Gríma - 01.09.1942, Blaðsíða 43

Gríma]
SÖGUR UM SVIPI
41
d. Forvitni framliðinnar konu.
[Handrit Guðm. Guðmundssonar í Landakoti á Vatnsleysu-
strönd 1907].
Séra Stefán Thorarensen, sem var prestur á Kálfa-
tjörn 1857—86, var maður laus við alla hjátrú og
hindurvitni; gerði hann jafnvel oft gys að þeim
mönnum, sem höfðu trú á slíkum hégóma og voru
myrkfælnir, því að hann var gamansamur. Samt
sagði hann mér frá tveimur viðburðum, sem hann
hafði sjálfur orðið fyrir og gat ekki skilið orsakirnar
að. — Eitt af hans fyrstu embættisverkum, eftir það
er hann kom hingað, var að fara út í Njarðvíkursókn,
sem er annexía frá Kálfatjörn, og jarða þar gamla
konu, sem var þá nýlega dáin. Nafn hennar man eg
ekki. Prestur fór út eftir daginn áður en jarða átti og
gisti um nóttina á kirkjustaðnum, Innri-Njarðvík.
Hann var látinn sofa einsamall í útihúsi; var það á
hlaðinu og laust við önnur hús, svo að milli þess og
íbúðarhússins var hér um bil 8—10 álna bil. í þessu
húsi var afþiljað herbergi, sem prestur svaf í. Hann
lá nokkra stund vakandi í rúminu, eftir það er hann
var háttaður, og sneri sér fram að stokk. Þetta var í
ágústmánuði, og var því nóttin svo björt, að hann sá
alla hluti í herberginu. Þegar prestur hafði legið
þannig vakandi um stund, sá hann að kona með
skuplu á höfði leið með mestu hægð inn með rúmi
hans, allt inn að höfðalagi; þar sneri hún við og leið
aftur með rúminu, unz hún hvarf út með hurðinni.
Skömmu eftir þetta sofnaði prestur og svaf vel til
morguns. Daginn eftir jarðaði hann konuna; hann
hafði aldrei séð hana í lifanda lífi, en gat þó lýst henni
svo nákvæmlega, að allir kunnugir dáðust að; um