Þjóðólfur - 02.07.1942, Blaðsíða 2

ÞJÓÐÓLFUR
Fimmtudagurinn 2. júlí 1942.
Ragur er sá, sem
við rassinn glímir
Orðsending til Bjarna Benediktssonar
borgarstjóra.
[~^ AÐ liefur vakið almenna athygli, enda þótt nokkuð aug-
ljós vottur um slæman málstað og algert rökþrot í kosn-
ingabaráttunni, að aðalblöð Sjálfstæðisflokksins hafa snúið
allri sinni kosningasökn gegn Jónasi Þorbergssyni útvarps-
stjóra, sem engan þátt tekur í þessari kosningabaráttu, er
hvergi í framboði og dvelst norður í landi um þessar mundir.
Hámarki sínu náði þessi einkennilega kosningabarátta, þegar
Bjarni Ben. borgarstjóri notaði hinn lokaða vettvang útvarps-
ins til persónulegra árása á útvarpsstjórann.
Eg býst ekki við, að neinum vitibornum manni blandist
hugur um það, að við, sem heyjum þessa kosningabaráttu af
hálfu Þjóðveldismanna, munum gera það vegna þess eins, að
við liöfum áliuga fyrir almennum málum og tcljum þörf nýrra
viðhorfa í mcðferð landsmála. En ,ef trú Morgunblaðsins og
Bjarna Ben. á öfurmagn heimskunnar verður sér ekki með öllu
lil skammar, þannig að málstað Sambandsins & Kveldúlfs bæt-
ist nokkur atkvæði andlega volaðra manna fyrir tilverknað
þessarar kosninga„bombu“, þá teljum vér Jónas frá Hriflu vcl
að þeim kominn.
Jónas Þorbergsson liefur sent blaðinu orðscndingu til Bjarna
Bcn. og fer hún hér á cftir. V. J.
P JARSTADDUR norður í
landi heyrði ég það 1 út-
varpinu í gærkveldi, að þér í
rökþroti yðar og ofurhræðslu
við framboð Þjóðveldismanna
kusuð að ráðast persónulega á
mig með ærumeiðandi brigzl-
yrðum þess efnis, að ég, sem
ekki er neinstaðar í íramboði,
væri með þátttöku í kosningun-
um 5. júlí að gjalda Hermanni
Jónassyni þakkarskuld fyrir
það, að hann hefði hlíft mér við
afleiðingum embættisafglapa.
Þessi framkoma yðar hæfir
eflaust málstað yðar og per-
■sónu, en ragur er sá kallaður,
er við rassinn glímir. Þér viss-
uð ofurvel, að vettvangur út-
varpsins var mér að þessu sinni
lokaður til andsvara, og kusuð
þá aðferð skálksins að vega í
bakið. ÁvaRt síðan ég lét af
þátttöku í landsmálum hafa
ritþjónar yðar í þessum kosn-
ingum ofsótt mig með álygum
og rógi, án þess, að ég hafi mér
vitanlega, stigið á strá neinum
þeirra til meins, heldur ástund-
að það eitt að standa á verði
um rétt allra flokka jafnt í
fréttum og tilkynningum Rík-
isútvarpsins. Og það hefur tek-
izt með þeim árangri, að hvorki
þér né nokkur annar maður
mun treysta sér til að telja á
mig um brot á þeim trúnaði,
sem mér þannig hefur verið
sýndur. Þessum mönnum hefur
að vísu ekki orðið ágengt og
ekki áunnið sér neitt nema
nokkra meiðyrðadóma og tals-
vert af almennri Rtilsvirðingu.
Þessi aðferð yðar mun því ekki
afla yður sigursælda. Auk þess
mun yður miklast um of í aug-
um ástæður til að vera hræddur
við mig 1 þessum kosningum.
Það er yðar eigin flokkssam-
vizka, sem þér hræðist og hafið
ástæðu til að hræðast.
Að lokum skal yður tjáð það,
að enda þótt þér kjósið lokaðan
vettvang til árása á mig, þá
mun ég, ef mér býður svo við
að horfa, hasla yður opinn vöR,
þar sem leikar verða jafnari,
með því að mig brestur hvorki
þrek né málstað til þess að taka
upp slík vopnaviðskipti, þegar
mér kann að þykja það tíma-
bært.
p. t. Akureyri 30. júní 1942.
