Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1990, Blaðsíða 20

Viðtal:
Ingibjörg Hallgrímsdóttir kjólameistari
„í fomöld á jörðu var frækorni sáð.”
Þannigbyrjareinn af okkarfegurstu
og þekktustu sálmum. Og seinna í
honum segir: „Og frækornið smáa
varð feiknastórt tré...”
I þessum tveimur ljóðlínum er
dásamlegasta lögmáli tilverunnar lýst,
lögmáli vaxtar og þróunar. Það blasir
hvarvetna við okkur úti í náttúrunni
og þess gætir ekki síður í mannlegu
lífi og samfélagi. Það virðist hliðstætt
lögmál ráða allri framvindu og menn-
ingu, þótt sáðkomið þar sé fóstrað í
hugum og hjörtum góðs fólks. Þetta
sannar okkar eigin saga og þarf ekki
langt að leita eftir lifandi dæmi.
Eg bendi hér á eitt, sem við öll
þekkjum. Fyrirrúmum50árumvaraf
samtökum sjúkra manna og fátækra
sáð merkilegu sáðkomi, og að 10 árum
liðnum var upp frá því sprottinn stór
og limríkur meiður, Vinnuheimili að
Reykjalundi, sem átti sitt fertugs-
afmæli fyrir fáum árum. Hjá því óx
upp síðar grænn og efnilegur hliðar-
runni, er gefið var nafnið Múlalundur.
A stórskóginn, sem hér hefur svo risið
upp af sömu rótum á tveimur seinustu
áratugum og skýla mér og hundruðum
annarra, þarf varla að minna. Hann
þekkjum við öll, þótt enn hafi hann
ekki aldur til stórafmælis. En vel má
minna á, að Múlalundurinn væni átti
þrítugsafmæli á þessu ári. Það vill svo
einnig til, að á þessu ári átti líka
sjötugsafmæli kona ein, sem frá upp-
hafi hefur af óþrjótandi áhuga, þraut-
seigju og fómfýsi hlúð að rótum hans
og vexti. A ég hér við frú Ingibjörgu
Hallgrímsdóttur kjólameistara. Mörg
ár eru liðin síðan ég kynntist þessari
nöfnu minni, en sameiginleg áhugamál
tengdu okkur fljótlega vináttuböndum,
m.a. málefniöryrkjanna. Nú ætlarhún
að segja okkur lítillega frá þátttöku
sinni og starfi á þessu sviði.
ÆSKAN OG ÆVIBRAUT RUDD
Fyrst beini ég að henni eftirfarandi
spumingu: „Ert þú ekki að norðan?”
Jú, fædd að Hóli í Svarfaðardal, en
foreldrar mínir fluttust til Akureyrar,
þegar ég var eitthvað 6 ára og þar ólst
ég upp ásamt tveimur bræðrum.
Var ekki gaman á Akureyri?
Ingibjörg Hallgrímsdóttir.
Jú, þar átti ég yndislega æsku, átti
gott heimili, sem einkenndist bæði af
glaðværð og gestrisni og líka af heið-
arleika og ást á góðum bókum.
Við hvað starfaði faðir þinn?
Hann var fastráðinn starfsmaður
hjá KEA.
I hvaða skóla fórstu eftir barna-
skólann?
Eg fór í Iðnskólann og lauk þar
prófi.
Eg var heilsugóð á þessum árum,
en þegar ég var 22ja ára syrti í álinn,
þá veiktist ég af berklum, ligg fyrst
heima, en fer svo á Kristnes. Þá voru
ekki hin ágætu berklalyf komin, svo
það tók alltaf langan tíma að ná sér
upp úr berklum, þótt þeir yrðu ekki
banvænir, svo það liðu um fjögur ár
þar til ég var útskrifuð. N ú, og fram að
því fór ég að hugsa til framtíðarinnar.
Helst langaði mig til að fara í hjúkrun
og leitaði til læknisins eftir
heilbrigðisvottorði. En hann var ekki
alveg á því, sagði það alltof erfitt starf.
Hálfsdagsvinna væri fullnóg. Þannig
var það, verst að slíka vinnu var hvergi
að fá. Var búin að heyra einhverjar
lausafregnir um bjartsýnt fólk fyrir
sunnan, sem ætlaði að koma upp
vinnuheimili fyrir fólk eins og mig.
En það var bara enn fjarlægur draumur,
sem ekkert var að reiða sig á. Nú, en
svo reif ég mig upp og sagði við sjálfa
mig:
„Hjálpaðu þér sjálf, þá hjálpar Guð
þér”, og ég fór til bestu vinkonu minn-
ar, sem var útlærð saumakona. Og við
tókum lán og stofnuðum svo Sauma-
stofuna Rún á Akureyri. Eg var með
Ingibjörg Þorgeirsdóttir.
iðnskólapróf, hafði töluvert fengist
við saumaskap, og þama á sauma-
stofunni Rún stefndi ég að því að ná
verklegu prófi íþessari iðngrein undir
handarjaðri útlærðrar saumakonu.
Og það gekk vel, bæði með mig og
saumastofuna - í nokkra mánuði. Þá
tók þessi vinkona mín upp á því að
gifta sig. Og í þá daga gátu fáar hús-
mæður þjónað tveimur herrum, svo
að saumastofan varð að sjá af henni.
Og það varð að samkomulagi hjá okk-
ur, að ég tæki að mér stofuna, þegar
hún færi. En mér fannst að til þess að
ég gæti staðið þar vel í stykkinu, þyrfti
ég að ná mér í próf í að sníða. Dreif
mig því til Kaupmannahafnar í sníða-
skóla og fleira sem að faginu laut.
Kom svo heim eftir nokkra mánuði og
tek viðminni stofu á Akureyri. Varég
við hana í 5 ár ásamt annarri ágætri
stúlku, og gekk prýðilega.
BREYTT UM BÚSETU
OG BÓNDI FENGINN
En þá þurftum við báðar að taka
upp á því að breyta til og „ganga í það
heilaga”, og ég þurfti auk þess að
flytja til Reykjavíkur, þvíþarátti minn
maður heima.
Og hvernig fórstu að ná í hann?
spyr ég.
Eg kynntist honum á þingi SIBS á
Reykjalundi. Sá hann þar fyrst. Við
lentum þar saman í fjárhagsnefnd. Eftir
að ég fékk berklana gerðist ég fljótlega
félagi í Berklavöm á Akureyri. Var
fulltrúi á þinginu fyrir hana þegar
þetta gerðist. Bjöm hafði sjálfur farið
illa út úr berklunum, og bæði höfðum
20
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS