Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1990, Blaðsíða 26
ýmslegt fleira mætti telja er ég sá
fýsilegt við starfið. Eg hef nú verið
rúmlega l/2árviðstörfog hefurþetta
verið ánægjulegur tími, enda hef ég
mætt miklum velvilja og hlýju bæði
frá starfsmönnum og íbúum í Sjálfs-
bjargarhúsinu ásamt öðrum Sjálfs-
bjargarfélögum er ég hef átt samskipti
við. Einnig hefur hann verið ánægju-
legur fyrir þær sakir að ég hef notið
trausts og sanngimi hjá mínum yfir-
mönnum, formanni og framkvæmda-
stjórn Sjálfsbjargar, landssambands
fatlaðra.
Þá liggur beint við að spyrja þig í
hverju störf þín séu fólgin hjá
Sjálfsbjörg?
Já, það má nú segja að starfið sé í
raun tvískipt. Annars vegar er um að
ræða framkvæmdastjórastarf fyrir
Sjálfsbjörg, landssamband fatlaðra.
Að baki landssambandsins standa 15
Sjálfsbjargarfélög víðs vegar um land-
ið. Landssambandið er í erlendu sam-
starfi bæði á Norðurlöndum og al-
þjóðavettvangi. Lýtur því fram-
kvæmdastjórastarfið fyrst og fremst
að verkefnum á félagslega sviðinu,
samskiptum við félögin, t.d. með
heimsóknum, viðtölum við stjórnar-
menn og einstaka félagsmenn, sam-
starfi um einstök verkefni t.d. tengd
fjáröflunum, seta á fundum og ráð-
stefnum hér heima og erlendis, kynn-
ing á Sjálfsbjörg og verkefnum á
vegum þess, bæði við einstaklinga,
önnur félagasamtök, Alþingi, ráðu-
neyti og fjölmiðla svo nokkur dæmi
séu tekin. Hvað varðar hinn hluta
starfsins, er þar um að ræða forstöðu-
mannsstarf Vinnu- og dvalarheimilis
Sjálfsbjargar. Þar ber ég ábyrgð á öll-
um daglegum rekstri gagnvart fram-
kvæmdastjórn, sé um samhæfingu
starfskrafta, stýringu verkefna, yfir-
umsjón með öllu starfsmannahaldi og
kem fram fyrir hönd Vinnu- og
dvalarheimilisins gagnvart fjárveit-
ingavaldinu o.fl. Ég held ég geri nú
ekki meira úr þessu en orðið er.
Nú eru eflaust einhver verkefni
framar öðrum sem legið hafa
þyngra á þér þessa fyrstu mánuði í
starfi?
Já, ekki get ég neitað því. Það má
segja að hæst beri baráttan um fjár-
magn bæði ti 1 uppby ggingar og rekstr-
ar. Ég kom reyndar til starfa örfáum
dögum eftir landssöfnun Sjálfsbjargar
á liðnu hausti. Tókst hún mjög vel, í
fyrsta lagi safnaðist töluvert fé eða á
annan milljónatug og í öðru lagi sem
ekk i er síður m i ki 1 vægt fengu samtök i n
mikla kynningu. Rekstur samtaka eins
og Sjálfsbjargar kostar sitt og er því
eitt af meginverkefnum forystu og
forsvarsmanna samtakanna fjáröflun,
leit að nýjum fjáröflunarleiðum og
síðan framkvæmd. Framundan er 25.
þing Sjálfsbjargar, l.s.f. sem haldið er
á 2ja árafresti. Það verður haldið 21.-
23. júní n.k. Mikill undirbúningur er
vegna þingsins. Hvað varðar rekstur
vinnu- og dvalarheimilisins, má segja
að samskiptin við fjárveitingavaldið,
þ.e. daggjaldanefnd, hafi verið mikil.
