Gríma - 01.09.1933, Síða 75

SAGAN AP NÆFRAKOLLU
73
um tárum og setti krossmark á leiðið. Síðan steig
hún aftur á klæðið og lét það svífa með sig, þang-
að til hún sá fyrir sér fjölbyggt land og skrautlega
borg. Ásetti hún sér að lenda við borg þessa; kunni
hún ekki við að koma þar niður á torg eða gatna-
mót, heldur lét hún klæðið síga á jörð niður í skóg-
arjaðri þar skammt frá. Helga var svo búin, að
hún var klædd dýrindiskyrtli, sem alsettur var gim-
steinum og prýðilegum gullsaumi. Þótti henni, sem
von var, búningur sá ekki hæfa ferðakonu; fór hún
úr honum og klæddist öðrum einfaldari; þakti hún
hann næfrum úr skóginum, einkum höfuðbúnað
sinn. Tók hún svo saman dót sitt, batt það í böggul
og gekk þannig búin heim að fátæklegu koti í út-
jaðri borgarinnar. Drap hún á dyr og kom út ung
og lagleg stúlka; hún spurði Helgu að heiti. »Eg
heiti Næfrakolla«, svaraði hún; »er eg hér alls ó-
kunnug og orðin mjög þreytt eftir langt ferðalag«.
Stúlkan kvað henni gistingu heimila, »og mundir
þú sjálfsagt fá að vera hér lengur en í nótt, sér-
staklega ef þú ert vel að þér í saumaskap«. »Lítið
fer nú fyrir kunnáttunnk, svaraði Næfrakolla, »cn
þó mundi eg hætta til þess, ef eg fengi þá fremur
að hvíla mig hér um tíma«. »Já«, sagði stúlkan,
»hér stendur nú ekki svo lítið til; allar ungar meyj-
ar í borginni eru að keppast við að sauma, svo að
þær geti náð í kóngssoninn«. »Hvernig stendur á
því?« spurði Næfrakolla. »Mér þykir þú vera furð-
anlega ófróð um öll þau ósköp, sem hér hafa geng-
ið á síðustu dagana«, sagði stúlkan. »Kóngssonur-
inn lét þau boð út ganga, að hann skyldi eiga þá
stúlku, sem bezt kynni að sauma, hvort sem hún
væri úr koti karks eða kóngs sölum. Við erum hér