Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1990, Blaðsíða 11

BÍLALÁN
Núgildandireglurerufrá29.janúar
1980. Þar segir að tryggingaráði sé
heimilt að lána örorkustyrkþegum,
örorkulífeyrisþegum, ellilífeyris-
þegum og foreldrum barna, sem
greiddur er barnaörorkustyrkur með,
fé til kaupa á bifreið. Helstu skilyrði
eru þau eins og að ofan greinirþau, að
njóta bóta og vera hamlaður, svo mjög
líkamlega, að bifreið sé nauðsyn.
Lánstími er 3 ár og ársvextir eru
8% en 4 ár til atvinnubifreiðastjóra.
Upphæðir lána eru sem hér segir:
Fyrir almenna bótaþega kr. 180
þús.
Fyrir mikið hreyfihamlaða og
atvinnubifreiðastjóra kr. 305 þúsund.
Lánsreglurnar sæta nú endurskoð-
un hjá tryggingaráði.
BENSÍNSTYRKUR
Með lögum nr. 36/1980 um breyt-
ing á almannatryggingalögum var
kveðið á um uppbót á elli- og örorku-
lífeyri og örorkustyrk vegna rekstrar
bifreiðar, sem bótaþega er brýn nauð-
syn að hafa vegna hreyfihömlunar. I
2. gr. reglugerðar nr. 394/1980 um
þetta efni segir að með hreyfihömlun
skv. reglugerðinni sé átt við líkamlega
hreyfihömlun. Þ.á m. blindu, sem geri
menn ófæra um að komast ferða sinna
án ökutækis. Til þess að geta notið
þessarar uppbótar þarf viðkomandi
eða maki (sambúðaraðili) að vera
skráður eigandi ökutækis.
Með breytingu á umræddri reglu-
gerð dags. 5. júlí 1982 var ákveðið að
uppbótin skyldi miðast við andvirði
800 lítra af bensíni á ári. Uppbótin
greiðist ársfjórðungslega (febr., maí,
ágúst og nóv.) og miðast við bensín-
verð eins og það er í byrjun hvers
ársfjórðungs. 1. janúar 1990 -31. mars
1990eruppæðinkr. 10.280. Þeirsem
eiga dísilbíla eiga rétt á sömu upphæð.
HJÁLPARTÆKI í BIFREIÐAR
Tryggingaráð setur árlega reglur
um fastar fjárhæðir í styrkjum til kaupa
á hjálpartækjum.
1) Sjálfskiptingar í bifreiðar.
Greidd eru 50%. Hámark 50.000.
2) Vökvastýri í bifreið. Greidd
50%. Hámark 35.000.
3) Kostnaðarhluti öryrkja vegna
ísetningar talstöðvar íbifreið kr. 4.000.
Verið er að kanna möguleika á að
styrkja farsímakaup.
NIÐURFELLING
BIFREIÐAGJALDS
Þann 20. október 1987 ákvað
fjármálaráðuneytið skv. heimild í 4.
mgr. 3. gr. laganr. 68/1987 um ráðstaf-
anir í fjármálum, að fella niður bif-
reiðagjald af bifreiðum í eigu öryrkja
sem njóta örorkulífeyris, örorkustyrks
eða greiðslna skv. 10. gr. laga um
málefni fatlaðra. Þegar um börn er að
ræðafellurgjaldiðniðurhjáforeldrum.
Bifreiðagjald er kræft tvisvar á
ári, l.janúarog 1. júlí. Bifreiðagjald
afbifreiðpr. l.jan. 1989varkr. 2.825
af meðalbifreið. Þegar þessi grein er
skrifuð er ekki búið að ákveða
bifreiðagjald fyrir árið 1990.
Þess skal getið að Tryggingastofn-
un ríkisins annast afgreiðslu ofan-
greindra mála.
P-MERKI
Bifreiðastöður fatlaðra
1 rúm 20 ár hefur verið í gildi
samþykkt um undanþágu fatlaðra
ökumanna frá reglum um stöðu
ökutækja. Varla þarf að hafa um það
mörg orð hvílíkt hagræði er að þessu,
ekki hvað síst í höfuðborginni og
öðrum stærri bæjarfélögum. Undan-
þágur þessar hafa þó eingöngu verið
bundnar við fatlaða bifreiðastjóra, en
nú nær þessi möguleiki til stærri hóps
með reglum, sem lögreglustjórinn í
Reykjavík setti árið 1983, fyrir
tilstuðlan Sjálfsbjargar landssam-
bands fatlaðra.
Þær eru sem hér segir:
1. gr. Lögreglustjóri ákveður, að
fengnum tillögum Sjálfsbjargar,
landssambands fatlaðra, hverjum skuli
veita leyfi til undanþágu. Leyfi gildir
í 5 ár.
2. gr.
Leyfin skiptast í þrjá flokka:
1) Almenn undanþága veitt fötl-
uðum ökumönnum.
2) Undanþága veitt fötluðum öku-
mönnum vegna aksturs í hálku og
ófærð að vetrarlagi, vetrarstöðuleyfi.
3) Undanþága veitt aðstandendum
fatlaðra manna sem ekki geta ekið
sjálfir.
3. gr.
Leyfishafi skal festa merki með
hvítum bókstaf P á áberandi stað á
bifreið sinni.
Merki fyrir undanþágur nr. 1, sbr.
2. gr. skal vera á bláum grunni með
áletruninni FATLAÐUR undir bók-
stafnum. Á sama hátt skal merki fyrir
undanþágu nr. 2 vera á gulum grunni
með áletruninni VETRARSTÖÐU-
LEYFI og merki fyrir undanþágu nr.
3 á rauðum grunni með áletruninni
SKAMMTÍMASTÖÐULEYFI.
Nafn, heimili og sími leyfishafa og
númer bifreiðar hans skal rita á merkið
og lögreglustjóri áritar það.
4. gr.
Nú hefur leyfishafi lagt merktri
bifreið sinni þar sem það er bannað
samkvæmt almennum umferðarregl-
um en bifreiðastæði eru ekki nálæg og
skal þá ekki amast við stöðu hennar
um skamman tímaenda valdi bifreiðin
ekki töfum eða hættu fyrir umferðina.
Þetta gildir eingöngu þegar fatl-
aður maður, sem er ökumaður eða far-
þegi í bifreiðinni, þarf að sinna nauð-
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
11