qupperneq 4
4
FRÁM
Æskan vill frelsi og fullveldi.
Þess vegna kjósa ungir menn
lisía sjálfstæðismanna, B-listann!
hvor um sig 23 þús. krónur
um árið. Gjöri aðrir betur. En
enginn má taka það svo, að
íleiri sjeu ekki „kræfir'1 á þess-
um sviðum innan ílokksins,
þó þessir sjeu taldir iremstir,
því náið er neí augum. Ekki
má gleyma Aíþýðubrauðgerð-
areigandanum, Jóni Bald., þá
ekki Sigurjóni og svo ekki
heldurvesalings fátæku hátekju-
mönnunum, sem íyrstir eru á i
lista jafnaðarmanna hjer i bæ, I
— mönnunum, sem ekki kunna
að búa fyrir sjálfa sig. — Svona
er þá litur heilagur andi! —
En hvað gera svo þessir menn ;
og hvar láta þeir alþýðuna !
njóta af? Hvergi! — Hvers-
vegna þá þeirn lofið og dýrð-
ina, þeim, sem skipa öðrum
að gjöra það, sem þeir sjálfír
vilja ekki gjöra. — — Davíð
Kristjánsson tyllir sjer því á
tá á öfgahólnum, er hann fer
að draga upp mynd af jafnað-
armannaforsprökkunum, hinum
frómu alþýðuvinum (!) í Alþbl.
Hf. 12. þ. m. — Var því engin
furða þótt einum rnanni yrði
það á orði, er hann sá mynd- i
ina, að það væri engu líkara
en því, að maður eða kona
snyrtiklæddu sig, færu í bestu
flíkur sínar, fallegustu og dýr-
ustu, en væru bæði á hálsi og
úlnliðum mjög áberandi óhrein.
Fátt í grein Davíðs 12. og
13. þ. m. í Alþbl. Hf. kom
mjer samt eins undarlega fyrir
sjónir, eins og þegar hann tók
að telja jafnaðarmenn í heild
„sendiboða meistarans mikla“.
Því sje hægt með einni rit-
smíð, að gefa reglulegt kjafts-
högg, þá gefur Davíð það þar
einum flokksbróður sínum og
elskulegum vini, Jakobi Jóh.
Smára í Reykjavík. En — af
hverju? —■ Öllum er kunnugt
umþað, aðHalldór K. Laxness
hefir myndast við að rita svo-
kallaða Alþýðubók. — Bókina
hefir hann gefið Alþýðufloklm-
um. — Hann vissi hver svang- |
ur var. — En — það hlutverk j
að skrifa formála fyrir henni
var gefið Jakobi Jóh- Smára.
— Um efni bókarinnar er það
að segja, að nær helmingur \
þess er eitt hið mesta níð um
„meistarann mikla“, Jesú Krist,
sem hugsast getur, og er það
ekki lesandi nema ménn skoði
það sem ritað væri af vitskert-
um manni, — í formála
Kosningaskrifstofa
sjáltstæðismanna verður í dag í Goðtempl-
arahúsinu. Símar: 27 - 60 « 238.
Sparisjóður Hafnarfjarðar
verður opin frá kl. 10 — 12 f. h. í dag (laugardag)
en ekki á venjulegum tíma.
Stiórnin.
Herbergi með aðgang að
síma óskast strax.
Knútur Jónsson, sími 194.
bókarinnar segir, að þegar
flokknum hafi verið gefin bók-
in, hafi hann fundið sig knúð-
an til að gefa hana út, svo
fljótt sem unt væri, Já, furða
var!! — Mælir þarna hver á
rnóti öðrurn, Davíð og Jakob. —
Jakob telUr í fonnála bókar-
innar trúmál ekki vera flokks-
mál jafnaðarm.flokksins. Davíð
telur aftur á móti flokkinn vera
sendiboða þess meistara, sem
skapað hefir öllum þorra ís-
lendinga trú, Jesú Krists.
Og nú standa þeir því ber-
skjaldaðir fyrir alþýðunni,
sem veit og þekkir þeirra
alvönu klæki.
Enn vil jeg minnast á eitt f
þessari daðursrollu Davíðs, —
það er þegar hann dirfist að
minnast á Jón Sigurðsson og
Skúla Magnússon, sem mikil-
menni innan jafnaðamanna-
flokksins sem aðdáendur þeirrar
stefnu, sem núverandi jafnaðar-
menn berjast fyrir. — Og lang-
ar mig því og tel rjett að
bæði Davíð og aðrir fái að
athuga þessar spurningar og
svara þeim með sjálfum sjer.