Jónas Þorbergsson.
Lýdrædí cda
loddarabrögd
Framhald af 1. síðu.
samt ekkert á svona máli, dug-
ar lýðræðið lítið, því að alltaf
má finna upp nóg af loddara-
brögðum til að hindra af-
greiðslu á því. Það var flutt
þingsályktunartillaga, í sam-
ræmi við þjóðarvilja um algera
lokun meðan stríðið stæði, á
skyndifundi Alþingis í júlí sl.
Tillagan fékkst ekki tekin á
dagskrá. Borið við að ekkert
mætti afgreiða annað en her-
verndina, — það var enginn
tími til annars.
Á nýafstöðnu Aiþingi var
ennþá flutt samskonar tillaga í
sameinuðu þingi um undan-
þágulausa lokun meðan stríðið
stendur. — Tillagan komst einu
sinni á dagskrá og var þá nokk-
uð rædd. Það kom mjög greini-
lega í ljós, að æði margir þing-
menn vildu hliðra sér hjá því
að greiða atkvæði um málið, og
þá var gripið til þessa venju-
lega Lokaráðs að vísa tillög-
unni til nefndar. Það var dá-
lítið þjarkað um það, til hvaða
neíndar ætti að vísa henni. Alls
herjarnefnd var þó loks fyrir
valinu. Nefndin hélt einn fund
um málið. Þar mættu þrír
menn úr hópi bindindismanna
og færðu frarn óyggjandi rök
fyrir því, að öryggi og sjálf-
stæði þjóðarinnar lægi við, ef
tillagan væri ekki samþykkt.
Enginn nefndarmanna reyndi
'að vefengja það. — Enginn bar
brigður á, að vilji meirihluta
kjósenda stæði á bak við tillög-
una. En það þurfti sitthvað að
gera til að tefja málið, leita
umsagna fjárhagsnefndar og
fjármálaráðherra. Þeir aðilar
munu hafa svarað, en málið
fékkst ekki frekar rætt í nefnd-
inni. Meiri hluti hennar vildi
Minnihluta-þinpenn -
Minnihluta-löggjöí
Mikið er talað um minnihluta-
þingmenn í áróðrinum á milli
ílokkanna, sem berjast um yfir-
ráðin í alþjóðamálunum, einkum
þó út af hinni fyrirhuguðu hlut-
fallskosningu í tvímenningskjör-
dæmunum. — Af hálfu Fram-
sóknarflokksins er talað um þetta
eins og alveg óþekkt fyrirbrigði
í almennum kosningum.
Annaðhvort lýsir þetta skraf
Framsóknarflokksins alveg ein-
dæma fákænsku, eða það er hald-
ið á ' loft gegn betri vitund í
trausti á fákænsku kjósendanna
í landinu.
1 ollum hlutfallskosningum má
á sama hátt tala um minnihluta-
fulltrúa, þ. á m. í kosningum
búnaðarsambandanna til Búnað-
arþings, sem Framsóknarflokkur-
inn gekkst fyrir að koma á.
Jafnvel í einmenningskjðrdæm-
um til Alþingiskosninga, þar sem
fleiri en tveir flokkar hafa fram-
boð, kemur þetta einatt fyrir. Á
þann hátt fékk t. d. 'Framsókn-
arflokkurinn kosna 5 þingmenn
við síðustu kosningar, báða þing-
mennina í Eyjafjarðar- og Suður-
Múlasýslum og þingm. Barð-
strendinga — og lét sér ekki
verða bumbult af.
Nei, þetta er bein og óhjá-
kvæmileg afleiðing af flokkaskipt-
ingunni í landinu og ekki umtals-
vert sérstaklega í sambandi við
hlutfallskosningar í tvímennings-
kjðrdæmunum — nema sem
blekkingartilraun.
og 17 þingmenn Sjálfstæðis-
flokksins.
