Gríma - 01.09.1933, Síða 60

58
DÝRIÐ I HÓLMLATURSTJÖRNINNI
í grenndinni hefði verið til gripur með þeim lit,
enda hafði fólkið á hinum bænum veitt honum eft-
irtekt vegna þess.
Daníel sagðist hafa bannað syni sínum að hafa
meir orð á þessu, því að enginn mundi trúa, að
þetta hefði verið annað en nautgripur, og hlæja að
honum fyrir ranga eftirtekt; en sjálfur sagðist
hann þó eiga bágt með að trúa því á hann, og vera
viss um, að hann hefði ekki farið með ósannindi
viljandi eða vísvitandi. Datt svo saga þessi niður.
Haustið eftir varð annar atburður til að rifja
þetta upp, annars hefði það líklega gleymzt að fullu
og aldrei borizt mér til eyrna.
Það var einn dag um haustið að Jörundur bóndi
gekk til kinda. Veður var kyrrt og bjart, jörð al-
auð og hafði frosið nokkuð um nóttina, en annars
var ekki kominn klaki í jörð og vötn öll íslaus áður.
Jörundur gekk inn fyrir bæinn, því að þar gekk féð
mest um Borgirnar. Þegar hann er nú staddur uppi
á einni hæðinni og litast um eftir kindum, heyrir
hann í átt til tjarnanna hljóð nokkur, líkast kýr-
bauli, en þó veikara og mjórra, og þegar hann lit-
ur þangað, sér hann að tjarnirnar eru lagðar, en í
miðri annari tjörninni, þeirri sem dýpri er, sér
hann litla vök og upp úr henni koma eins og stór-
gripshöfuð, og frá því virtist honum hljóðið koma.
Honum þótti þetta kynlegt mjög og stendur góða
stund til að athuga þetta sem bezt og ganga sem
unnt er úr skugga um, að sér hvorki misheyrist
né missýnist. Gat hann eigi betur séð en að stór-
gripur væri í vökinni, en höfuðið eitt upp úr og
snerist á ýmsa vegu í vökinni. Svo skammt var til
tjarnarinnar, að hann bæði sá, hvemig ísinn brotn-