Þjóðólfur - 06.10.1942, Blaðsíða 4

fleiil v al lána lon-
SÁ háttur var um skeið'
hér upp tekinn á blóma
tíma Jónasar Jónssonar eða
nánara tiltekið, þegar hönd
hans hélt um meöalkaflann á
sverði réttlætisgyðjunnar í
þessu landi, að lána lögi-eglu- '
þj óna Reykj avíkurkaupstaðar
í önnur lögsagiarumdæmi, 1
einkum í réttir og þegar stofn 1
að var til meiriháttar dans- j
leikja austanfjalls með til- (
heyrandi landakynningu. Rílc- ’
isstjórninni bar að sjálfsögðu
að halda uppi lögum og reglu
við slík tækifæri og þá auð- 1
vitað á sinn kostnað, en þarna j
bauðst tækifæri til þess að j
láta Reykjavík standa undir ,
byrði, sem henni var að öllu
leyti óviðkomandi. Eftir áð ,
Jónas lét af forstöðu réttevís- ,
innar lagðist þessi óvani nið- .
ur áð mestu eða öllu leyti.
* * *
En Reykjavík losnaöi samt
ekki við þetta láns- og leigu-
kjaraskipulag.
Sá, sem sízt skyldi, Sjálf-
stæðisflokkurinn, fann það
herbragö upp eftir lát Jóns
Þorlákssonar borgarstjóra,
sem eins og vænta mátti af
þeim manni helgaði embætt-
inu alla starfskrafta sína, aö
skíra 3. sæti á lista sínum til
Alþingiskosninga borgarstjóra
sætið, og átti það að ganga
að erfðum til borgarstjórans
í Reykjavík, að sjálfsögðu þó
því aðeins, áð borgarstjórinn
væri úr flokki Sjálfstæðis-
manna.
Reykvískir borgarar almennt
kunnu þessu illa, enda þótt :
kyrrt væri látið liggja meðan j
friður var í landinu og engin
óvfenjuleg vandamál bar að
fyrir borgarlýðinn.
Þegar núverandi borgar-
stjóri var kosinn til embættis-
ins, má óhætt fullyrða, að all-
ir, sem ekki voru haldnir
blindu flokksofstækis, væntu
sér þess bezta af manni þess-
um, enda mun hann óvenju
kostum búinn til þess að gegna
jafn erfiöu og umfangsmiklu
starfi, sem borgarstjórastað-
an er.
En bá gerist tvennt í senn
að kalla má. Landið allt — og
Reykjavík fyrst og fremst —
var hemumið og afhent aftur
ööru herveldi. Við þessa at-
burði hafa skapazt þau vanda
mál fyrir ríki og bæ, sem öll-
um landslýð eru kunn og ekki
barf nánar að skilgreina.
Ráðamenn þjóðfélagsins, þar
með íalinn borgarstjórinn,
hafa þurft — og þurfa enn —
aö neyta allrar orku til þess aö
sjá hag ríkis og bæja borgiö
í viðskíptunum við hina ó-
boðnu og síöar boðnu gesti.
Meginþungi þessara viðskipta
hviia á forráðamdnnum
I
Reykjavíkurbæjar með borg-
arstjórann í broddi fylkingar.
En hvað gerist þá? Þetta, aö
flokkurinn, sem átti heiöur-
inn af því að skipa Reykvik-
ingum þenna forsvarsmann,
tekur hann nú traustataki og
skellir honum út í landsmála-
pólitíkina, og þaö á þann hátt,
að Reykvíkmgar geta ekki
sóma sins vegna skellt þar við
skolleyrum. Hann sezt náttúr-
lega í „borgarstjórasætið“ á
listanum. Látum þáö vera, ef
hann fengi þá að vera í friði.
En þaö er eitthvað annað.
Honum er att út og suður í
smalamensku fyrir flokkinn í
hinum og þessum kjördæm-
um. Hann er látinn halda
skemmtifund í Flóanum í
kvöld með balli á eftir og
næst er hann kominn norðui'
í Skagafjörð og dansar þar
við gyðjur flokksins, og svona
gengur það öllum stundum,
pegar að kosningum dregur.
Þetta er óhæfa, sem reyk-
vískir borgarar vilja nú ekki
þola lengui'. Borgarstjórinn á
að sinna störfum sínum í
þágu bæjarfélagsins meðan
hann gegnir embættinu
láta pólitíkina afskiptalausa.
Þaö er í sjálfu sér óheilbrigt,
að borgarstjórinn í Reykjavík
skuli vera kjörinn af lands-
málaflokki, hann sem mest
allra manna þarf á tiltrú áð
halda. En út yfir tekur þó
allt, að borgarstjórinn í
Reykjavík skuli fást til þess,
að taka virkan þátt í stjórn-
málabaráttunni í höfuðborg-
inni, þeim stað, þar sem hon-
um sjálfum ríöur mest á að
friöur og kyrrð haldist um
persónu hans, svo að hann
geti innt þau störf, sem bæj-
arfélagið hefur trúaö honum
fyrir, þannig af hendi, að
hann haldi jafnt tiltrú and-
stæðinga sem flokksmanna.
