Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1990, Blaðsíða 5

sýningu í tengslum við Dag fatlaðra á
íslandi 13. október síðastliðinn, en
það reyndist ekki mögulegt sökum
tímaskorts. Asta bar hugmyndina
undir Hrafnhildi Schram listfræðing,
sem er í safnstjórn Listasafns A.S.I.
Stjómin fjallaði um málið og kom
með hugmyndir að formi og fram-
k væmd sýningarinnar. Auk þess fékkst
leyfi til þess að nota sal Listasafns
A.S.Í. án endurgjalds. .
UNDIRBÚNINGUR
Alda Sveinsdóttir myndmennta-
kennari var ráðin í hlutastarf í sept-
ember síðastliðnum til þess að koma
sýningunni á laggirnar. Síðan vann
Alda mikið starf við skipulagningu og
undirbúning. Andrés Ragnarsson,
Ólöf Ríkarðsdóttir og undirritaður
voru skipuð í hóp til að rétta Öldu
hjálparhönd. Margir fleiri lögðu hönd
á plóginn og má þar nefna Arnheiði
Símonardótturog Sigurjón Einarsson.
En þau unnu mikið og gott starf við
tölvuvinnslu og fleira. Þá vann Alda
mikið starf með Trausta Ólafssyni við
ritv innslu vegna uppsetningar á textum
sem voru látnir fylgja verkunum á
sýningunni.
Ákveðið var að láta sýninguna
standa 10. til 25. marz. Alda leitaði
um allt land bæði til stofnana og
einstaklinga að verkum eftir fatlaða.
Aðallega var þó leitað til þeirra sem
eru mikið hamlaðir. Hún hringdi á
fjölmargar stofnanir og talaði við fólk
sem hún taldi að hefði þessi verk undir
höndum og bað um ábendingar. Þessi
vinna bar ávöxt og vel á annað hundrað
aðilar sendu inn verk á sýninguna.
Upp úr því hófst mikil vinna við að
velja úr og ákveða hvaða verk ættu að
vera á sýningunni. Það komu inn mun
fleiri verk heldur en mögulegt var að
koma fyrir og þess vegna urðu mörg
verðug verk að vera utan við sýning-
una.
Haft var samband við marga aðila,
bæði lærða og leika, sem tengdust
verkefninu beint eða óbeint. Allt gekk
þetta bærilega og myndaði að lokum
kjarna sem leiddi til fullvaxinnar sýn-
ingar.
TILGANGUR
Tilgangur með sýningunni var að
leitast við að sýna hvað einstaklingur-
inn getur gert þrátt fyrir fötlun sína.
Víða kemur fram hversu mikið
listsköpun getur gert fyrir fólk, m.a.
sem tjáningarmiðill. Þannig nota
margir listræna tjáningu; í máli, mynd
eða á annan hátt til þess að tjá
persónuleikann sem að baki býr.
SÝNINGIN
Á sýningunni voru ekki aðeins
myndir og myndvefnaður, heldur
einnig ljóð og verk unnin í leir. I
tengslum við sýninguna var dagskrá
sem fólki gafst kostur á að fylgjast
með milli þess sem það skoðaði sig
um í salnum. Sunnudaginn 11. marz
lásu nokkrir leikarar úr Félagi ís-
lenzkra leikara upp úr ljóðum Ásdísar
Jennu Ástráðsdóttur og Manfreðs
Jóhannssonar. Auk þess fluttu þeir
ljóð úr rússneskum bókmenntum um
einmanaleikaogþjáningu. Þriðjudag-
inn 13. marz kl. 20.00 hélt Sigrún
Proppé fyrirlestur sem hún nefndi:
Myndmeðferð og sállækningar og kl.
21.00 sama kvöld hélt Ásta B. Þor-
steinsdóttirfyrirlestursemhúnnefndi:
Viðhorf til fatlaðra. Laugardaginn 17.
marz kl. 15.00 var hópurinn Geisli
með ljóða- og leikdagskrá sem
Kjurigej Alexandra Argunova
stjórnaði. Þriðjudaginn 20. marz kl.
20.00 hélt Vilhjálmur Árnason
fyrirlestur sem hann nefndi: Siðfræði
og umönnun. Þá var myndin „Áslaug
—teikningareinhverfrarstúlku“sýnd
af myndbandi á sýningarstað. Mynd-
bandið sýnir teikningar og myndir
Áslaugar sem er einhverf. Þær spanna
ákveðið tímabil í ævi hennar. Þá er
einhverfu gerð skil af sérfræðingum.
Þátttaka var mjög góð sýningar-
dagana og þess vegna var ákveðið að
framlengja sýninguna og láta hana
standa til sunnudags 1. apríl. Sýningin
vakti mikla athygli og sérstaklega voru
áberandi hópar fólks sem vinna með
fötluðu fólki. Þó að sýningin hafi ekki
verið hugsuð sem sölusýning vildu
margir kaupa og eignast verk af
sýningunni. Þannig varð sýningin til
þess, að nokkrir seldu sitt fyrsta verk.
Þá hefur fólki verið boðið að sýna sum
verkanna í listagalleríum.
NIÐURSTAÐA
Mér fannst athyglisvert að lesa
umfjöllun Braga Ásgeirssonar í
Morgunblaðinu föstudaginn 23. marz
síðastliðinn. Þar fjallar hann m.a. um
myndir og texta Þórðar Þorgrímssonar
sem var einn af höfundum verka á
sýningunni. Bragi segir svo m.a.:
„Maður hugsar mikið og djúpt eftir að
hafa lesið slík skrif og skoðað myndir
viðkomandi, eins og öll sýningin
verður manni áleitið umhugsunarefni
og hristir stíft upp í heilabúinu“.
Líklegt er að fleiri hafi fengið þessa
tilfinningu og er það vel.
Með þessari sýningu voru famar
nýjar leiðir til að benda á málefni
fatlaðra. Dregnar voru upp jákvæðar
hliðar og fegurðin látin ráða ríkjurn.
Það er von þeirra sem stóðu að
sýningunni að margir hafi betur áttað
sig á málefninu og að þarna hafi verið
stigið skref til viðbótar í átt til jafnréttis
og betra lífs fyrir fatlaða í mannlegu
samfélagi. Ef svo er, er mun betur af
stað farið en heima setið og sýning
sem þessi á vissulega rétt á sér.
Helgi Hróðmarsson,
starfsmaður Þroskahjálpar
og Öryrkjabandalagsins.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
5