Setjum svo, að mikilsvert mál
liggi fynr þinginu, t. d. það,
hvort gera eigi (hefði átt að
gera) Keykjavík að hernaðar-
bækistoö (eins og gert var), eða
hvort hinum erlendu hervöldum
skyidi vísað til að búast um á
lítt byggðum stað (stoðum), við
góðar hafnir (t.. d. Kjalarnes-
sporðinum og við Hvalfjörð). —
Þetta væri ágreiningsmál á Al-
þingi og innbyrðis í þessum
nefndu fiokkum. Tíu af nítján
þingmönnum Framsóknarflokks-
ins og níu af seytján þingmönn-
um Sjálfstæðisflokksins vildu um-
fram allt fá herliöið til sambýiís
í höfuðstaðnum og gera hann að
hernuminni og hervæddri borg,
en hinir fimmtán, og ailir þing-
menn aðrir, vildu vísa herliðinu
til líttbyggðra og afskekktra
staða.
Sambýlið í Reykjavík væri svo
knúið fram innan Framsóknar-
og Sjálfstæðisflokkanna með
flokkssamþykktum og eins at-
kvæðis mun í hvorum flokki.
Þingið legði blessun sína yfir
sambýlið með 19 atkvæðum (+
17 undanteknum) af 49, — 19
atkvæði gegn 30, sem raunveru-.
lega væru á móti.
Svona tilkomnum minnihluta-
ráðum og ömurlegum örlögum
getur þjóðin orðið að sæta undir
veldi flokkshyggjunnar.
2. Setjum í annan stað svo, að
við fyrirhugaðar kosningar
fengi Framsóknarflokkurinn 25
þingmenn (þeir keppa að því),
og hefðu að baki sér 3/io kjós-
endanna (svo að ríflega sé til
tekið).
Að þessu marki náðu, réði svo
Framsóknarflokkurinn „lögum og
lofum” í landinu.
Setjum svo, að mikilsvert á-
greiningsmál kæmi síðan upp inn-
an Framsóknarflokksins, sem
kúgað væri fram á ílokksfundi
með eins atkvæðis mun. (13:12).
— Það gæti verið t. d einræðis-
brölt helztu flokksforingjanna. —
Á móti því væri eðlilega allir aðr-
ir þingmenn, þá kæmi fram sú
mynd af „lýðræðinu”, að á 49
manna þjóðþingi gætu 13 menn
ráðið um lífshagsmunamál þjóð-
arinnar.
Svo gjörsamlega er flokks-
hyggjan búin að blinda Fram-
sóknarflokkinn (og hinir flokk-
arnir ciga þar með honum óskilið
mál) að eftir slíkum minnihluta-
yfirráðum sækist hann, — sér
ekkert við það að athuga, finnst
það jafnvel hið eina sanna og
fullkomna réttlæti!
Gegn svoria „skipulagi” og á-
standi í þjóðmálunum hljóta all-
ir hugsandi menn að rísa. Frjáls-
ir menn á frjálsri löggjafarsam-
komu — það er hugsjón þjóð-
veldisins — það er hugsun allra
frjálsborinna og ókúgaðra manna.
Um það eru samtök þjóðveldis-
manna — gegn flokksræðinu og
þjóðmála- og þjóðlífsspillingu
þeirri, sem því fylgir.
öháðir þjóðfulltrúar einir eru
færir um að ráða málum til lykta
cins og bezt gegnir alþjóðarheill
— „að beztu manna yfirsýn” —
eins og á tímum hins sögufræga
þjóðveldis Islendinga. n.
nmijdutl. letur ekki MðliKirsliar
Framhald af 1. síðu.
En það eru önnur minnihluta-
yfirráð, sem alvarlegri eru en
þessir einstöku minnihlutafulltrú-
ar, sem fylgja hlutfallskosning-
unum, — og það eru minnihluta-
yfirráð yfir málum allrar þjóðar-
innar — minnihlutayfirráð á Al-
þingi — minnihlutayfirráð í lög-
gjöfinni.
Með núverandi fyrirkomulagi
kosninga og flokkshyggjunni,
sem lögfest hefur verið í stjórn-
lögum vorum, geta minnihlutayf-
irráðin á Alþingi komið fram á
tvennan hátt:
1. Á Alþingi eigi nú sæti 19
þingmenn Framsóknarflokksins
auðsjáanlega ekki skila áliti. —
Stór hluti þingmanna vildi
ekki að málið kæmi fram á
dagskrá. Þingmaður Dala-
manna, Þorsteinn Briem, skil-
aði einn áliti, lagði til að til-
lagan yrði samþykkt.
