Þjóðólfur - 20.12.1942, Blaðsíða 18

16
ÞJÓÐÓLFUR
Sparið kolin!
Notíð rafmagníð!
Verksmiðja vor býr til alls konar tæki til hitunar og
suðu fyrir iðju, iðnað og heimilisþarfir:
Þilofna (panelofna) til upphitunar íbúðarhúsa og
hverskonar annarra bygginga. Af þessum ofnum stafar
engin eldhætta og eru þeir því jafn öruggir í timbur-
húsum sem steinhúsum.
Gegnumstreymis-hitunartæki fyrir miðstöðvar af öll-
um stærðum.
Rafmagnsofna (lausttengda), af mörgum stærðum og
gerðum.
Lofthitara fyrir verksmiðjur, verkstæði o. fl.
Bökunarofna fyrir brauðgerðarhús, sjúkrahús, matsölu-
hýs o. fl. af hvaða stærðum sem er.
Stór-eldavélar af ýmsum gerðum. — Vatnshitunar-
dunka. — Suðuvélar 2—4 hellu með bökunarofni og
með eða án hita-skúffu og glóðarristar.
Borðsuðuvélar 1 og 2 hellu, án bökunarofns.
Ennfremur breytum vér ýmsum tækjum, sem gerð
hafa verið fyrir gas-, kola- eða gufuhitun, í rafmagns-
hituð tæki.
KAUPIÐ ÍSLENZKA VINNU!
KAUPIÐ R A F H A
H.f. Raftækjaverksm., Hafnarf.

GLEÐILEG JÓL!
Matstofan GULLFOSS,
Hafnarstræti 17.
Gíeöíleg jól!
Síg. Arnalds
*. ,
svo áliðið sumars, sem var, þá hefðu þau kosið að dvelja
nokkra daga á þessu indæla heimili og fagra stað.
Með framhaldi ferðarinnar frá Möðrudal höfðu þau
skilið við Austurland að fullu, og segir því ekki hér
fleira frá ferð þeirra.
Svo er að skilja, einkum af lýsingunni af upphafi
ferðarinnar, að frú Gyða hafi með hlýjum hug og
nokkrum söknuði skilið við Austurland, þrátt fyrir
erfið lífskjör, harðbýli veðráttunnar og mæðusamar
einkalífsástæður að ýmsu leyti. — Mun svo mörgum
fleiri farið hafa.
H. St.
&amúd
— Framhald af bls. 12.
fylgdinni? Þegar allir eru komnir framhjá, bölvar
Varði kurteislega í hálfum hljóðum, en okkur verður
nú samt strax eitthvað léttara. Við vonumst eftir
sæmilegu næði og afskiptaleysi, það sem eftir er
dagsins, og það kjósum við nú helzt úr þessu, hvað
sem allri hluttekningu líður. En um næðið er það að
segja, að það verður fremur stopult þennan dag. Eftir
jarðarförina er mikil umferð á veginum framhjá
tjöldunum. Fyrst ríða hreppstjórahjónin með lagleg-
an hóp með sér heim að Fjalli, til erfisdrykkju eftir
barnið, síðan tínist annað fólk inn eftir í smærri eða
stærri hópum, og um kvöldið koma þeir til baka,
sem höfðu farið heim með hjónunum en eiga heima
utar í dalnum. Svona heldur blessað fólkið áfram að
randa fram og aftur frá morgni til kvölds.
Við fáum meira að segja heimsókn. Tveir skeggj-
aðir og fullir bændur koma í tjöldin til okkar og
vilja fá kaffi.
— Voruð þið við jarðarförina? spyr brytinn.
— Já, auðvitað! ... En þið? .. . Nei, þið voruð þar
ekki.
— Nei.
— Nei, vesalingarnir. Þið eruð heldur ekki innan-
sveitarmenn hér 'í Hóladal.
Bændurnir eru góðvildin sjálf, og meðan þeir bíða
eftir kaffinu, draga þeir landaflöskur upp úr vösum
sínum.
— Fenguð þið þetta hjá hreppstjóranum? spyr
Varði.
— Ertu alveg frá þér?
— Fóruð þið ekki heim að Fjalli?
— Nei, við fórum ekki heim af Fjalli.
— Nú, af hverju fóruð þið ekki heim að Fjalli?
— Af hverju! .. . Af hverju, segirðu. Ja, við erum
nú ekki heima á Fjalli á hverjum degi.
— Nei, við erum fjanda kornið ekki heima á Fjalli
á hverjum degi, þó að sumir séu það.
— Máttuð þið kannske ekki koma þangað? ... Þið
hafið kannske ekki sýnt nóga samúð?
— Nóga samúð! ... Ætli okkar samúð hafi verið
minni en sumra annarra. Maðurinn hristir höfuðið,
auðsjáanlega sannfærður um sinn málstað.
Svo fá þeir kaffið og láta óspart út í. Þegar þeir
fara, verðum við að hjálpa þeim á bak.
Og enn fáum við gest; seint um kvöldið kemur
Lovísa.
— Nú færðu ekkert kaffi, segir brytinn. — Það
er orðið framorðið og ég ætla að fara að hátta.
Lovísa svarar engu. Hún horfir á okkur, hlær ekki.
Augu hennar eru flóttaleg. Hún er hrædd og ráðþrota.
— Ef þú nennir ekki að hita kaffi handa henni,
bölvað ræksnið þitt, þá skal ég gera það, segir Óli og
er strax orðinn heitvondur. Við erum allir á hans
bandi.
— Fáðu þér sæti, Lovísa, segjum við.
Lovísa sezt og þrýstir höndunum að brjóstinu eins