Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1990, Blaðsíða 37
A vit Þorbjarnar vinar míns
SKRIFAÐ
í SANDINN
Átti ég vini
ærin marga
en flestum er gjarnt að gleyma.
Einn var mér trúrri
öllum hinum.
Það var mín systir Sorg.
Sá ég sólroðna
sumarmorgna
rísa af rökkri nætur.
í barnslegri hrifning
brann minn hugur
að mætti þá fegurð fanga.
Reisti ég borgir
blárra vona
gullnar í Grænaskógi.
Haustvindar komu
hrundu í rústir
allar á augabragði.
Heyrði ég hljómþýða
hörputóna
óma í innum hugans.
Glaður ég vildi
gefa þá öðrum
en þeir voru bundnir í brjósti.
Brumknappar lífsþyrstir
brutu viðjar
og kveiktu mér elda í æðum
ástþrungnar ilmfjólur
að mér réttu
en hamingju meinuðu mér.
Ljósálfar lutu
í lægra haldi
gæta dökkálfar dyra.
Lífsblóm litverpu
lúta höfði.
Hvar mun þeim athvarf ætlað?
í fyrsta tölublaði Fréttabréfsins birti
ég gamanljóð vinar míns og fyrrum
sveitunga, Þorbjarnar Magnússonar
Sjálfsbjargarfélaga. Það gamanljóð var
úr síldinni eystra, þegar það ævintýri
stóð sem allra hæst.
Auðvitað vissi ég gjörla að
Þorbjörn ætti glitrandi Ijóðperlur, en
jafnframt að ekki mundu þær liggja á
lausu. Hins vegar fór nú svo fyrir
þrábeiðni mína þá fékk ég að gægjast
í gamla bók og afrakstur þessarar iðju
er hér að hluta.
Þorbirni mínum góða og trygga vini kann ég einlægar þakkir fyrir
að leyfa okkur að skyggnast inn í hugarheim hans á löngu liðinni tíð
og um leið eru honum sendar árnaðaróskir allra beztar yfir á áttunda
ævituginn.
H.S.
HIÐ LJOSA MAN
Hvern varðar um þótt fangi og flóttamaður
sín felli tár.
Það gleymir enginn gyðju sinna drauma
með gullið hár,-
Þú komst með eld frá æskudalnum þínum
svo ung og blíð.
Og mynd þín verður orpin ástarljóma
um alla tíð.
í hljóðri gleði hneig ég þér að barmi
af heitri þrá,
og dýrar veigar drakk ég þér af vörum
með döggva brá.
Ég drekkti mér í djúpum augna þinna
dís míns óðs.
Síðan ert þú lögmál lífi mínu
lind míns blóðs.
Enginn harmur, engin dul má skyggja
mitt unga blóm.
Til hinzta dags ég hlýt það einn að geyma
sem helgidóm.
Lýsa logar
Ijóða og sagna
gleðja þig tónar og töfra.
En allt er það hismi
ef ekkert hjarta
ann þér ástúðar sinnar.
Hvað sem verður hvert sem örlög bera
minn hvíta svan.
í djúpi hugans Ijómar lítil stjarna
mitt Ijósa man.
Þorbjörn Magnússon.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
37