Bæjarstjórn Reykjavíkur
samþykkti einróma áskorun til
þingsins um að samþykkja til-
löguna. Það var ennþá ein á-
rétting og sönnun um vilja
kjósenda. Það var reynt að fá
hrifamenn í þinginu til þess að
beita sér fyrir afgreiðslu máls-
ins. En allt kom fyrir ekki. —
Af þeirri góðu og gildu ástæðu,
að lýðræðisgarparnir þorðu
ekki að fella tillöguna, en vildu
ekki samþykkja liana, það var
vissasta leiðin til þess að geta
ennþá einu sinni blekkt kjós-
endur, að sýna ekki lit svona
rétt fyrir kosningar.
í maí 1942.
Felix Guðmundsson.
glögga hugmynd um stjórnar-
hætti þá, er þjóðin á nú við að
búa. Fé ríkisins og opinberra
fyrirtækja er misnotað í þágu
flokkshagsmuna og flokksgæð-
inga. Neytendur í Reykjavík
eru skattlagðir í þágu pólitískra
ofríkismanna um nokkra aura
af hverjum mjólkurlítra, sem
þeir neyta. Veit enginn, hversu
mikil brögð kunna að vera að
„lekum“ á sjóði mjókursamsöl-
unnar, slíkum sem þessum. Á
sama hátt eru misnotaðir fjár-
munir annarra opinberra fyrir-
tækja, svo og fé ríkisins sjálfs.
Allt þetta fé er sótt í vasa al-
mennings. Það er notað til að
greiða herkostnað pólitískra of-
beldisílokka, sem hafa það eitt
mark og mið að ná völdunum,
í því einu skyni að beita þeim
í þágu þeirra sérhagsmuna, er
mynda kjarnann í valdaflokk-
unum
Eí fleiri en einn llokkur
standa saman að stjórn lands-
ins, koma ílokkarnir sér sam-
an um skiptingu ránsfengsins.
Þannig hefur foringjaklíka Al-
þýðuflokksins setið við kjöt-
katla hinna illa fengnu valda
ásamt broddum Framsóknar-
og Sjálfstæðisflokksins og feng-
ið hlutdeild í þeim gæðum, sem
illa notuð mannaforráð skapá
sérdrægum og eigingjörnurn
stjórnmálamönnum. Það er
Víkingsprent h.f.
fyrst, þegar foringjar Alþýðu-
flokksins sjá fram á algert fylg-
ishrun vegna margendurtek-
inna svika við málstað umbjóð-
enda sinna, að flokkurinn læzt
hverfa af braut hins illa og vera
albúinn að sinna stefnumálum
sínum. Þá er tekið að fletta of-
an af hinum hneykslanlegu á-
virðingum stjórnarfarsins,. sem
Alþýðuflokksforingjarnir virð-
ast hafa kunnað vel meðan þeir
vermdu sitt eigið hræ við eld-
inn. En almenningur mun á-
reiðanlega sjá í gegnum „iðr-
un“ Stefáns Jóhanns, sem nú
lætur svo lítið að bjóðast til að
verða þingmaður fyrir fyrrver-
andi kjósendur Alþýðuflokks-
ins hér í Reykjavík. Það verður
engum manni blekkt sýn um
það, að Alþýðufokkurinn er
meðsekur um öll verstu verk
valdhafanna, allt frá því að
Framsóknarstjórnin tók við
völdum 1927 og fram til þess
tíma, er Stefán Jóhann hrökkl-
aðist úr „þjóðstjórninni“ við
lítinn orðstír og af litlum til-
efnum, miðað við fyrri feril
Alþýðuflokksins.
Það muri ekki verða stór
hópur kjósenda í Reykjavík,
sem telur það sérstaklega eft-
irsóknarvert hlutskipti að
skapa Stefáni Jóharmi og hans
nánasta fylgiliði tækifæri til að
misnota aðstöðu sína á vett-
vangi stjórnmálanna lengur en
orðið er.