Gríma - 01.09.1942, Blaðsíða 44

42
SÖGUR UM SVIPI
[Gríma
nóttina hafði hann tekið svo vel eftir, hvernig hún var
í hátt. — Aldrei varð prestur konunnar var upp frá
þessu. Furðaði hann sig mjög á þessari sýn, því að
viss var hann um það, að hann sá hana í vöku, en
ekki í draumi.
e. Barnssvipurinn að Tjörn.
[Handrit frú Jóhönnu S. Jónsdóttur í Viðvík 1907.]
Afi minn, séra Pétur á Víðivöllum í Skagafirði (f
1842), ólst upp að Tjöm á Vatnsnesi hjá föður sín-
um, séra Pétri Björnssyni (f 1803). Andspænis
Tjörn er annar bær, en á milli bæjanna rennur á, sem
oftast er lögð á vetrum. A bæ þessum var stúlku-
krakki á reki við Pétur, og voru þau mjög samrýmd.
Kom stúlkan oft að Tjörn á vetrum, þegar áin var
lögð, til þess að leika sér við Pétur. — Það var einn
dag, að Pétur gekk fram í bæ og sá þá stúlkuna koma
inn í bæjardyrnar. Kallaði hann til hennar, en hún
gegndi ekki og hljóp inn göngin; hélt hann þá, að
hún ætlaði að fela sig fyrir honum í göngunum að
gamni sínu, og hljóp á eftir henni. Var dimmt skot,
þar sem göngin þraut, og lét hann þar greipar sópa,
en fann ekkert fyrir. Leið svo dagurinn, að ekki kom
stúlkan, en á vökunni kom maður handan af bænum,
þar sem hún átti heima, og spurði eftir henni, því að
hún hafði farið að heiman um morguninn. Var fólk
farið að undrast um hana, því að hún var vön að fara
heim, áður en fór að skyggja. Hafði stúlkan dottið
ofan í vök og drukknað á leiðinni að Tjörn, og var
það því aðeins svipur hennar, sem komst alla leið. —
Þessa sögu heyrði eg föður minn, Jón Pétursson há-
yfirdómara, segja tvisvar, en faðir hans sagði honum.