Gríma - 01.09.1942, Blaðsíða 5

1.
Hamra-Setta.
[Söguleg rannsókn eftir Margeir Jónsson.]
I.
Með þessari fyrirsögn er munnmælasaga í Þjóð-
sögum Jóns Árnasonar (II. b., bls. 119—120), og er
hún skráð af Jóni Sigurðssyni, bónda í Njarðvík í
Múlasýslu. En sagan er á þessa leið í þjóðsögunum:
„í tíð Þorvarðar Bjarnarsonar í Njarðvík bjó sú
kona á Gilsárvelli í Borgarfirði, er Sesselja hét og var
Loftsdóttir. Hún var gift manni þeim, er Steingrímur
hét. Maður einn var á bæ þeirra, sem hún hélt við, og
svo varð mikið um það, að þau myrtu Steingrím
bónda. Eftir það struku þau í helli einn þar uppi í
fjallinu, sem síðan er kallaður Sesseljuhellir og Sess-
eljuhamrar. í þessum helli voru þau saman nokkur ár.
Veiðivatn var í hellinum, og lifðu þau á því. Ekki er
þess getið, að þau hafi lagzt á fé manna. Meðan þau
voru í hellinum, áttu þau börn saman og drekktu þeim
í vatninu, og fór þessu svo fram, unz fylgimaður
hennar dó.
Þá hélzt Sesselja ekki við í hellinum fyrir lang-
semi og fór þaðan. Hún sagði, að hver sem fyrstur
hefði þrek til að ganga í helli sinn, hann skyldi eiga
það, sem héngi uppi yfir rúminu sínu. En ekki er þess
getið, að nokkur hafi síðan í hann komið. Nú er hrap-
að grjót fyrir hann, svo að ekki verður í hann komizt.
l*