Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1990, Blaðsíða 13

víkingar komið og brennt klaustrið og
þorpið, sem hafði myndast þar í kring
(ég vona að forfeður okkar hafi ekki
tekið þátt í því!). En rústirnar stóðu
þama, þar á meðal einn útsýnistum,
sem hafði verið notaður til að fylgjast
með óvinaferðum, en einhver virtist
nú hafa sofið á verðinum þarna á
tíundu öldinni. Ég skildi vel þegar við
komum svona út fyrir borgina af hverju
írland er nefnt Eyjan græna, svo
yndislega fallegar og grænar voru
hæðirnar þama allt um kring.
Tvisvar var okkur boðið í móttök-
ur, sem voru mjög myndarlegar en
okkur þótti undarlegt, að í veislunni,
sem boðið var til af ríkisvaldinu, var
enginn sem bauð fólk velkomið —
mér fannst eiginlega eins og þetta
hvorki byrjaði né endaði, nema af því
að bílamir komu og sóttu okkur eftir
tvo til þrjá tíma. En þarna gáfust
kannski helst tækifæri til þess að hitta
fólk og tala við það vegna þess að lítill
tími gefst til slíks þegar allir eru að
hlusta á erindi daginn út og inn. Og
það er nú einu sinni svo að í matar- og
kaffihléum leitarðu uppi þína eigin
landa til að spjalla við þá og skiptast á
upplýsingum, vegna þess að við
skiptum okkur auðvitað á milli
hópanna til þess að allt nýttist nú sem
best.
Þegar á heildina er litið var þetta
að mínum dómi ákaflega vel
heppnuð ferð. íslenski hópurinn var
samvalið fólk sem var bæði þægilegt
og skemmtilegt að vera með—hótelið
sem við bjuggum á var mjög gott og
ekki nema svona fimmtán mínútna
gangur á ráðstefnustað svo maður gat
gengið það á þessum sólríku, írsku
vordögum og mikið var nú oft gott að
koma út og rétta úr sér eftir að hafa
setið allan daginn og hlustað svo það
brakaði í heilanum.
Það er lærdómsríkt að geta endrum
og eins farið á svona ráðstefnur og
kynnst því að vandamálin eru þau
sömu hvar sem er í álfunni bara
mismunandi leysanleg eða óleysanleg
og þama sér maður fatlaða og ófatlaða
vinna hlið við hlið alveg eins og heima.
Og kannski ekki síst það sem ég
hef sagt fyrr í greininni að við
íslendingar erum alls ekki langt á eftir
öllum öðrum að því er snertir þessi
málefni heldur þvert á móti.
Ásgerður Ingimarsdóttir.
Turninn góði.
Kristján skáld frá Djúpalæk:
rvm
Ef öndvert allt þér gengur
og undan halla.fer.
Skal sókn í huga hafin
og hún mun bjarga þér.
Viö getum eigin ævi
í óskafarveg leitt
og vaxiö hverjum vanda
sé vilja beitt.
Hvar einn leit naktar auönir
sér annar blómaskrúð.
Þaö veröur sem þú væntir.
Þaö vex sem að er hlúð.
Þú rækta rósir vona
í reit þíns hjarta skalt
og búast við því bezta
þó blási kalt.
Þó örlög allra væru
í ókunn bókfell skráð.
Þaö næst úr norna höndum,
ef nógu heitt er þráö.
Þrjú orö að endurtaka
ég er viö hvert mitt spor:
Fegurð — gleði — friður
mitt faöirvor.
Góðvinur Fréttabréfsins Jón Hjartar, bað um birtingu þessa fagra og
vel kveðna Ijóðs listskáldsinsKristjánsfráDjúpalœkog erþað gertmeð
gleði sannri.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
13