Gríma - 01.09.1942, Blaðsíða 79

Gríma]
SKRÍMSLASÖGUR
77
firði unglingspiltur, sem hafði þann sið, að þjóta á bak
hverjum ókunnugum hesti, er hann náði úti í högun-
um. Bar þá svo við einhverju sinni, að hann var að
smala á Kaðaldal, sem liggur upp frá Kaðalsstöðum.
Hitti hann þar gráan hest í gildragi, hnýtti spotta
upp í hann og fór á bak á hann. Tók hesturinn þegar
sprettinn niður allan dal, nokkru fyrir utan bæinn
á Kaðalsstöðum, og réð pilturinn ekkert við hann;
kallaði hann ákaft á hjálp og kvaðst vera fastur við
hestinn, svo að sér væri ókleift að varpa sér af baki.
Var bóndinn á Kaðalsstöðum staddur úti á hlaði og
heyrði köll piltsins, er hann þeysti út hjá; greip bóndi
hest þar við túnið og reið allt hvað af tók á eftir pilt-
inum vestur yfir mýrarnar og svo út eftir öllum göt-
um. Dró hvorki sundur né saman með þeim alla leið
út á Þorgeirshöfða, en það sá bóndi síðast til gráa
hestsins, að hann hljóp á kaf í tjörnina með piltinn
á baki sér. Fannst pilturinn þar löngu síðar í vatns-
málinu; var hann þá höfuðlaus og báðir fæturnir af
um öklana.
b. Skrímsli í Haukadalsvatni.
[Handrit Gísla Konráðssonar 1849.]
Það er sögn Gísla skálds, er bjó að Klungurbrekku
og síðan að Ósi, að eitt sinn var hann að veiðum í
Haukadalsvatni. Dró hann mikið á dorg, svo að sil-
ungur hans lá í kösum; en er kvöld var komið og
hann vildi hirða veiði sína, heyrði hann bresti mikla
í ísnum. Því næst sprakk hann upp skammt frá sil-
ungakösum Gísla, og skreið þar upp skrímsli eitt all-
hræðilegt. Sá hann sköpulag þess ógjörla, en snubb-
ótt sýndist það fyrir enda. Ruslaði það í silungnum
og át, en sumu ruddi það ofan í vökina. Hafði Gísli