Heimilið er og hefur á undanförnum
árum verið rekið með miklum halla
sem hefur vaxið ár frá ári. Þannig hef-
ur landssambandið þurft að leggja til
með rekstrinum og er staðan þannig
nú að skuld heimilisins við landssam-
bandið er á annan tug milljóna. Við
höfum því miður fengið lítinn
hljómgrunn fyrir óskir okkar frá dag-
gjaldanefnd þar til nú í byrjun maí-
mánaðar að einhver hreyfing er að
komast á hlutina. Eru það tilmæli frá
fulltrúum heilbrigðis- og trygginga-
málaráðuneytisins og fjármálaráðu-
neytisins að stofnunin verði flutt af
daggjaldakerfinu áföstfjárlög. Þannig
erfyrirséðmikil vinna í tengslum við
þessa breytingu eigi hún að ná fram að
ganga.
Mig langar að Iokum áður en við
hættum þessu spjalli að heyra frá
þér hvað framtíðin þyrfti að bera í
skauti sínu fyrir fatlaða og þá
Sjálfsbjargarfélaga sérstaklega?
Eins og ég sagði hér fyrr, tel ég að
eitt verðugasta verkefni hagsmuna-
samtaka fatlaðra sé að tryggja fötl-
uðum mannsæmandi lífeyri. Mikið
hagsmunamál einnig er að fötluðum
sé gert kleift að búa eins sjálfstætt og
nokkur kostur er á hverjum tíma, þar
skiptirfjárhagslegafkomahinsfatlaða
og aðgangur að sanngjarnri fyrir-
greiðslu Húsnæðisstofnunar vegna
húsnæðismála þeirra miklu máli,
ásamt heimaþjónustu sveitarfélag-
anna. Ég þykist þess fullviss að þjón-
usta við hinn fatlaða á heimili sínu er
ódýrari kosturen stofnanavistun. Eftir
sem áður, þurfa að vera fyrir hendi
stofnanir fyrir þá sem mest eru fatlaðir
og erog verður vinnu- og dvalarheimili
Sjálfsbjargar ein þessara stofnana.
Hvað varðar Sjálfsbjargarfélaga
sérstaklega, fara þeir, trúi ég, ekki
fram á annað en jafnrétti og þeim sé
gert kleift að hasla sér völl í sam-
félaginu þar sem þeim vegnar best og
þar með sköpuð skilyrði til að lifa
eðlilegu lífi.
Eitthvað að lokum, Tryggvi?
Ja, ekki annað en það, að ég vænti
þess að geta orðið Sjálfsbjörg og
fötluðum almennt að einhverju liði í
baráttu þeirra fyrir mannsæmandi lífi
og verða vonandi vitni að jafn stór-
stígum framförum í þágu allrafatlaðra
á næstu tíu árum og þeim tíu síðustu.
Umhugsunarverð og eflaust um-
deild svör eru þökkuð og Sjálfsbjörgu
árnað heilla með ötulan starfsmann.
H.S.
Svör við
gátum
Hinar bráðskemmtilegu gátur frá
bls. 9 sem hér koma svör við, orti
bóndakona ein norður í Húnaþingi,
fágætlega vel og er fengur að fyrir
Fréttabréfið að fá svo góða send-
ingu. Heilar þakkir þeim sem hlut
áttu að því.
Karlsmannsnöfnin á bls. 9
1. Torfi, 2. Teitur, 3. Már, 4.
Hringur, 5. Eiríkur, 6. Jökull, 7.
Grettir, 8. Styr, 9. Haukur, 10.
Dagur, 11. Lýður, 12. Grímur, 13.
Hjörtur, 14. Hallur, 15. Ófeigur,
16. Ketill, 17. Erlendur, ^18.
Brandur, 19. Hrafn, 20. Reynir,
21. Hreinn, 22. Geir, 23. Smiður,
24. Kári, 25. Gils, 26. Stígur, 27.
Tyrfingur, 28. Eilífur, 29. Sævar,
30. Steinar, 31. Högni, 32. Vagn,
33. Völundur, 34. Gestur, 35.
Skjöldur, 36. Úlfar, 37. Gylfi, 38.
Bragi, 39. Rúnar, 40. Bjöm, 41.
Garðar, 42. Bogi, 43. Oddur, 44.
Fjalar, 45. Heiðar, 46. Karl, 47.
Reimar, 48. Friðþjófur.
26