»1» *í* *f*
Svo er sagt, að einn biskupa
okkar á síðari túnum, vitur
maður og mildur, hafi í yfir-
reið komið í útkjálkabrauð.
Prestur var eigi viðlá^inn, var
honum sagt, og hans eigi von
fyrr en með hausti, því aö
hann hafði ráðið sig sem há-
seta á fiskiskútu um sumarið
og var nú úti á hafi. Biskup
hafði engin orð, þar um en
skoðaði staðinn og fór svo
burt. Bað hann heimilisfólk
skila kveðju til prests, er hann
kæmi heim og um leið þeirri
ósk sinni, aðhann hætti við
annaðhvort.
, Presturinn var hinn mesti
merkis maðiu' og þjónaöi
lengi eftu þetta, en sjósókn-
ina lagði hann á hilluna.
Feykvíkingar eru eins og
: biskupínn — og reyndar eins
j og aðrir íslendingar, lang-
! lundaöir og þolinmóðir. Við
síðustu Alþingiskosningar ósk
uðu þeir greinilega, með því
að sitja heima, að borgar-
stjórinn hætti við annað
, hvort, borgarstjórnina eða
þingmenskuna. Sú ótvíræða
, bending virðist hafa verið
misskilin. Nú, þá er að benda
, aftur svo að eigi verði misskil-
ið!
Vér viljum hafa borgarstjór-
ann en ekki þingmanninn og
mæta því á kjördegi og setj-
um krossinn við E.
s. n.
ÓTRÚLEGT EN SATT!
Kona Matthew Bauer, en hann er
júgóslavneskur bóndi, hefur fœtt
eitt barn á ári í síðastliðin 28 ár.
Öll börnin eru á lífi og fullkomlega
heilbrigð. Tólf þeirra em gift en
sextán eru enn í foreldrahúsum.
* * *
Mr. Bernard Scheinberg er 77 ára
gamall maður, sem á 67 böm á lífi.
Honum hefur auðnazt að verða fað-
ir 87 sona og dætra.
* * *
Á 19. öld tíðkaðist það í Þýzka-
landi, að ásamt öllum konungbom-
um sveinbömum var alinn upp
sveinn, er gekk undir nafninu
,,Prúgelknaben.“ í hvert sinn er
prinsinn gerði eitthvað, sem honum
var óheimilt, var þessum dreng
refsað.
* * *
Georg I. Bretakonungur kunni
ekki stakkt orð í enskri tungu. Haf-
ið þið heyrt annað eins!
* * *
í þrumuveðri, sem geisaðí í Lap-
leau í Frakklandi bar svo til, að
eldingu laust niður í kindahóp. All-
ar mislitu kindurnar fómst en hin-
ar hvítu sakaði ekki.
* * *
Japönsk böm eru tlin eins árs þeg-
ar þau fæðast.
* * *
l
Prófessor Netomeff, rússneskur
Assyriufræðingur, ritaði bók um
Nebuchadnezzar fomkonung í Baby-
lon var dæmdur til Siberíuútlegðar
af því nafnið á bók hans, „Nebuch-
adnezzar“ var hið sama og rúss-
neska setningin „Ne boch ad ne
tzar,“ en hún þýðir: „Engan guð og
engan keisara“.
„ÓVENJULEGUR BÍTUR.“
Vetur frostamikiil i meira lagí,
með nístandi kulda, snjóum, fjúkum
og áfreðum, sérdeilis við fjöll og
dali. Þó varð ei stór peningsfellir
sökum þess að víða var hey fyrir
þann fáa pening, er eftir lifði fyrir-
farandi vetur. Þá var óvenulegur
bítur um land, svo ekki varð varið
sauðfé. Gengu refir þvínær inn í
bæi. fjós, hesthús og fjárhús.
Setbergsannáll 1697.
SVONA ER ÁSTIN —
Það er betra að hafa elskað og
misst en að hafa aldrei elskað.
Tennyson.
Myndin er tekin þegar tveir menn, er getið hafa sér góðan orðstir í
ófriðnum af hálfu Bandaríkjanna, vom kynntir. Til vinstri á myndínni
er Hewitt T. Wheless, kapteinn í flughenum, em auðnaðist að hæfa
sex japönsk kaupför með sprengjum. Maðurinn til hægri er Edward
O’Hare, liðsforingi í flotanum. Hann skaut niður fimm óvinaflugvélar
yfir Kyrrahafinu.
Fyrsf þér hafíð nií efní
á því, þá rekíd óþrífn-
aðínn á dyr?
FIX
óvídjafnanlcga
þToffaduff
cr fíl sfaðar
í naesfu búð
Nýír áskrifcndur að
Þjððólfi
fá blaðíð ókcypis í Okfóbcrmánuði
Notíð þetta sérstaka fæ itfxrí
Askríffarsíminn cr 2923«