Gríma - 01.09.1933, Síða 12

1Q
TVÆR FARANDSÖGUE
»Hann verðum við að fá að heyra, séra Friðrikc,
gnllu margir við.
»Já«, sagði séra Friðrik«, en það er nú eins með
mig og kammerráðið, að eg þori ekki almennilega að
segja hann, af því ég er hálfhræddur um, að móðga
hann og máske fleiri sómamenn. En ef þið viljið
lofa því, að reiðast mér ekki þó ykkur mislíki eitt-
hvað, þá skal ég nú segja hann.
»Úr því að Drottinn líður ykkur prestana, eins
og þið nú eruð sumir hverjir, þá býst eg við að
við mennirnir verðum að þola það líka, þó þið
verðið nokkuð kjaftforir að óþörfu«, sagði kam-
merráðið.
»Jæja þá«, sagði séra Friðrik, »það er merkilegt
hvað hér hefur skeð með drauma í nótt — sýslu-
manninn okkar dreymir að hann sé kominn til
himnaríkis og fái þar að tala við sjálfan höfðingja
postulanna, sem er svo lítillátur að þéra hann og
meira að segja gefur honum í staupinu. En eg, sem
er prestur, — mig dreymdi í nótt að eg var kom-
inn til helvítis, og það var nú allt annaö en gaman
að sjá það, sem þar bar fyrir augun.
Eg sá þar fyrstan ófrýnilegan, svartan djöful,
með glóðarkol í augnastað og járnklær, og stóra
járnstöng í hendinni.
»Gaman væri að fá þig til að pína þig, Ballarár-
klerkur«, sagði hann, »og gott er að vita hvað mörg-
um sálum við eigum von á úr þinni sókn. En nú
verður þú látinn í friði af okkur hérna í nótt, því
þeir þarna á efri bænum hafa skipað svo fyrir, að
þú fengir að koma hingað í draumi og segja svn
sóknarbörnunum frá ferðinni«.
Mér var nú þetta til huggunar, og eg fór nú víða í