Gríma - 01.09.1942, Blaðsíða 63

Gríma]
DRAUGASÖGUR
61
laugur neitt um það, sem við hafði borið um kvöldið,
enda var þeim vel til vina, Jóni og honum.
Þuríður Friðfinnsdóttir Þorlákssonar á Krónu-
stöðum var eitt sinn í f jósi að gefa kúm. Heyrði hún
þá hlátra og skríkjur úti fyrir fjósdyrunum. Leit hún
út, en sá engan. Skömmu síðar kom að fjósdyrunum
maður frá Hleiðargarði. — Kom það oft fyrir, að
slíkir hlátrar og skríkjur heyrðust á undan Hleiðar-
garðsfólki.
Þegar Friðrik Jóhannsson í Nesi (f 1926) bjó á
Gilsbakka í Grundarsókn (1882—97) fór hann og
Sigrún Pálsdóttir kona hans eitt gamalárskvöld í
kynnisför fram að Nesi, því að þar bjó þá móðir Sig-
rúnar, Sigurbjörg Jóhannesdóttir. Veður var gott og
glatt tunglskin, svo að bjart var sem um hádag. Þegar
þau riðu um túnið í Hleiðargarði, sáu þau stúlku, sem
var að rjátla á milli mykjuhlassanna. Héldu þau, að
þetta væri einhver stúlka, og hugðust að hafa tal af
henni, en þegar þau nálguðust hana, fór hún smám
saman að beygja sig niður að hlössunum, eins og hún
væri að leita að einhverju. Þau áttu skammt til henn-
ar, þegar hún hvarf skyndilega niður í eitt hlassið.
Urðu hjónin mjög hissa á þessu og datt þegar í hug,
að þar væri Skotta á ferðinni. Þegar þau riðu hjá
hlassinu, sem Skotta hvarf í, fóru hross þeirra að ó-
kyrrast, sperra eyrun og gjóta augunum til hlassins,
en ekki urðu þau annars vör en orðið var.
Það var rétt um 1890, að vetri til í rökkurbyrjun,
að Þóra Þorkelsdóttir, sem þá var húsfreyja á Stokka-
hlöðum, átti erindi fram í stofu, sem var norðan bæj-
ardyra. Andspænis stofuganginum var gangur inn í
skála sunnan bæjardyra. Þegar Þóra kom aftur út úr
stofunni, sá hún, að fremst í skálaganginum á móti