1. spurning: Vill nokkur
gjöra svo lítið úr Skúla
Magnússyni, að telja hann að-
dáenda einokunarstefnu jafn-
aðarmanna. Manninn, sem hat-
aði hana?
2. spurning: Sá maður, sem
gjörði það að mesta kappsmáli
sínu, „að algjör fjárskilnaður
yrði gjörður milli íslands og
Danmerkur“, og skrifaði það
meðal margs annars í „Hug-
vekju til íslands", árið 1848, —
hfar myndi hann standa í
fylkingu þeirri, sem gengur
sníkjandi til danskra tjórnmála-
j manna og biður um danskt
gull, en veitir þeim um leið
' íhlutunarrjettííslenskum stjórn-
málum? Hjér er, eins og þið
vitið átt við frelsishetju íslend-
inga, Jón Sigurðsson. Hver-
skyldi ætla honum svo ilt? Eng-
inn! Ekki einu sinni Davíð.—Jeg
veithvernig hjarta hans býður
honum áð svara þessari spurn-
ingu, og hvernig munnur hans
sldlar því svari veit jeg einnig,
komi það á dagsljósið fyrir
kosningarnar. En — hvernig
sem svari hans líður eru þó
nú yngri sem eldri kjósendur
ákveðnir í því að svara þessu
á viðeigandi hátt: Gefa sjálf-
stæðislistanum atkvæði sitt! —
Myndina af jafnaðarmanna-
forsprökkunum, sem Davíð
teiknaði upp fyrir oss, höfum
vjer athugað — og munum
mjög vel eftir. — En — hvergi
finnum vjer þá drætti í þeirri
mynd, sem gefur æskumönnum,
framtíð þjóðarinnar, tilefni til
að gleyma þessu! —
Sjálfstæðisflokkurinn berst
fyrir sjálfstæði landsins, þigg-
ur hvorki danskt gull nje
danskan íhlutunarrjett-til lands-
mála. Sjálfstæðisflokkurinn vill
einstaklingsfrelsi en ekki þjóð-
nýtingu. Hann vill að ungur
sem gamall njóti síns dugn-
aðar og fái að una við það,
sem hugur hans og hjarta
bendir honum á. — Hann
minnist þess, sem eitt mikil-
mennið, John Stuart MiII, hefir
sagt, að: „Harðstjórnin birtist
ekki í sinni verstu mynd, með-
an borin er virðing fyrir
frelsi hvers einstaks manns,
en hvert það fyrirkomulag,
sem skerðir frelsi einstaklings-
ins er harðstjórn, hverju nafni
sem hún nefnistL — Sjálfstæðis-
flokkurinn skapar velmegun
einstaklingsins, með meistar-
ann mikla í stafni. — Hann
skipar ekki öðrum það, sem
hann getur sjálfur gjört. —
Enníremur — hann hatar trú-
níðslu bolsanna og alþýðu-
skrumaranna. — Þessvegna
vilja ungir kjósendur fyrst og
fremst fylgja þessum flokki,
og kjósa B-listann í dag.
— Þeir gjöra það vegna
þess, að: Heimting rjettar vors
minnir oss á, að alfrjáls skal
þjóð í alfrjálsu landi. —
Ungur sjálfsíædismaður.
Ávarp til kjósenda
frá vcrkamanni.
Hver einasti sannur íslend-
ingur, konur sem karlar, hefir
fundið til þess, að hann vill
hag sinnar þjóðar, og hefir líka
fundið að til hans liggja
nokkrar skyldur, að leggja
hlut sinn til hinna bestu vel-
ferðarmála heildarinnar, til
allrar þjóðarinnar.
En til þess að hver einstakl-
ingur vinni hlutverk sitt sem
best, þarf hann að geta dæmt
þjóðmálin með sanngjörnum
augum. En það er ekki sann-
girni þegar litið er á þjóðmál,
að toga fram eina stjett manna,
og síst með því að deila hart
á aðra og ala á óvild, öfund,
öfgum og ýmsum ósannindum.
Um þessar mundir eru það
hjeraðsmálin, sem við Hafn-
firðingar höfum ástæðu til að
hugsa um, því nú er komið
að þeim degi, að við eigum
að velja okkur fulltrúa fyrir
öll velferðarmál þessa bæjar-
! fjelags, fulltrúa, sem vinna að
! málum fyrir bæjarheijdina, en
\